2017, zaterdag 18 Februari, de dag vangt aan met een kakafonie aan geluid van tjilpende vogeltjes, kwakende kikkers, krolse katten en een vloekende buurman wiens tractor weigert om uit de winterslaap te ontwaken. De onverklaarbare verandering in het ritme van de vroege ochtend, met een eerder opkomende zon, van totale rust naar zenuwachtige bedrijvigheid schut het dorpsleven onherroepelijk wakker. Een nieuwe tijd vangt aan, onze viervoeter antwoordt, samen met de honden van de buren, op het geblaf dat schalmt door het dal, een buizerd zweeft biddend boven een omgeploegde akker en schijnt de eerste lentekriebels te interpreteren als een start van het jachtseizoen. Het mechanisme van de natuur herhaalt de eeuwenoude, door God geschapen, stappen tot voortplanting en overleving van de wereld. Alle gebeurtenissen hebben maar een bron, de Schepper zelf, en zij die daar wetenschappelijk ook maar een vraagteken bij durven te plaatsen zijn verspreiders van alternatieve feiten. Religieuze neutraliteit is slechts een mythe, verzonnen door secularisten die met hun eigen onderzoeksresultaten proberen om God’s werk te vernietigen, volgens de nieuwe Amerikaanse minister van onderwijs. Ouders dragen de verantwoordelijk voor de opvoeding van hun kinderen tot gehoorzame christelijke burgers die de gevaren van de wetenschap voor hun geloof begrijpen en bestrijden. Opvoeders hebben het inherente recht om hun absurde ideeën en overtuigingen over te brengen op hun nageslacht en ze alle racistische en homofobe normen aan te leren. Geen civiele regering bezit het recht om de pedagogische keuzes van ouders af te zwakken door scholen te verplichten om de feiten van natuurkunde, biologie, scheikunde en andere religie-bedreigende vakken op te nemen in het lesprogramma. Onder leiding van de Beer van het Zwijnenparadijs, de minst racistische, minst anti-semitische en minst discriminerende mensch op aarde, moet het gedachtegoed, opleidingsniveau en algemene ontwikkeling van de “Amerikaan” afgeleerd worden tot het niveau van hun Europese voorouders tijdens de genocide van de oorspronkelijke bevolking van het beloofde land. Terwijl aan de verkeerde kant van de oceaan een narcistische autist met het verstand van een puber, het lees-vermogen van een vierjarige en de boosheid van baby met een volgescheten luier zich omringt met adviseurs die maximaal 140 letters gebruiken om een zin samen te stellen, is in Nederland de enige man, die de wereld op het niveau van koning varken aan de hand van versimpelde plaatjes had kunnen uitleggen, overleden. Als teken van nationale rouw zou de Nederlandse regering op z’n minst de complete collectie van Dik Bruna’s Nijntje boekjes, als geschenk van goede wil, kunnen overhandigen aan Trump. Misschien zouden ze hem dan ook gelijk kunnen overtuigen om zelf als eerste astronaut, in de nieuwe maan-missie van de NASA, plaats te nemen in de cockpit, dan kan hij best wel. Ondertussen stroomt de tijdlijn van menige expat en immigranten Facebook Groep vol met vragen van vertwijfelde gelukszoekers over voorwaarden om te mogen leven in het paradijs dat Portugal heet. Door de wereldwijde aandacht voor dit prachtige land als mogelijk de meest ideale vakantie bestemming op deze aarde, de al dan niet enigszins opgehemelde succesverhalen van, in illegale bouwwerkjes wonende, biologische groenten verbouwende, zelfvoorzienende, maatschappijkritische en onder de overheids-radar levende migranten over de nog steeds “gratis” verkrijgbare ziekenzorg en aangenaam lage prijzen van een stukje natuur, maken dat Portugal wordt beschouwd als een mogelijk walhalla. Als je s’morgens wakker wordt, op de eenzame heuvel, lijkt het verdomd ook wel of je met beide benen in het paradijs staat, maar bij nader inzien blijkt toch de overlevingsstrijd in het land, waar slechts een klein deel van de bevolking zich een “westerse standaard” kan veroorloven, de mooie gratis uitzichten te verdringen. Terwijl de huurprijzen, door het onmetelijk toegenomen toerisme, in steden als Lissabon en Porto met tot wel 50% zijn gestegen en de locale bevolking het zich gewoonweg niet meer kan veroorloven om in de binnenstad te wonen, de overheid langzaam maar gestaag alle, geen belasting betalende, “immigranten” met een Bed and Breakfast of anderszins toeristische accommodatie opspoort en dwingt tot integratie en naleven van nationale wetten, er bij de plaatselijke bevolking op het platteland, die zich nog altijd als verwelkomende buren gedragen, enige irritatie begint op te borrelen vanwege afbrokkelende vrijheden, geïnitieerd door klagende buitenlandse buren over de frisse vleug strontlucht die varkens, geiten en schapen nu eenmaal met zich meebrengen, mag de zaagselmaker gewoon de machines laten janken, het volume van de speakers, tot af en toe bijna opblazen, opendraaien en tot diep in de nacht een tuinfeestje geven waarbij de wijn per vijf liter flessen door de buren wordt gedoneerd. Met onderkenning van de verborgen gebreken is het daadwerkelijk een paradijs waarin we leven. Een uniek plekje aarde dat we, en dan bedoel ik zowel de “autochtone” als “allochtone” bevolking, moeten beschermen en onderhouden door ons steentje aan de zo unieke samenleving bij te dragen en ons te houden aan de wetten zodat iedereen een gelijk speelveld heeft om de wedstrijd volgens dezelfde regels en onder toeziend oog van een eerlijke scheidsrechter te spelen en de behandeling van blessures die inherent zijn aan het spel voor iedereen bereikbaar blijft. Daar past een Zwijnenparadijs-achtige levensovertuiging waarin het recht van de sterkste, de slimste en minst sociaal bijdragende zegeviert niet bij. Terwijl de wolken zich op deze zaterdag morgen plotseling weer even doen gelden, de warmte door een verscholen zon nog even op zich laat wachten en de buurman, al foeterend, z’n tractor parkeert om toch maar weer een warme trui aan te trekken, schenkt de zaagselmaker een vijfde mok vol zwarte koffie en ziet uit een ooghoek dat de stofzuiger strategisch geplaatst wordt in het midden van de keuken.. werk aan de winkel...
Reacties
Een reactie posten