Doorgaan naar hoofdcontent

Een online psychologisch consult

Woensdag 22 Februari, dag 53 van het jaar 2017. “U bent een van die vele nieuwe patiënten die lijdt aan het des-normalisatie syndroom”, zei de online psycholoog gisterenavond tijdens een skype onderhoud met de zaagselmaker. “Anders dan mensen die zich domweg aanpassen en schikken in nieuwe omstandigheden, probeert u de snelheid uit de evolutie te halen”. En ja, daar had de zielenknijper natuurlijk een punt. Op de eenzame heuvel, te midden van een samenleving waar tradities en omgangsvormen langzaam de vrijheid van de westerse jaren ‘70 bereiken, is de behoefte aan verandering niet zo groot. “De bedenkelijke symptomen zijn naastenliefde, altruïsme, inschikkelijkheid, compassie en morele verhevenheid”, legde de man uit, die via het beeldscherm de keuken in keek, “Het zijn verdachte eigenschappen die u persoonlijke toekomst en succes in de weg staan en waarmee u ook uw omgeving opzadelt met morele vraagstukken die de vooruitgang vertragen”. Na een paar uur, 6 koppen koffie en een half pakje shag, zittend in het donker voor een dichtgeklapte laptop, de diagnose te hebben overdacht was de enige conclusie dat hoogopgeleid zijn geen maatstaf is voor het bepalen van iemands verstand. Het zou natuurlijk het resultaat van als dat zaagsel en houtstof kunnen zijn, maar de zelfbeschermende eigenschappen van m’n brein begonnen al snel op me in te praten. Het nieuwe normaal, waarin de vrijheid van meningsuiting bestaat uit schofferen, beledigen, discrimineren en egoïstisch wegkijken bij andermans vervolging, blijkt de kwalificatie als vreemd of abnormaal te verheffen tot een positieve eigenschap die als belangrijkste vermelding op een CV niet misstaat. De wereld om me heen lijkt zo echt, maar tegelijkertijd ook zo verschillend van de wereld die wordt voorgeschoteld door politici en praatprogramma praatjes op de televisie en de immer aanstaande radio. Vanaf de eenzame heuvel gezien ontstaat aan de linkerkant, de verkeerde kant van de oceaan, een dictatuur met een enclave voor de Europese kust en voltrekt zich een zorgelijk proces aan de rechterkant, waar een andere dictator nauwe contacten onderhoud met de leiders van populistische, racistische, homofobe, islamofobe en antisemitische bewegingen, waarbij zelfs financiële steun vloeit naar zij die proberen de vervolmaking van het nieuwe normaal van binnenuit, via de onderbuik, te bewerkstelligen. Ja, vanaf hier is het makkelijk om jezelf enige morele verhevenheid toe te schrijven zonder daarbij ook maar een beetje schuldgevoel te hebben of je te schamen voor de eigenschappen die een aardig mens zijn met zich meebrengen. Zoals de 78 jarige akela van de Nederlandse praatprogramma televisie in haar, zojuist verschenen, boek schrijft; Het waren geen vijanden, die haar Joodse vader uit huis haalden om op transport te worden gezet naar een concentratiekamp, maar van die buren die zich snel konden en wilden conformeren aan het nieuwe normaal. Vandaag gaat de vreemde zaagselmaker weer buitenshuis wat klusjes doen en wat geproduceerde uitingen van creativiteit afleveren, geheel onopvallend in het vluchtelingen resort dat Portugal langzaam aan het worden is......

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV