Doorgaan naar hoofdcontent

Ruggengraat en ellebogen

Het gaat over de ontdekking van je doorzettingsvermogen, als pelgrim kom je in oog in oog te staan met de sterke van je wil en de bereidwilligheid van je geest om ontberingen ondergeschikt te maken aan het uiteindelijke doel. Wereldverbeteraars laten zich niet ontmoedigen door tegenwerking van de heersende macht en storten zich met overgave in het activisme. Een sterke ruggengraat voorkomt het aanvaarden van de verleiding om aangeboden penningen te accepteren.

Een bedevaart of pelgrimage is een reis naar een bedevaartsoord of hoger doel dat een bijzondere betekenis heeft binnen een religie of overtuiging. Misschien is het een plaats verbonden met een heilige, een plaats van openbaring, of zelfs een bovennatuurlijk wonder. Redenen voor het ondernemen van zo'n bedevaart zijn vaak de zoektocht naar een hogere waarheid, God of het leven zelf; om respect te betuigen; om inspiratie te verkrijgen; om tot bezinning te komen; om een poosje afstand te nemen van een hectisch dagelijks bestaan, of gewoon om andere mensen te ontmoeten. De secularisering van de moderne maatschappij heeft nieuwe bedevaarten en sacrale plaatsen gecreëerd. Graceland, het graf van Jim Morrison in Parijs, het standbeeld van Tito in het Kroatische Kumrovec, het graf van Soekarno in Blitar, de woning van Frans Bauer, of de lege plek waar eens de Twin Towers stonden, worden bijvoorbeeld jaarlijks door vele mensen bezocht. Voor hen is dat een soort van religieus geïnspireerde bedevaart. Hun gedrag, rituelen en verwachtingspatronen verschillen in wezen niet van bijvoorbeeld katholieke bedevaartgangers.

De moderne pelgrim heeft zich ontrokken aan de eenzaamheid van zo'n reis. Met een iPhone op zak blijft de achterban op de hoogte van hun belevenissen en worden hun avonturen wereldkundig gemaakt. Via blogs, filmpjes en zelfs GSM-coordinaten reizen de volgers mee via de sociale medianetwerken. De huidige bedevaartgangers lijkt het meer om aandacht, bewondering en het bewijs van hun moed te gaan, dan om de verdieping in zichzelf. Er is niets mis met de aandacht voor bijvoorbeeld de wielrenners die in de strijd tegen kanker de Alp d'Huez meerdere malen beklimmen. Hun bedevaartsoord ligt boven op die berg en symboliseert precies dat wat een goede pelgrim vertegenwoordigt, ruggengraat. Een pelgrimage om iets onder de aandacht te brengen is soms een mooie vorm van activisme.

Het actie voeren komt vaak voort uit ideologische denkbeelden en het besef dat de realiteit ver van deze ideale omstandigheden verwijderd is. Meedoen aan een internet actie, een eerste kleine donatie aan een goed doel en een eerste deelname aan een protesttocht kunnen uiteindelijk resulteren in het lidmaatschap van een organisatie. Daar lonken de mogelijkheden tot het professioneel actievoerder worden. Net als in het “normale” bedrijfsleven is de piramide opgestapeld richting een hoge kern, waarbij de macht en het geld steeds groter worden. De pelgrimage tegen grootmachten en multinationals die het streven naar een veilige, eerlijke en schone wereld in de weg staan is gedoemd te mislukken bij het gebrek aan ruggengraat.

Hoge heren, op de top van milieu piramides, hebben de eigenschappen van een ruggengraat ingewisseld voor het sterke ellebogen werk. De directies van bijvoorbeeld het Wereld Natuur Fonds en Solidaridad hebben de uitgangspunten en doelstellingen van hun organisaties verkwanseld voor financiële bijdrages en persoonlijke voorkeursbehandelingen. Hele volken in Zuid-Amerika worden van hun land gejaagd en leven onder de gifwolken van sproeiende vliegtuigjes, die op “milieuverantwoorde wijze” alles kapot spuiten met het in de Vietnamoorlog ontwikkelde verdelgingsmiddel “RoundUp”. Met goedkeuring van het WNF wordt er soja geteeld die genetisch zo is aangepast dat het immuun is voor het gif. Bedrijven als Ahold mogen dan goede sier maken met producten die voortkomen uit deze eerlijk en milieuvriendelijk geproduceerde soja.

Nederland is 's werelds op één na grootste importeur van soja die vooral als veevoer gaat naar de bio-industrie. In Zuid Amerika leidt de productie tot ontbossing, vergiftiging van mens en milieu, en verdrijft het kleine boeren van hun land. De corrupte milieu elite is aangeschoven aan de 'Ronde Tafel voor Verantwoorde Soja' over criteria die deze industrie een acceptabel groen randje moeten geven. Hieraan nemen vooral de grote producenten, handelaren en industrie deel. Maar dus ook onder andere Solidaridad, een ontwikkelingsorganisatie bekend van Max Havelaar, en het Wereld Natuur Fonds, naast AHOLD en de Nederlandse veevoederindustrie. De Nederlandse overheid steunt de RTRS zelfs financieel. Gentech soja, “Roundup Ready”, bedacht door het chemie bedrijf Monsanto, krijgt van de Ronde Tafel het stempel 'verantwoord', terwijl de ontbossing en negatieve gevolgen voor mens en milieu desastreus zijn. Met zogenaamd ‘ verantwoorde’ soja kunnen bedrijven als soja-gigant Grupo Maggi, supermarktconcern AHOLD, veevoerbedrijven, en nu zelfs de chemiereuzen Monsanto en Syngenta, zich een groen imago aanmeten. Allemaal onder het toeziend oog, en met goedkeuring van het Wereld Natuur Fonds, die daar in de media natuurlijk niets over willen zeggen. Nee, ze zijn bezig met een ouderwetse pelgrimage waarbij je enkel en alleen voor je eigen hogere doel onderweg bent, en waarbij de buitenwereld op gepaste afstand de gevolgen van het ellebogen werk mag ondergaan.

Het slagen van een pelgrimage valt en staat met het bereiken van het gestelde doel. De luxe tot onderbreking van zo'n intensieve reis, wanneer het even tegen zit, leidt bij de moderne bedevaartganger niet tot frustratie en een gevoel van onvoldoende geloof, maar wordt blijkbaar als positieve verworvenheid van hun huidige rijkdom omarmd. De bestuurders bij het WNF zijn tijdens de pelgrimage naar een betere wereld tot de conclusie gekomen dat de zilverlingen te aantrekkelijk zijn om niet te aanvaarden.

Even halverwege een vliegtuig in stappen om elders de ontberingen te ontvluchten en vervolgens op een later tijdstip weer verder gaan, lijdt niet tot het onvolbracht verklaren van het gestelde doel. De wereld rondreizen met om je nek een Jakobsschelp, het gebruikmaken van gastvrijheid, open deuren, het aanvaarden van aangeboden ondersteuning en zorg, zonder de echte overtuiging om het uiteindelijke doel te bereiken maakt je geen pelgrim, maar slechts een zwervende dakloze.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV