Een waterig wakker worden...

2017, zondag de 22e Januari. Terwijl in Amerika de eerste tekenen van overheidscensuur de kop op steken, steken een aantal Europese racistische nationalisten de koppen bij elkaar op internationaal niveau te Koblenz, ja zeker, nationalistisch samenwerken, zeg maar een soort van EU conferentie voor mensen als Wilders, Le Pen en Petry. Het exporteren van racisme en andere vuiligheden waarmee ze de wereld willen veroveren kan nu nog. Als eenmaal de muren, het prikkeldraad en de landmijnen rond hun culturele waarden zijn gebouwd, de kanonnen op de grens richting de omringende landen staan en de Europese Unie is ontmanteld, rest ze niets meer dan nog vijanden te worden. Nationalisten hebben het niet zo op invloeden van buitenaf, maar omdat er nu eenmaal grote getale bruine laarzen op de been gebracht kunnen worden in Duitsland en Premier Wilders perse de fabricatie van het prikkeldraad en de productie van opnaaibare halve manen in Nederland wil laten plaatsvinden, is de grens een gatenkaas en het onvermijdelijke niet te voorkomen. Terwijl de minister van binnenlandse zuiverings zaken, Bosma, klaar staat met twee lijstjes, met op de een een opsomming van specialisten van de NAM en op de andere, wegens staatsveiligheid onder huisarrest geplaatste, voor afvoer geselecteerde, hoger opgeleide, met boven aan de namen van de voormalige Parlement voorzitter en de burgemeester van Rotterdam, blijken de Ariërs uit het oosten een vrachtwagen vol, in Italië geproduceerde, gele opnaai-sterren bij zich te hebben. Ondertussen werkt een, oorspronkelijk uit Angola komende, pastoor zich in het zweet door de kerkklok te luiden en wekt mij uit een gruwelijke nachtmerrie. Het is zondagmorgen, koud en mistig, geweerschoten klinken door het dal, de kerkklok galmt, ronkende motoren gaan af en aan op het zandpad onder aan de heuvel. De jagers, de pastoor en de offroad enthousiastelingen zijn er vroeg bij vandaag. Gelukkig maar, want wie weet hoeveel angstzweet die droom nog teweeg zou hebben gebracht. Ik doe de elektrische deken maar snel uit, zet de ketel op het vuur, stook de kachel weer op, en zie de verbaasde blik van onze trouwe viervoeter zittend achter haar lege voerbak. Is het zomer? Ik trek snel mijn ochtendjas aan, zo’n blote zwetende man brengt dat beestje alleen maar in verwarring....