2017, 3 februari, de 34e dag van het jaar is een marktdag, belastingbetaaldag, familiebezoekdag en formuliereninvullendag, gewoon omdat het vrijdag is, de “naar de grote stad” dag. Het is de hele week uitermate rustig aan de voet van de heuvel, maar op vrijdag rijdt de dorps snorder al vroeg af en aan om, vooral de wat oudere generatie, plattelandsbewoners naar de stad te brengen. Traditiegetrouw wordt de mooiste bloemetjes-print schort uit de kast gehaald, wat geld in een buideltje onder de rok verstopt en wordt een lege tas gevuld met lege tassen. Terwijl mevrouw op de markt de maandelijkse inkopen doet, zit meneer netjes, soms uren, op z’n beurt te wachten in het historische, vakkundig gerestaureerde, belastingkantoor om de regelmatig terugkerende papierkraam af te werken en netjes, plichtsgetrouw, zijn bijdrage aan de financiering van de maatschappij te doen. Anders dan de oud-leider van de Britse anti-EU-partij UKIP, Nigel Farage en de negen fraudeurs die door liegen en bedriegen totaal zo’n 580.000 euro uit de pot van het Europees Parlement roofden en, de voorzitster van de Franse racistisch nationalistische partij Front National, Marine Le Pen die, voor het opvoeren van een fictieve medewerkster, minimaal 8500 euro per maand aan salaris en onkostenvergoedingen moet inleveren omdat ze weigert 298.392 euro terug te betalen aan het Europees Parlement, zijn de plattelandsbewoners in het zuiden wel eerlijke hardwerkende mensen die aan hun, moeilijk te dragen, verplichtingen voldoen. Zo tegen twee uur in de middag is alles weer zoals het altijd is, rustig. Namate de dag vordert worden de taxiritjes in het oude busje van de dorps snorders steeds avontuurlijker, hij kan de aangeboden vloeibare versnaperingen nu eenmaal niet weigeren. Het mag een wonder heten dat het iedere week weer goed gaat, maar misschien is dat ook wel een onderdeel van de traditie die hier, zonder de tussenkomst van een “Uber” contract, in ere wordt gehouden. Nee, het wereldnieuws is slechts een bijzaak tijdens het gevecht met het dagelijkse leven en de discussies daarover zijn kort in het dorpscafe, de enige plek waar, bij gebrek aan voetbal, de beslommeringen van buiten de regio binnendringen via de altijd aanstaande televisie die aan de muur hangt. Op het bericht over een succesvolle boycot campagne tegen Uber, waardoor het bedrijf een computerprogramma moest aanwenden om alle opzeggingen af te kunnen handelen, allemaal vanwege de samenwerking met de beer van het zwijnen paradijs en z’n immigratiestop, wordt schouderophalend gereageerd met een paar simpele vragen; “Wat is Uber?” en “Wie wil er nou in God’s naam naar Amerika?”
Terwijl de koffie, traditiegetrouw, wordt aangelengd met een pittig vuurdrankje, de lege kratjes Sagres zich opstapelen naast de deur van het toilet en de aftrap, van de eerste voetbalwedstrijd van het weekend, vanuit het Benfica stadion onder luid applaus plaatsvindt, verdwijnen de stadse formulieren, de rekeningen en de rest van wereld met de zonsondergang. De grens ligt weer voor een week aan de rand van het dorp, al het andere kan wachten tot volgende week vrijdag....
Reacties
Een reactie posten