Vanmiddag (zondag) stonden we met bewondering te kijken naar de overvliegende helikopters en hun waterzakken. Bosbrand aan de andere kant van het dal, direct aan het water. Na een 20 over-vluchten lijkt de zaak onder controle en is er weer rust.
Vanavond wordt er plots met luid geschreeuw op de voordeur gebonkt. Verdorie, zitten we net zomergasten te kijken op de TV, worden we weer lastig gevallen, dachten we nog....
Maar bij het open doen van de deur zagen we aan de overkant van het smalle straatje waarin we wonen, de vlammen meters hoog onze kant op komen.
Paniek....waar zijn de paspoorten, wat voor persoonlijke bezittingen kunnen we nog grijpen. De auto staat op een paar meter van de vlammen, snel er in, en achteruit (zoals altijd) snel naar beneden.
Nu hadden we die oude vervallen brandweer wagen wel zien staan naast ons dorpshuis, maar we hadden nooit gelooft dat die operationeel zou kunnen worden ingezet. 2 minuten later kwam hij echter al de straat in en begon op de plek bij het dichtbijstaande huis te blussen. Gewoon mensen uit het dorp.
Tegelijkertijd met mijn buurman kom ik naar de straat met mijn lullige tuinslangetje. Eerst gaat het nog wel, we hebben slechts 500 liter water op reserve, en met behulp van de pomp was dat net genoeg om het brandende gras te blussen. Daarna hebben we nog een uur met een klein straaltje de straat en onze huizen nat gespoten. De toegestroomde menigte heeft met behulp van de oude brandweerwagen het enigste huis aan de 'verkeerde' kant van de straat kunnen beschermen.
Na een half uur kwamen de echte mannen met hun apparatuur uit Fereira do Zêzere. Nu pas blijkt hoe groot het oppervlak van de brand eigenlijk is. In een vlaag van egoïsme heb je even alleen oog voor je eigen huis en daarna dat van de buren. Maar aan de overkant van het dal wonen natuurlijk ook mensen, en die hebben de zelfde problemen en angsten. Gelukkig is de zaak nu onder controle. Om 23.00 uur staan we met onze straatgenoten nog na te praten. Onze auto moet maar even op een andere plaats geparkeerd worden. De één is vol passie boos over wat er is gebeurd. De buurman beschuldigd criminelen van brandstichting, een ander buurvrouwtje van ver in de 80, staat nog te beven. En eerlijk gezegd, wij zijn er gewoon stil van. Realiserend dat je, als het er op aankomt, weinig hebt in te brengen.
Eén ding weten we zeker. Van slapen zal vannacht geen sprake zijn. Iedere keer toch even de straat op, en kijken of alles nog donker is. Morgen bij daglicht zullen we de schade pas echt kunnen zien. En hoe je die paniek nu weer uit je lijf krijgt?
Misschien dat we wel eens kunnen bekijken hoe we ons steentje kunnen bijdragen die oude brandweer wagen, die blijkt van levensbelang voor een afgelegen dorpje als het onze.
Vanavond wordt er plots met luid geschreeuw op de voordeur gebonkt. Verdorie, zitten we net zomergasten te kijken op de TV, worden we weer lastig gevallen, dachten we nog....
Maar bij het open doen van de deur zagen we aan de overkant van het smalle straatje waarin we wonen, de vlammen meters hoog onze kant op komen.
Paniek....waar zijn de paspoorten, wat voor persoonlijke bezittingen kunnen we nog grijpen. De auto staat op een paar meter van de vlammen, snel er in, en achteruit (zoals altijd) snel naar beneden.
Nu hadden we die oude vervallen brandweer wagen wel zien staan naast ons dorpshuis, maar we hadden nooit gelooft dat die operationeel zou kunnen worden ingezet. 2 minuten later kwam hij echter al de straat in en begon op de plek bij het dichtbijstaande huis te blussen. Gewoon mensen uit het dorp.
Tegelijkertijd met mijn buurman kom ik naar de straat met mijn lullige tuinslangetje. Eerst gaat het nog wel, we hebben slechts 500 liter water op reserve, en met behulp van de pomp was dat net genoeg om het brandende gras te blussen. Daarna hebben we nog een uur met een klein straaltje de straat en onze huizen nat gespoten. De toegestroomde menigte heeft met behulp van de oude brandweerwagen het enigste huis aan de 'verkeerde' kant van de straat kunnen beschermen.
Na een half uur kwamen de echte mannen met hun apparatuur uit Fereira do Zêzere. Nu pas blijkt hoe groot het oppervlak van de brand eigenlijk is. In een vlaag van egoïsme heb je even alleen oog voor je eigen huis en daarna dat van de buren. Maar aan de overkant van het dal wonen natuurlijk ook mensen, en die hebben de zelfde problemen en angsten. Gelukkig is de zaak nu onder controle. Om 23.00 uur staan we met onze straatgenoten nog na te praten. Onze auto moet maar even op een andere plaats geparkeerd worden. De één is vol passie boos over wat er is gebeurd. De buurman beschuldigd criminelen van brandstichting, een ander buurvrouwtje van ver in de 80, staat nog te beven. En eerlijk gezegd, wij zijn er gewoon stil van. Realiserend dat je, als het er op aankomt, weinig hebt in te brengen.
Eén ding weten we zeker. Van slapen zal vannacht geen sprake zijn. Iedere keer toch even de straat op, en kijken of alles nog donker is. Morgen bij daglicht zullen we de schade pas echt kunnen zien. En hoe je die paniek nu weer uit je lijf krijgt?
Misschien dat we wel eens kunnen bekijken hoe we ons steentje kunnen bijdragen die oude brandweer wagen, die blijkt van levensbelang voor een afgelegen dorpje als het onze.
Jemig zeg. Pas goed op jullie zelf. Sterkte de komende tijd.
BeantwoordenVerwijderenTjonge wat naar zeg. Dat blijft voorlopig nog wel in je systeem zitten. Ik hoop dat alles goed blijft gaan.
BeantwoordenVerwijderenWat moet dat eng geweest zijn.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig is het goed gegaan.
sterkte van ons.
Sterkte !
BeantwoordenVerwijderenWat zul je geschrokken zijn.
BeantwoordenVerwijderenHoop dat de branden geblust zijn en dat de schade meevalt.
Brrrr . krijg het er warm van.
BeantwoordenVerwijderenaiai wat angstig....., ja op zo'n moment besef je dat vuur allesverslindend is....
BeantwoordenVerwijderentoch een goed nacht gewenst en het idee mbt de plaatselijke brandweer is wellicht niet zo gek...
sterkte allemaal....
Nat houden die boel!! Kon acht jaar geleden de branden in de buurt van Silves zien vanuit mijn tuin. Het is angstaanjagend! Gelukkig is het vuur op tijd gekeerd. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderen