Frustratie vervoerders...

2017, Donderdag de 19e. Terwijl ik gisteren aan een verdwaalde Engelsman, die met een busje en volgeladen aanhanger opzoek was naar het huis dat hij via een zogenaamde makelaar, ongezien, had gekocht, moest uitleggen dat er helemaal geen "free healthcare" bestaat in Portugal, maar dat het alleen anders geregeld is via belastinggeld, en wel degelijk premies moeten worden betaald boven een bepaald bedrag aan inkomsten, en me vervolgens het hele riedeltje, met de te nemen stappen, om officieel en volgens de regels in Portugal te wonen, voor de zoveelste maal hoorde afraffelen, probeerde een vertegenwoordiger van het Duitse chemiebedrijf Bayer, de geld geile Trump te overtuigen met het creëren van 3.000 nieuwe banen als hij achter de fusie met Monsanto gaat staan. Ondertussen probeert de leider van de Duitse radicale partij AfD het gedachtegoed van Hitler nieuw leven in te blaaskaken, juigt de nieuwe “jugend” met een hand in de lucht en in de andere hand een blond glas bier met witte schuimlaag, investeert een entrepreneur in een schoenenfabriek die zich gaat specialiseren op bruine kistjes en rukt de Nederlandse politie uit met een dozijn agenten om een buspassagier met volle overgave en blind van de adrenaline te arresteren voor het eten van een broodje. Het is donderdag en dus wordt, bij leven en welzijn van de vuilnismannen, vandaag de afvalcontainers, die om de paar honderd meter langs de weg staan, verlost van hun inhoud. Nee, we hebben hier op het platteland geen groene, gele, blauwe of grijze kliko’s met gepersonaliseerde creatieve uitspattingen om het eigendom te bevestigen, daar is ook geen reden toe.  Groen afval bestaat niet, alles wat eetbaar is gaat naar de geiten of de varkens, alles wat brandbaar is gaat in de kachel, zelfs hier gaan glas en batterijen in de daarvoor bestemde containers op het dorpsplein. Oud ijzer, afgedankte of kapotte apparaten en meubelen, bruikbare kleding en beddengoed, in open dozen, worden naast de container geplaatst en er komt bijna altijd iemand langs die daar weer z’n voordeel mee kan doen. Wat rest is dat verdomde plastic, supermarkt verpakkingen en de niet her te gebruiken smerigheden, dat is wat de onder gerespecteerde mannen in hun vuilniswagen afvoeren. De postbode brengt nieuws, persoonlijke boodschappen en gemoedsrust verstorende rekeningen. Iedere woensdagavond gooi ik demonstratief alle enveloppen en reclamefolders waarvan de inhoud me negatief beïnvloed in de container aan de voet van de heuvel. De vuilnismannen zijn dus ook de opruimers van mijn frustraties, helden zijn het!