Doorgaan naar hoofdcontent

Onrechtmatig verkregen bewijsmateriaal


Niemand is schuldig tot het tegendeel is bewezen. Een verdachte heeft het recht op een advocaat tijdens zijn of haar proces, en wordt overgeleverd aan de beslissingen van een rechter. De consequentie voor een veroordeelde kunnen verstrekkend zijn, dus wordt er van de aanklager de grootst mogelijke integriteit verwacht. Een officier van justitie legt een dossier aan met bewijsstukken, verklaringen en resultaten van een onderzoek. Om te zorgen dat de verdachte een eerlijk proces kan verwachten, moeten ook de onderzoekers, politie, zich aan de wet houden. Als alles en iedereen zomaar in mocht grijpen in dossiers, telefoongesprekken, emailverkeer, private correspondentie en eigendommen zou dat grote gevolgen hebben voor de wetten waarop een rechter zijn of haar uitspraak doet. Bewijs dat wordt verkregen door het aangaan van een strafbaar feit, maakt het rechtsongeldig. Criminaliteit bestrijden met onwettige handelingen maakt dat een veroordeling op losse schroeven komt te staan. Iedereen heeft wel geheimen, zelfs de staat. Ook in een democratie heeft de regering vele dossiers en feitenkennis, die zelfs met het parlement niet worden gedeeld. De ene keer is dat vanwege de staatsgevaarlijke lading van de informatie, de andere keer gewoon omdat het een minister of ander verantwoordelijk persoon het niet goed uitkomt.
Informatie die een minister of ander kabinetslid in verlegenheid kan brengen vanwege verkeerde besluitvorming of carriĆØre gerichte beslissingen kunnen als “Staatgeheim” worden versleuteld. In tegenstelling tot het bedrijfsleven is klokkenluiden door een ambtenaar van een ministerie een staatgevaarlijke daad, ook al zou daarmee een groot onrecht of leugen wereldkundig worden. Stelen van bewijsstukken wordt door een regering ten strengste verboden. Althans tot nu toe.

Was het verboden voor de politie om kentekens op te slaan, na enig aandringen over de handigheid om die gegevens te bewaren, moet dan misschien toch maar de wet worden aangepast. Het zet natuurlijk de deuren open om in de toekomst, al is het nu niet het voornemen, ook de kilometer registratiekastjes daarvoor te gebruiken. Vooralsnog vallen dat soort praktijken onder “onrechtmatig verkregen bewijs” en dat mag niet van de wet. Het gaat er echter op lijken, dat regeringen al die privacy beschermende regels maar lastig vinden. Bewijsmateriaal wordt gewoon handel. Criminele handel wel te verstaan. Binnenkort worden banken niet meer overvallen voor de inhoud van kluisjes of groot geld, maar voor de informatie die op de computers staan. Dat brengt veel meer op, als eerst overheden, en later natuurlijk ook criminele organisaties geld gaan betalen voor deze gestolen informatie.

Bewijsmateriaal wordt dus verhandelbaar. Was het tot nog toe de fantasie van rechercheurs die het dossier aanvulden, kunnen criminelen met enige kennis van zaken, bewijsmateriaal te koop aan bieden aan justitie. De hoogste bieder wint meestal, dus de rechtsgang zal vooral ten gunste van de meest biedende gaan. Als staatssecretaris de Jager een kopietje van een gestolen CD-rom wenst te ontvangen van de Duitse regering, zal hij ook mee moeten betalen. Volgens de wet is dat heling, en daar staat ook gevangenisstraf op. Zo niet, opent daarmee de doos van Pandorra, en moet zo’n regering vrezen voor het uitlekken en verkopen van gevoelige informatie door ministeriele ambtenaren. Dat zou voor de democratie misschien een verademing zijn, maar iedere uitspraak van een rechter in de toekomst ongeloofwaardig maken.

Reacties

  1. Waar komt die CD-ROM vandaan? Ik denk toch niet dat zwitserse banken deze informatie aan de Duitse regering verkopen. Er rijst dan het vermoeden dat deze gegevens zijn gestolen. Als dit het geval is, is er sprake van heling. Hiermee maakt de Jager, als hij deze informatie koopt, schuldig aan een strafbaar feit en moet hij worden aangeklaagd.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als we het dan toch over heling hebben zullen we het dan ook direct hebben over de getuige programma's waarbij ook criminelen betaald worden om hun informatie te spuien die ze in hun hoofd hebben? Of is dat ineens anders dan de CD? Wellicht is het een hellend vlak, maar dit hellende vlak mogen ze nemen want al die belastingontduikers hebben MIJ bestolen. Door hun moet ik meer belasting betalen. Zoals globaal 90% van Nederland dat moet. Het meest onthutsende is dat er politici zijn die het er voor opnemen om deze criminelen ongestraft door te laten gaan. Nee je hoeft het er niet mee eens te zijn dat je zo veel belasting moet betalen. Je mag van mij ook best allerlei constructies verzinnen om zo min mogelijk belasting te betalen. Zo lang die constructies binnen de grenzen van de wet blijven. En dat doe je met een buitenlandse rekening waarvan het saldo niet aan de belastingdienst opgegeven wordt dus niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als een regering wil dat een "staatsgeheim" toch kenbaar moet worden bij het "volk" dan sturen ze een ambtenaar met een werktuigbouwkundige achtergrond naar de justitionele installatie om een gat in een leiding te boren zodat men weer kan spreken van een "lek" zonder dat ze "gelekt" hebben. Dit gebeurt niet alleen in Nederland > de Fransen zijn er ook niet vies van. Als er in Frankrijk een lijstje circuleert waar nog een naam op ontbreekt dan wordt deze zonder blikken of blozen toegevoegd. Later zijn ze dan niet in staat om te ontdekken wanneer, waar en door wie de toen nog ontbrekende naam is bijgeschreven, althans dat laten ze hun volk weten. Jammer dat regeringen denken dat hun "achterban" van Lotje getikt is > maar daar komen ze weer achter als er gestemd moet worden > zo achterlijk is die achterban ook weer niet ! Hieruit blijkt dan ook dat "lekken" eigenlijk niet bestaat > er wordt bewust "gemorst".

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reĆ«le mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste EuroparlementariĆ«r van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV