De slaapkamer lijkt het zelfde als ik wakker wordt. Gewoon een beetje rommelig, m’n vrouw naast me, dromend over de gebeurtenissen van gisteren, onze kleding verspreidt over de vloer. Toch bekruipt me een raar gevoel van realisme en achterdocht, het lijkt alsof ik in een nieuwe vorm van wakker zijn bevindt. De ketel op het gasstel in de keuken is nog steeds rood, en na een paar minuten klinkt het fluitje nog hetzelfde als in mijn herinneringen. Met een ouderwets opgeschonken beker koffie, wordt mijn voorgevoel van onbehagen bevestigd bij het aanzetten van de TV. Zoals altijd gewoon nieuws op RTL7, dezelfde presentator, de zelfde leader, de zelfde beurs berichten rollend in een balkje. Het nieuws komt me alleen vreemd voor.
Europa is één geheel, de Joden hebben een eigen land, Palestina is een concentratiekamp omringd door hoge muren en hekken met prikkeldraad, Amerika voert oorlog in Irak, Afghanistan en Pakistan. Een Europees samengesteld leger doet mee. De president, van Belgische afkomst, vertegenwoordigd Europa tijdens een staatbezoek aan President Palin van de USA. Beelden van openbare executies van internet terroristen, de arrestatie van een man op Schiphol vanwege de weigering zijn geloofsovertuiging in de vragenlijst in te vullen. Na een toespraak van de Nederlandse premier Wilders, waarin hij aankondigt dat iedere burger verplicht is zich te laten chippen, zet ik mijn televisie op Nederland 1. In de veronderstelling dat het RTL programma een persiflage is drink ik schouderophalend mijn koffie.
Waarom ik eerst een code moet in typen op mijn afstand bediening is me onduidelijk. Misschien ben ik nog wat slaperig, maar het ontbreekt me aan iedere logische verklaring. Mijn vrouw wordt wakker, met haar ogen nog half dicht pakt ze de afstandsbediening uit mijn hand, tikt een paar cijfers en Nederland 1 verschijnt op het scherm. “Kun je die code nu nog steeds niet onthouden?” vraagt ze me getergd. Het logo in de linker bovenhoek geeft de Nederlandse staatsomroep aan. Viewer NL1618435A65, toegangsprioriteit 3, het beeld is groen, de tekst; U bent niet gemachtigd deze beelden te zien, voor meer informatie kunt U contact opnemen met uw persoonlijke moderator. Mijn vrouw komt uit de badkamer en ik kijk haar vragend aan. “Dan had je maar geen kritische column op internet moeten schrijven”, zegt ze, “hoe stom kun je zijn”.
In een roes van verbijstering vraag ik haar om me te knijpen. Ik voel me weliswaar wakker, maar dit moet een droom zijn. “Je bent wakker, gek” De fluitketel produceert haar welbekende toontje in de keuken. “Nog een bakkie koffie?” Ze pakt mijn mok en terwijl ze naar het gasstel loopt vraagt ze me of ik bij mijn besluit blijf. “Welk besluit?” Ik weet niet wat ze bedoeld. “Dat je die chip weigert, vandaag is de laatste dag dat het kan” Opzoek naar me zelf loop ik haar achterna de keuken in. “Lieverd, wat gebeurd hier allemaal, dit moet een nachtmerrie zijn, ik wil wakker worden!” Ze gaat door de knieën en pakt met beide handen mijn hoofd vast. “Dit gaat nu al tijden zo, je moet eindelijk de realiteit eens onder ogen zien”, zegt ze op een verontrustte toon, “als je zo doorgaat komen ze je binnenkort halen”.
Het schijnt dat ze me iedere ochtend het zelfde moet vertellen. We zijn niet meer verzekerd omdat we roken, we mogen Nederland niet meer in omdat we een paar keer in een Islamitisch land op vakantie waren. Mijn geschiedenis als sympathisant van PSP en later de SP, Islamitische vrienden, de tegenspraak die ik uitte via mijn eigen website, heeft als gevolg dat we geen IP adres meer krijgen toegewezen. Volgens mijn vrouw heb ik op een gegeven moment de realiteit niet kunnen aanvaarden, en leef ik sindsdien met allerlei waanbeelden. Ik geloof nog steeds dat de democratie heeft gewonnen na de Tweede Wereldoorlog, dat mensen niet vervolgt mogen worden na aanleiding van hun geloof of afkomst, dat je privéleven wordt beschermd. Terwijl ze haar jas aantrekt kijkt ze me nog eens indringend aan. “Ga nu maar gewoon de kachel klaar maken voor vanavond, en maak de zonnepanelen schoon”. Ze knoopt haar jas dicht en steekt een button met C3 op haar kraag. “Ik moet aan het werk, lieverd, de gasbus is bijna leeg en we moeten morgen je medicijnen halen” Terwijl ze in de deur opening staat doet ze nog een keer een poging om me te overtuigen.
De Nazi’s hebben de oorlog helemaal niet verloren, het heeft alleen wat langer geduurd om alle idealen waar te maken. Gehandicapten worden niet meer verzorgd door de maatschappij, alles wat je doet wordt geëvalueerd door je persoonlijke moderator, Je medicijnen uit het zwarte circuit kun je nog met contant geld betalen, verder moet alles met je pinpas. We hebben geen recht op gezondheidszorg of elektriciteit en door jou stellige overtuigingen zijn we nu ingedeeld in klasse 3. We hebben nog geluk, de meeste moslims en mensen met een donkere huidskleur zijn gelabeld met categorie 4, die worden gelijk gedeporteerd als ze kritiek hebben. We mogen blij zijn met ons plekje hier, onze eigen zonnepanelen, groente tuintje en waterput. Alleen daardoor kunnen we nu nog overleven. Je zou blij moeten zijn dat je geen internet en telefoon meer hebt, dan kun je op die manier geen fouten maken. Ik hou van je, en daarom leef ik dit leven met je, maar het is wel een grote opoffering.
Terwijl ze de deur achter zich dicht trekt neem ik een slok uit m’n koffiemok, kijk ik op de kalender waar 13-3-2013 is afgevinkt, achterblijvend met de vraag of ik wakker ben.
Europa is één geheel, de Joden hebben een eigen land, Palestina is een concentratiekamp omringd door hoge muren en hekken met prikkeldraad, Amerika voert oorlog in Irak, Afghanistan en Pakistan. Een Europees samengesteld leger doet mee. De president, van Belgische afkomst, vertegenwoordigd Europa tijdens een staatbezoek aan President Palin van de USA. Beelden van openbare executies van internet terroristen, de arrestatie van een man op Schiphol vanwege de weigering zijn geloofsovertuiging in de vragenlijst in te vullen. Na een toespraak van de Nederlandse premier Wilders, waarin hij aankondigt dat iedere burger verplicht is zich te laten chippen, zet ik mijn televisie op Nederland 1. In de veronderstelling dat het RTL programma een persiflage is drink ik schouderophalend mijn koffie.
Waarom ik eerst een code moet in typen op mijn afstand bediening is me onduidelijk. Misschien ben ik nog wat slaperig, maar het ontbreekt me aan iedere logische verklaring. Mijn vrouw wordt wakker, met haar ogen nog half dicht pakt ze de afstandsbediening uit mijn hand, tikt een paar cijfers en Nederland 1 verschijnt op het scherm. “Kun je die code nu nog steeds niet onthouden?” vraagt ze me getergd. Het logo in de linker bovenhoek geeft de Nederlandse staatsomroep aan. Viewer NL1618435A65, toegangsprioriteit 3, het beeld is groen, de tekst; U bent niet gemachtigd deze beelden te zien, voor meer informatie kunt U contact opnemen met uw persoonlijke moderator. Mijn vrouw komt uit de badkamer en ik kijk haar vragend aan. “Dan had je maar geen kritische column op internet moeten schrijven”, zegt ze, “hoe stom kun je zijn”.
In een roes van verbijstering vraag ik haar om me te knijpen. Ik voel me weliswaar wakker, maar dit moet een droom zijn. “Je bent wakker, gek” De fluitketel produceert haar welbekende toontje in de keuken. “Nog een bakkie koffie?” Ze pakt mijn mok en terwijl ze naar het gasstel loopt vraagt ze me of ik bij mijn besluit blijf. “Welk besluit?” Ik weet niet wat ze bedoeld. “Dat je die chip weigert, vandaag is de laatste dag dat het kan” Opzoek naar me zelf loop ik haar achterna de keuken in. “Lieverd, wat gebeurd hier allemaal, dit moet een nachtmerrie zijn, ik wil wakker worden!” Ze gaat door de knieën en pakt met beide handen mijn hoofd vast. “Dit gaat nu al tijden zo, je moet eindelijk de realiteit eens onder ogen zien”, zegt ze op een verontrustte toon, “als je zo doorgaat komen ze je binnenkort halen”.
Het schijnt dat ze me iedere ochtend het zelfde moet vertellen. We zijn niet meer verzekerd omdat we roken, we mogen Nederland niet meer in omdat we een paar keer in een Islamitisch land op vakantie waren. Mijn geschiedenis als sympathisant van PSP en later de SP, Islamitische vrienden, de tegenspraak die ik uitte via mijn eigen website, heeft als gevolg dat we geen IP adres meer krijgen toegewezen. Volgens mijn vrouw heb ik op een gegeven moment de realiteit niet kunnen aanvaarden, en leef ik sindsdien met allerlei waanbeelden. Ik geloof nog steeds dat de democratie heeft gewonnen na de Tweede Wereldoorlog, dat mensen niet vervolgt mogen worden na aanleiding van hun geloof of afkomst, dat je privéleven wordt beschermd. Terwijl ze haar jas aantrekt kijkt ze me nog eens indringend aan. “Ga nu maar gewoon de kachel klaar maken voor vanavond, en maak de zonnepanelen schoon”. Ze knoopt haar jas dicht en steekt een button met C3 op haar kraag. “Ik moet aan het werk, lieverd, de gasbus is bijna leeg en we moeten morgen je medicijnen halen” Terwijl ze in de deur opening staat doet ze nog een keer een poging om me te overtuigen.
De Nazi’s hebben de oorlog helemaal niet verloren, het heeft alleen wat langer geduurd om alle idealen waar te maken. Gehandicapten worden niet meer verzorgd door de maatschappij, alles wat je doet wordt geëvalueerd door je persoonlijke moderator, Je medicijnen uit het zwarte circuit kun je nog met contant geld betalen, verder moet alles met je pinpas. We hebben geen recht op gezondheidszorg of elektriciteit en door jou stellige overtuigingen zijn we nu ingedeeld in klasse 3. We hebben nog geluk, de meeste moslims en mensen met een donkere huidskleur zijn gelabeld met categorie 4, die worden gelijk gedeporteerd als ze kritiek hebben. We mogen blij zijn met ons plekje hier, onze eigen zonnepanelen, groente tuintje en waterput. Alleen daardoor kunnen we nu nog overleven. Je zou blij moeten zijn dat je geen internet en telefoon meer hebt, dan kun je op die manier geen fouten maken. Ik hou van je, en daarom leef ik dit leven met je, maar het is wel een grote opoffering.
Terwijl ze de deur achter zich dicht trekt neem ik een slok uit m’n koffiemok, kijk ik op de kalender waar 13-3-2013 is afgevinkt, achterblijvend met de vraag of ik wakker ben.
Wow, wat een verhaal. Ik krijg er kippenvel van. Heel erg goed! IJzingwekkend.
BeantwoordenVerwijderenGoed hoor. Mooi geschreven. maar hopelijk een doemscenario. Het zal ook direct zo'n vaart niet lopen, eens krijgen de mensen toch wel hun verstand, mag ik hopen. Al moeten ze het misschien eerst wel even een beetje voelen, voor ze het geloven. Ik ga me in elk geval weer flink inzetten voor deze verkiezingen hoor Neerslag. Was ik toch al van plan. Voor de menselijkheid.
BeantwoordenVerwijderen