Doorgaan naar hoofdcontent

Eén Europa voor de gewone burger.

Eén Europa? Ik ben een voorstander van het Europese Parlement. Helaas gaat het tot nog toe alleen over zaken als macht, geld, en verslindende wekelijkse verhuizingen van de gekozenen. Als we als burgers nu ook eens de voordelen zouden waarnemen, was het pessimisme misschien wat minder. Voor de gewone man, inwoner van het grote Europa, is er niets waaruit blijkt dat de samenwerking enige vruchten afwerpt, en dat is jammer, zo niet een gemiste kans. Neem nou een voorbeeld aan onze reislust. In ieder land krijgen we te maken met verschillende regels. De één verkoopt een vignet aan de grens, de andere heeft tolwegen.

In Nederland betaal je onmenselijk veel wegenbelasting, maar misschien dat de ANWB er voor gaat zorgen dat er een ander systeem komt. Vooralsnog is het één grote puinhoop van verschillende regels en gebruiken. Ik woon sinds enkele jaren in Portugal. Ik koos voor dit land, omdat het binnen de Europese Unie gemakkelijker zou zijn om je te verplaatsen. Niets is minder waar. In Nederland houden ze zich aan het Europese besluit geen homologatie papieren voor een auto te vragen bij import. Als een voertuig in één van de lidstaten een homologatie heeft, gaan ze er van uit dat zo’n wagen aan de huidige eisen voldoet, en hoeft niet ieder land alles nogmaals te onderwerpen aan keuringen en veel papierwerk. Portugal daar in tegen, lapt de Europese richtlijnen aan haar laas, en maakt zo eigen regels, waarbij een homologatie formulier, wat niet meer wordt verstrekt door het land van uitvoer, toch wordt gewenst. Raar, maar ieder land heeft zo haar eigen normen en waarden wanneer het op Europese regels aankomt. Je zou verwachten met al die opgedrongen Europese aanbesteding regels, dat je daar als particulier wat aan zou hebben, maar niets is minder waar.

Nog steeds moet je een auto verzekeren bij een landelijke maatschappij, en kun je het vervoermiddel alleen laten keuren in het land van registratie. De reden zou zijn angst. Angst dat de ene keuring de andere niet is. Nou dat klopt. In Portugal moet je halve auto van te voren worden gesloopt, anders beginnen ze niet eens aan een onderwerping op technische eisen. De keuring is in Portugal dus vele malen uitgebreider dan in Nederland, en mag ook niet door garagehouders worden gedaan, maar slechts door daarvoor in het leven geroepen, speciale keuringstations. Voor diegene, die overwinteren in Portugal, verdwijnt daarmee Europa ineens als sneeuw voor de zon. Portugal telt slechts een paar tolwegen, en de autobelasting is lager dan in Nederland. Een paar jaar geleden was dat verschil erg groot, maar dat wordt steeds minder. Rekeninghoudende met het feit dat 600 Euro per maand hier een goed inkomen is, verklaart de lagere prijzen.

Je rijbewijs verlengen is hier een ambtelijke circus, met de opdracht zoveel mogelijk instanties te voorzien van inkomsten. Al boven je 50ste moet je gekeurd worden, en boven je 60ste moet je het rijbewijs iedere 2 jaar verlengen, met oogarts, doctor en diverse ambtelijke verklaringen. Eén Europa, één rijbewijs, één systeem….het zou toch niet zo moeilijk moeten zijn. Maar Europa gaat vooralsnog niet over ons burgers, de belangen van bedrijven, persoonlijke ego’s, belastinginkomsten voor lidstaten, defensie en andere wellis waar belangrijke vraagstukken overschaduwen de simpelheid. Als het Europese Parlement serieuzer genomen wenst te worden, moeten ze met besluiten komen die het de burger wat makkelijker maken. Je kunt je eenvoudig begeven op de Europese arbeidsmarkt, en dat vergroot je kansen op een leuke interessante baan. Het is slechts de bureaucratie die een flexibele burger tegenhoudt. Als ze zich dat nu eens zouden gaan realiseren…..

Reacties

  1. Er is 1 europa om 100 duizenden ambtenaren aan een zeer goed betaalde baan te helpen, dat u zich als gewone burger verloren voelt is jammer en slechts een bijzaak, als er 1 europa met 1 systeem voor alles zou zijn zouden er honderduizenden ambtenaren overbodig worden, en u dacht dat de ambtenaren daartoe zouden beslissen ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Europa, de kater een paar jaar later. Iedereen dacht, een Europa met vrij verkeer van personen en goederen. Vreemd genoeg kunnen mensen zich in Nederland vrijwel probleemloos vestigen, hoe anders is het als de Nederlander over de grens wil werken en wonen. Woon je als Nederlander in Belgie bijvoorbeeld en werk je in Nederland dan mag je dubbel worden gepakt met de ziektekostenverzekering en die zijn in Nederland al niet mis. Enige harmonisatie hiervan op Europees verband zou je toch verwachten, maar helaas. Wil je inderdaad een auto verhandelen in Europa dan ben je aan de wilde beesten overgeleverd, vele oplichters doen hiermee hun voordeel, ben zelf bijna de dupe ervan geweest. De burger voelt alleen de nadelen, stroperige ambtenarij die alleen maar is toegenomen, de ongelofelijke tegenstrijdige regelbrij die alleen maar verder toeneemt. Europa is haar doel voorbij geschoten en verworden tot een moloch zonder doel, behalve het in stand houden van een nieuwe elitaire laag.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach ze proberen klein groot machtje te spelen! U schrijft: "Maar Europa gaat vooralsnog niet over ons burgers." Maar de burgers laten zij er wel voor betalen....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Europa, van Oeral tot IJsland. Ik kijk uit naar de tijd dat ik in Nederland op een van die supersnelle treinen kan stappen en een paar uur later in Moskou kan uitstappen om een voorstelling te bezoeken of koffee te drinken. Omdat Turkije een klein stukje in Europa ligt betekent dat nog niet dat zij cultureel europeanen zijn.

    Jacob uit Roosteren

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Eén EU = Illusie. Maar het vele geld wat de hoge heren er doorheen jagen,met hun zg. geweldig goed bedoelde ideeén,daar draaien de burgers van de EU voor op. Stel jezelf de volgende vraag : Wie is er beter van geworden ? En je komt tot de conclusie : één EU = Illusie!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV