2017, donderdag 9 februari. De wereld draait nog steeds om z’n as maar als alle pioniers van onze “vrijheid” en sociale systemen zich tegelijkertijd zouden omdraaien in hun graf, vanwege de niet aflatende inspanningen van hun opvolgers om de maatschappij slechts in te richten voor succesvolle burgers, zou deze aardkloot zomaar de andere kant op kunnen gaan draaien. Hoe wrang zou het zijn voor iemand al Hans van Mierlo, om vanuit de hemel te moeten toekijken terwijl een populistisch mannetje uit naam van zijn partij, eens opgericht om de democratie te verbeteren en de inspraak van de burgers te vergroten, zelfs de grondbeginselen te grabbel gooit en, tenzij het verkiezingstijd is, slechts preekt voor een parochie van beter bedeelde individuen. Het is een chronische ziekte onder politici, die onuitputtelijke verdringing van het algemeen belang, om het persoonlijke gedachtengoed tot ongefilterde waarheid te verheffen. Chronisch, als in een aanhoudende, slecht te genezen toestand, komt niet alleen voor in lichamelijke of geestelijke ziektebeelden maar ook in de vele gevolgen van politieke keuzes en ontwrichtende maatregelen. De voorvaderen, van de huidige politici, probeerden om mensen die langdurig in armoede leefden te helpen met allerlei sociale maatregelen en instituties, niet alle ideeën waren een succes en niet alle problemen werden opgelost, maar er onstond een samenleving waarin er in ieder geval oog was voor de zwakkeren. Gemiddeld genomen zijn we nu, volgens alle statistieken, rijk. Gemiddeld genomen leven we langer, gezonder en zijn we vooral productiever dan ooit. Maar al die gemiddelden, in cijfers, zeggen weinig over de echte toestand waarin echte mensen leven. Slechts 9 procent van de Nederlandse gezinnen leeft in armoede, 91 procent heeft het dus goed tot nog beter, daar komt een fantastisch gemiddelde uit. Volgens de Premier bestaat langdurige armoede niet, en dat klopt, daar is een andere term voor verzonnen; chronische armoede. De voedselbank en schuldsanering blijven echter gewoon dezelfde naam dragen en geldt voor 626.000 gezinnen dat iedere maand een paar dagen tot soms twee weken te lang duurt. Alhoewel het geen invloed heeft op het “gemiddelde”, de rijken worden tenslotte steeds rijker, groeit de groep van “chronisch” armen gestaag en zijn vooral de mensen boven de 50 jaar de klos als ze hun baan verliezen, ziek worden of gewoon vanwege het harde werken zijn versleten. In vele gevallen betekent het nog 17 jaar, of langer, wachten met een bijstandsuitkering, op een karige AOW en uitgekleed pensioen om dat de premie die ze 30 jaar lang hebben afgedragen moet worden opgespaard voor een generatie die nog geboren moet worden. Dezelfde politici, die verantwoordelijk zijn voor de afbraak in hun eigen Nederland, gaan er prat op dat ze miljarden hebben uitgeleend aan Griekenland en Portugal, populistisch als alternatief feit ook wel schenkingen genoemd. De belastingen voor de Griekse en Portugese burgers ging flink omhoog om de schuld terug te betalen. Maar tegelijkertijd kunnen multinationals die belasting via Nederland ontwijken en kunnen Portugal en Griekenland dus niet innen op de plekken waar de grootste bedragen te halen zijn. Verantwoordelijk voor het Nederlandse fiscale beleid is ene minister Dijsselbloem, toevallig ook voorzitter van de Eurogroep. Het is een van de voorbeelden van het gecorrumpeerde beleid van populistisch rechts in Nederland, een landje dat lijdt aan chronische gemiddelden......
Reacties
Een reactie posten