2017, februari de 8e, een werkbank woensdag die geen ruimte zal laten om ook maar een beitel op te pakken in de werkplaats. Het was een lange nacht, het is een vroege morgen. De, niet meer zo kleine, viervoeter heeft nogal wat tijd nodig gehad om uit haar narcose te komen, werd af en toe paniekerig wakker en loopt nog steeds wat verdwaasd door het huis. Terwijl duizenden Groningers zich verenigden tijdens een fakkeltocht, om hun ongenoegen te uiten over de mensonterende praktijken van de groot gaszuigers en aardbeving producenten, bleek op de eenzame heuvel dat de laatste kop koffie van afgelopen nacht eigenlijk de eerste koffie van vandaag is en dat de lunch die we gisteren tot ons namen aan de keukentafel, van dichtbij wonende vrienden, het laatste vaste voedsel was tot nu toe. Het beloofd een drukke dag te worden met werk buitenshuis, het in toom houden van de bewegingen van de hond, het toedienen van antibiotica en vooral een korte stop bij de benzine pomp om een paar pakjes shag te halen, de spanning over de uitkomst van zo’n ingreep en de zenuwachtige uren er na, vragen nu eenmaal om stressverlagende nicotine. Terwijl vanuit het Paleis van het Zwijnen Paradijs een memo uitlekt dat de Beer van het pact op de longlist voor de Nobelprijs voor literatuur staat na aanleiding van zijn vernieuwende gedichten van 140 letters, neemt de zaagselmaker een volgend deel van de bewakingsdienst over van zijn vrouw die de vroege nachtelijke uren voor haar rekening nam. Over een paar uur zal de auto worden geladen met een af te leveren bouwwerk, wat gereedschap en een boodschappen tas. Aan het werk dus, maar eerst even de voorraad shag aanvullen, de pomphouder heeft een luxe koffie machine, dat komt wel goed....
Een paar jaar geleden verliet ik Nederland, waarschijnlijk voor altijd, na de vele teleurstellingen die zich voordeden met plaatselijke overheden en de grote ambtelijke molen. Als kleine ondernemer mocht ik al weinig, werden allerlei wettelijke plichten onmogelijke obstakels en iedere kans op de vrijheid die ik nodig acht een illusie. In, toegegeven, een staat van teleurstelling en boosheid begon ik een weblog om mijn kijk op de lopende zaken uiteen te zetten. GenoegVanNederland ontsproot uit walging voor een oneerlijke overheid en de afgenomen rechten, kansen en toekomst van het individu. Genoeg van Nederland.....klinkt wat negatief misschien. Maar het is geen 'genoeg' hebben van de mensen, het landschap, het eten, vrienden, kennissen, familie enz. Het is de weerzin tegen een zogenaamd democratisch systeem, wat al jarenlang niet meer aan de omschrijving voldoet. Het is een weerzin tegen de verhoudingen, tussen de realiteit van de dagelijkse beslommeringen en de papieren waarhe...
Reacties
Een reactie posten