En dan word je wakker op maandag 17
maart. De lente krijgt langzamerhand, door de voorzichtige vroege
zonnestralen, invloed op het wakker worden. De bijkomende nevel, die
het huis op de heuvel tot enkele uren na zonsopgang van de wereld
verborgen houdt, blijkt een standvastige opponent in het gevecht om
een veilig zicht door de vooruit van de auto. Een nieuwe week met
verse frustraties, spannende werkervaringen en liters koffie in 't
verschiet. Frustraties omdat deze maand financieel gezien twee weken
te lang duurt, spannende werkervaringen omdat mijn lief voor de
zoveelste keer op een ander project gaat werken, ook al is dat deze
keer voor dezelfde werkgever, in het zelfde gebouw. Liters koffie als
oplossing om andere verslavingen de kop in te drukken. Ik zie nu al
op tegen woensdag, de dag waarop bekend wordt hoeveel er van de
portemonnee bodem moet worden afgeschraapt als de factuur, voor het
repareren van de achter remmen, wordt overhandigd met de sleutels van
de oude Iveco. Het Samson gevoel zal me de komende dagen wel parten
spelen, zoals iedere onzekerheid me tegenwoordig bekruipt als een
verlammend elastiek dat het vooruitgaan afremt.
Ik zou me natuurlijk gewoon geen zorgen
moeten maken, mezelf voorhouden dat er niets aan de hand is. Het op
voorhand uitrekenen van de schade en de nadien volgende consequenties
is een eigenschap die niet meer past bij deze tijd. Diederik, u weet
wel die atoomgeleerde, die alsmaar staart naar de kleinste deeltjes
en daardoor de complexe en complete gevolgen voor het grote geheel
niet meer ziet, doet dat ook niet. Hij is wel een moderne PvdA man en
daarmee geïnfecteerd door liberale positiviteit en slechte
vooruitzichten worden dan ook afgewimpeld met de stelling dat die pas
realiteit zijn als de uitslag daar is.
Hij voelt zich zeker verantwoordelijk
voor de uitslag woensdag, maar volgens hem zou het raar zijn om
lokale verkiezingen een landelijke impact te laten hebben en
bijvoorbeeld na te denken over de eens zo belangrijke principes die
hij, voordat zijn partij kornuiten die voor een aantrekkelijk
ministerssalaris de burger meerdere malen met een bot mes in de rug
staken, uitdroeg en nu de coalitie met Rutte en de veertig rovers
verdedigd. “We zijn juist bezig voor stabiliteit te zorgen. Dat
was even zoeken, maar het is ons gelukt. We hebben iedereen die nog
een jas aan had tot op het hemd uitgekleed en daarmee het volk weer
tot een evenredige armoed-delende massa zonder keuzes en
vooruitzichten gemaakt. Ze moeten gewoon weer werken voor hun brood,
water en warmte. Het was ook volledig doorgeslagen die consumptie van
verantwoord voedsel, al dat luxe broodbeleg en die weelde om met
slechts één baan het hoofd boven water te houden. Het volk is weer
gewoon werk en stemvee. Het zou ongelofelijk zonde zijn om dat nu
weer los te laten.”
Nou, de PvdA gaat woensdag beduidend
lager scoren dan de 16 procent van vorige keer en haalt daarmee het
slechtste resultaat ooit bij gemeenteraadsverkiezingen. Niet dat ik
nog me daar nog druk om zou moeten maken, maar als ik hoop toch dat
de club van Emiel het in menige gemeente voor het zeggen krijgt,
alhoewel ze natuurlijk met al die opgelegde bezuinigingen ook niet
veel voor de burger zullen kunnen betekenen. Nee, dat hebben ze
fantastisch gedaan die “liberale” politici, over heel Europa
steken de nationale, communistische en anti partijen de kop op. Geen
wonder, de kiezer heeft geen keus meer tussen links of rechts en
christelijke politiek is nog nooit een menslievende optie geweest. Zo
langzamerhand begin ik te geloven in het doem scenario van een
revolutie, waarbij de guillotine weer een prominente rol inneemt en
Europa over een paar decennia er weer een jaarlijkse herdenkingsdag
bij heeft.
Wij, en daarmee bedoel ik ook jou, of
moet ik U zeggen, moeten gewoon verder met wat we doen. Als het
meevalt leven we over een paar jaar nog. Misschien zullen we moeten
wennen aan het feit dat gelijkheid een relikwie uit het verleden is,
gelijke kansen slechts gelden binnen de kaste waarin je wordt
geboren. De gezondheidszorg wordt steeds beter, maar voor veel minder
mensen. Euthanasie wordt een liberale verplichting afhankelijk van de
bijdrage die je als individu nog produceert. Nee, dat is geen doem
denkende fantasie, hier in het land onder de zon, ga je gewoon dood
in de wachtkamer van het ziekenhuis, werkenden eerst, betalende
eerst, een hartaanval op je tachtigste is gewoon pech en de euthanaserende handeling gewoon een kwestie van eventjes, te lang,
wachten met hulp verschaffen.
En toch, het weekend was geweldig!
Vrijdagavond bevonden we ons, voor het eerst sinds een heel lange
tijd, op uitnodiging van lieve vrienden , op een muzikaal diner in
een restaurant. Zaterdag stond in het teken van de jaarlijkse lente
driften tot schoonmaken en gisterenmiddag genoten we van een heerlijk
gebakje op een verjaardagsfeestje bij een vriend, voor wie het
afgelopen jaar echt een dankbaar geschenk was, en ieder jaar extra geen vanzelfsprekendheid is maar een gewonnen
strijd. Het zijn die momenten waarop je je realiseert dat je niet
moet zeuren, door moet gaan met leven en moet genieten van alle
beslommeringen die de toekomst met zich meebrengt. Ik ga naar m'n hok
vol machinerie en zet mijn fantasie om in mooie objecten. Welke weet
ik nog niet, dat verteld het stuk hout me wel als ik het vast heb.
Reacties
Een reactie posten