Doorgaan naar hoofdcontent

Ontwaken met een toeter..

De 39e dag van 2017 wordt een onzekere dag. Vandaag gaat het nieuwe familielid van de zaagselmaker naar de dierenarts voor een niet terug te draaien operatie. Alhoewel ik eigenlijk tegen manipulatie van de natuur ben, zijn sommige beslissingen rationele afwegingen tussen de risico’s en eventuele gevolgen in toekomst. Je moet tenslotte bij al je beslissingen, uitlatingen en daden de toekomst in je achterhoofd hebben, zoals ook Nederland’s meest populaire en meest verdienende praatprogramma presentator, die maar al te snel de vergelijking tussen de Beer van het Zwijnen Paradijs en de Hitler van de jaren ‘30 probeerde af te zwakken omdat hij, mocht de Trump-kloon de verkiezingen winnen, zijn exorbitante loon dat de belastingbetaler via de publieke omroep voor hem bijeen brengt, niet in gevaar wenst te brengen. De stelling werd opgeworpen door regisseur Paul Verhoeven die weer eens in de prijzen valt omdat hij, naar dat ze in “De Piano” een masochistische snij partij in het kruis zo realistisch acteerde, de Franse Isabelle Huppert weer tot groot drama wist te stuwen en daarom nu gebukt gaat onder internationale awards. Terwijl uit gelekte memo’s van het Witte Huis blijkt dat Trump op de longlist voor potentiële Nobelprijs winnaars staat in de categorie literatuur, vanwege de diepe en vernieuwende gedichten van 140 tekens, komen Christelijke politici er via de “stemwijzer” achter dat hun standpunten het best worden vertegenwoordigd, naast die van hun eigen partij, door een Moslim partij, maar ze hebben nog steeds niet door dat politiek gestoeld op religie, in welke vorm dan ook, altijd dezelfde uitkomst heeft; verkeerde beslissingen op verzonnen verhalen en geschiedkundige vervalsingen. Ondertussen  zit een hondje te staren naar een lege voerbak en vraagt zich af waarvoor de grote plastic toeter is bedoeld die sinds gisteren op de keukentafel staat, niet wetende dat ze daarmee later vandaag zal ontwaken uit de narcose. Het zal haar bewegingsvrijheid en zichtveld de komende dagen tijdelijk beperken, maar in tegenstelling tot de massa populisten aanbidders, krijgt ze haar vrijheden snel weer terug en staat de wereld van grenzeloos snuffelen, graven, leren, ontdekken en rennen, voor haar open......

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV