Liegen is een zonde, op vakantie gaan niet!

Liegen is een zonde, maar als instrument tot het bereiken van een doel, één van de meest gebruikte opties. De Griekse regering heeft jaren lang gelogen tegen de buitenwereld, in Nederland liegen leden van de regering zelfs tegen elkaar. Politieke leiders hebben een immuniteit opgebouwd tegen beschuldigen van leugerij. Als feiten aan het licht komen, als leugens uit het verleden worden achterhaald, heeft dat geen enkele uitwerking op hun zelftevredenheid. Het is helemaal geen Nederlandse eigenschap, ook al wil Wouter Bos zijn verkiezingsbelofte na komen dat de missie in Afghanistan zou eindigen, waar hij aan de andere kant zonder schroom de belofte om de AOW leeftijd niet te verhogen verbreekt.

Beloftes, besluiten, wetten, normen en waarden, geven dus geen enkele zekerheid. De capsule van macht waarin de meeste politici leven, schermt alle consequenties van misdragingen en lege beloftes af. De Europese leiders hebben het zich makkelijker gemaakt door het aangaan van een Unie. Als het uitkomt, zijn regels afgesproken binnen het Europese Parlement, als een besluit negatief moet worden uitgelegd, is het de schuld van dat zelfde instituut. Politici verwarren de burger door Europa alle lof van behaalde resultaten te geven, en tegelijkertijd alle problemen uitleggen als gevolg van besluiten die gemaakt zijn in het Europese Parlement.

Griekenland is in de problemen, een enorm financieel te kort. Zonder belastingopbrengst is het ook moeilijk om het hoofd boven water te houden. Vele Grieken werken zoveel mogelijk onder de radar van de belastingdienst door en dat is met de hoogte van lonen ook niet eens te veroordelen. Ik woon in het zonnige en relaxte Portugal. Ook hier worden alle zaken met een korreltje zout ondergaan, en met een inkomen van gemiddeld een 450 Euro is het niet raar dat alle registers worden opengetrokken om de belastingdienst een hak te zetten. Portugal, Griekenland en bijvoorbeeld Spanje kun je niet vergelijken met Duitsland, Frankrijk of Nederland. Dat is appels met peren vergelijken. Je kunt dus ook niet verwachten dat ze aan de zelfde Europese eisen voldoen. Natuurlijk zou de oplossing één minimumloon, één belastingstelsel en pluriforme regels en wetten voor de hele Eurozone zijn. Natuurlijk komt dat aan de nationale belangen van iedere lidstaat, en zal op basis van nationalisme nooit een werkelijkheid worden. De wetten waar Europese burgers zich aan moeten houden zijn per land zo verschillend, dat een eenheid van beleid een technische onmogelijkheid is. Hebben de burgers van Griekenland schuld aan de misère? Nee, natuurlijk niet, zoveel wordt er in verhouding met de Noord-Europese landen niet verdiend. Het probleem zit in de bureaucratie en ambtelijke oververtegenwoordiging. In Portugal resulteert dat systeem in een ambtelijke molen van zeven of acht schijven die een uiteindelijke ouderdomsvoorziening van 200 Euro per maand moet opleveren. Iedere uitbetaling van die minimale ondersteuning is het gevolg van een extreem overmatig duur systeem, waarin de “overhead” kosten tienmaal hoger zijn dan de uitkering zelf. Als gevolg hiervan hebben de meeste mensen in mijn omgeving het besluit genomen zoveel mogelijk onafhankelijk van de regering te zijn. “Zwartwerken” is een optie die niemand uit de weg gaat. Het feit dat Europa een Portugese voorzitter heeft, is voor de burgers in dit land slechts een constatering zonder gevolgen. Alles blijft zo als het altijd was. De bestuurders in Griekenland hebben de problemen aan zich zelf te danken. Decennia lang wanbeleid, ambtenarij en zelfverrijking hebben deze situatie opgeroepen. De gemiddelde burger in Griekenland heeft daar part nog deel aan. De tip voor dit jaar is; Als je één van die gelukkige bent die nog op vakantie gaat, kies dan voor Portugal of Griekenland en laat die burgers wat verdienden aan jou plezier, het is ze gegund!