Doorgaan naar hoofdcontent

Hommeles en Saamhorigheid gedogen

Hommeles in Londen, tegenslagen op de beurzen, investeringsstop in de meeste Europese landen, schuld, werkeloosheid en een heldere blik in het zwarte gat van de globalisering.

Het vingerwijzen is al weer begonnen. De schuldigen van die grootschalige rellen in Groot-Brittannië zijn natuurlijk de “buitenlanders”. En zo als altijd zijn er lieden die daar een simplistische oplossing voor aandragen; deportatie of op z'n minst “schieten met scherp”. Het volk roert zich, nee, niet op de manier zo als het zou moeten, maar petities worden in de prullenbak gegooid, demonstraties uit het zicht geplaatst door het sluitende luiken van regeringsgebouwen. In die Londense “prachtwijken” wonen blanken, zwarten en Aziaten relatief vreedzaam naast elkaar, verbonden door één gemene deler; armoede. Net als in Nederland heeft het Verenigde Koninkrijk een zogenaamde conservatieve, liberale regering. De verworvenheden van een jaar regeren door Rutte's grote vriend Cameron bereiken het daglicht. Het onderwijs werd onbetaalbaar, de gezondheidszorg werd net zoals in Nederland geprivatiseerd en natuurlijk werden er voor de rijken allerlei voordelige belastingmaatregelen genomen. Als je als regering zo je best doet om een samenleving te creëren die berust op sociale uitsluiting, op vergroting van de kloof tussen arm en rijk, en op vernietiging van de welvaartsstaat, dan moet je niet raar opkijken als degene die niets meer te verliezen hebben dat niet langer pikken.

Plunderingen zijn nooit goed te praten, het in brand steken van andermans huis en haard is crimineel en verdiend een harde aanpak. Het stelen van voedsel uit een supermarkt, die door prijsafspraken en uitbuiting van leveranciers, de prijzen opdrijven kun je misschien in een andere categorie plaatsen. Regeringen die de belasting op voedsel verhogen zou je kunnen bestempelen als een criminele organisatie. Waarom kost een pak melk bijna een euro, terwijl de boer die zijn hele leven hard werkt op het randje van faillissement en tot leveren onder de kostprijs gedwongen wordt. Waarom moet een pak koffie zo duur zijn, terwijl de mensen die op die plantages werken, ver onder de armoedegrens leven? Dat kan allemaal door de bescherming van die grote multinationals, waarop de VVD'ers in Nederland zo trots zijn. Nee, geen belastingverhoging voor dat soort bedrijven. Gewoon het systeem van speculatie met grondstoffen toestaan en die bedrijven ondersteunen met belastingvoordelen, zolang ze zich maar in Nederland vestigen.

Uit recent gepubliceerde gegevens van het Internationaal Monetair Fonds blijkt dat Nederland voor 3000 miljard dollar aan directe buitenlandse investeringen in eigen land verwelkomen. Op afstand volgen de Verenigde Staten met 2300 miljard. Op de derde plaats staat Luxemburg met 1800 miljard. Deze koppositie is slechts te “vieren” door de gunstige fiscale behandeling in Nederland van deze investeringen. Schoorvoetend bekend De Nederlandse Bank op dat het maar voor een klein deel gaat om buitenlandse investeringen die de Nederlandse economie raken. Voor een aanzienlijk groot deel hangt deze “top-notering” samen met de grote omvang van ondernemingen die zich voor het belachelijk gunstige fiscale klimaat in Nederland hebben gevestigd. Die fungeren als financiële draaischijf voor ondernemingen met een buitenlandse moedermaatschappij. De Nederlandse burger heeft helemaal niets aan die bedrijven, ze leveren geen werkgelegenheid, maken geen producten in Nederland en de winst wordt in het buitenland gemaakt.

Het zal wel weer een Prinsjesdag worden in September met droeve koningin. Bezuinigen, afpakken, de kloof vergroten, gedogen, splitsen, minder investeren, meer werkeloosheid, meer belastingen voor de “kleine man”, bescherming van het kapitaal, meer digitaliseren, meer vingerafdrukken, meer niet werkende werking van de markt en ministers die medicijnen tegen kanker niet willen vergoeden. Dat alles onder de historisch terugkerende noemer “Saamhorigheid”. In Engeland zijn 23 van de 29 leden van Cameron's kabinet miljonair en dat lijdt tot vervreemding van de realiteit. Hoe lang houdt de Nederlandse regering nog vol dat ze het allemaal voor de toekomst van “onze kinderen” doen? Gedoogd Wilders ook anarchie?

Dat ik mijn voedsel in de toekomst noodgedwongen ook moet gaan stelen uit een supermarkt, lijkt zich voorlopig slechts te manifesteren in nachtmerries. Of het moest misschien de koffie zijn waaraan ik verslaafd ben. Die komt bij Nestlé vandaan, en die hebben als “huisvaluta” de Zwitserse Frank. De Euro waarin ik verplicht moet afrekenen is al 17% gedaald in waarde ten opzichte van de Zwitserse Frank, tel daarbij de, door speculatie en uitbuiting, hoge koffieprijs, en dromen zouden wellicht bedrog kunnen ontstijgen.

Reacties

  1. Gooi het er maar uit.
    Pronk zei het al: "het is allemaal politiek."
    Daarin had hij gelijk.
    Geen wonder dat het overal zo'n puinhoop is.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een prima blog dat gevoel beschrijft dat ook ik heb!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat politici slechte economen zijn is ondertussen duidelijk.
    De euro ellende is uitsluitend aan domme of ongeinteresseerde politici te danken, of aan doortrapte zoals DSK, die naar verluidt Griekenland zo graag in de euro wilde omdat Frankrijk er dan relatief beter zou uitzien.
    Z'n opvolgster bij het IMF is ook al weer ondewerp van justitieel onderzoek.
    De VS ellende, dat hebben de Chinezen goed gezien, is het gevolg van de VS 'democratie', waar het volk niets te vertellen heeft.
    Van Engeland vraag ik me af hoe ziek dat land in maatschappelijk opzicht is, de tegenstellingen tussen arm en rijk lijken me exorbitant. de politie maakt een hautaine indruk.
    Een Brit liet zich ook al in die zin uit, het is maar een detail, maar waarom moet de Britse politie BMW's uit de 5 serie gebruiken in Londen ?
    Het gegraai van politici, de MP declaratie schandalen, zou wel eens de armen laten denkendat zij ook maar eens moeten graaien.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV