Doorgaan naar hoofdcontent

De taboeloze exponent van deze tijd.


Het was altijd een taboe, de drang hebben naar masochisme. Sommige mensen genieten van pijn en vernedering, anderen nemen het op de koop toe bij het streven naar macht, roem of zelfs aandacht. De pijn hoeft niet perse lichamelijk te zijn en de vernedering hoeft niet door anderen te worden waargenomen. Het dragen van pijn gebeurt vaak in stilte met op de achtergrond een persoonlijk denkbeeld over verlossing of gevoelloosheid.

De vorige Paus onderging zelftoegebrachte pijniging in stilte. Als symbool voor het voelen van alle onrecht binnen zijn denkbeelden, gebruikte zijn lichaam als aards oppervlak, ontvangend de striemen die als boetedoening hem dichter bij God brachten. Een handelswijze die in de Katholieke traditie geworteld is en waarover het taboe als een sluier binnen de muren van het heiligdom drapeerde. De tijd dat zelfkastijding nonnen en paters als een verplichting van hun levenswijze werd voorgehouden ligt niet eens zover terug. In de traditie van de geschiedenis is dit taboe een gewild onderwerp voor de masochistische filmmakers.

Nu, in een tijd van verlichting en de zoektocht naar andere waarheden, lijkt het masochisme hoogtij te vieren. Deelnemers aan televisie programma’s als X-Factor en Popstars ondergaan de publieke vernedering als een vanzelfsprekendheid tijdens hun exhibitionistische zoektocht naar roem. Geen pijn weerhoudt hen van hun streven. De genante uitbuiting van hun gebrek aan talent en zelfreflectie wordt aanschouwd door een grote schare kijkers die genieten van de, door internet, wereldwijde kleinering. De kandidaten in het circus van rariteiten mogen voor een paar seconden die, door vernedering verkregen roem, ervaren. Zelfbeschermende rationele gedachten worden voor een korte periode overwoekerd door de overmatige drang naar aandacht en succes. Het heeft niets met een gebrek aan zelfkennis of verstand te maken.

Hoog opgeleidde, welbespraakte en talentvolle individuen hebben zowaar een nog grotere behoefte aan een masochistische levenswijze. Bankiers, politici, commissarissen en andere, in de schijnwerpers staande, lieden ondergaan met genot de publieke kastijding. In de voorgeprogrammeerde zoektocht naar macht is geen vernedering te groot om ze af te houden van de ingeslagen route naar succes. Als gevolg van liegen en bedriegen, ondergaan ze iedere aanval op hun integriteit, als ware het een masochistisch verlangen. Geen enkele spirituele of gezichtsverliezende pijn heeft invloed op de verslaving van hun macht. Al ziet de hele wereld toe hoe ze, met de wetenschap tijdens beslissingen maar ook achteraf, slechts voor eigen roem hebben gehandeld, blijft het verdraaien van de waarheid ter verdediging van de persoonlijke glorie de constante (x) factor. Geen persoonlijke vernedering is te groot of te pijnlijk om de zetel van zelfverheerlijking te blijven bezitten. Masochisme is de meest taboeloze exponent van deze tijd geworden. Er worden onrechtmatige oorlogen voor gevoerd, ondemocratische beslissingen voor genomen, waarheden voor verdoezeld en persoonlijke integriteit voor aan de kant geschoven.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reĆ«le mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste EuroparlementariĆ«r van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV