En dan wordt je wakker op zondag 9
februari. Na een gezellig midweeks weekend en de hectische dag van
gisteren geeft het geluid van de wekker, om 6 uur, een gemengd
gevoel. Jawel, het weekeinde viel de afgelopen week op donderdag en
vrijdag. Of sommige vrienden telepathisch enige vorm van begaafdheid
hebben weet ik niet, maar in onze behoeften naar wat sociale omgang
werd ruimschoots voldaan. Na een dag van letterlijk een huis vol
aandacht werd de donderdag, op uitnodiging, afgesloten met garnalen
in kerriesaus bij een klein, voor de onwetende toerist onbekend,
etablissement in Tomar. De dag daarop bleek ook het nieuwe kenteken
van de auto door de postbode te zijn achtergelaten en konden we dus
ook de verzekering regelen. Een dag van doen, niet doen, dingetjes
regelen en wat kleine huishoudelijke vlekjes die mijn lief, in
tegenstelling tot mijzelf, opmerkte. Nee, huisman zijn is geen
eenvoudige taak als je iedere keer bij thuiskomst je bril gelijk
afzet, oppoetst en in het foedraal duwt. Gezamenlijk waren we tot de
conclusie gekomen dat zo'n weekend buiten de
geloof-voorgeprogrameerde dagen zo slecht nog niet is.
Het
nadeel van forensen in het weekend zijn natuurlijk de
“weekenddiensten” van het openbaar vervoer. Dat is al lastig in
een land met duidelijke diensten en regelingen maar in Portugal
blijkt het rooster van aankomst en vertrek af te hangen van de waan
van de dag. Stel, je moet om 8 uur 's morgens je werk aanvangen en de
metrorit vanaf het treinstation in Lissabon duurt 20 minuten, de
wandel-, loop-, ren tijd tussen trein, metro en bedrijfsgebouw
bedraagt 10 minuten en je werkgever verwacht dat je de computer
aanzet, alle programma's en gadgets opstart en de telefoon
installeert in je eigen vrije tijd, mag het duidelijk zijn dat het
arriveren op het station uiterlijk om half acht zal moeten
plaatsvinden. Volgens de reisplanner op internet van CP (de NS van
Portugal) is dat ook mogelijk. Nee, niet vanaf station Tomar, maar
het 25 kilometer verder gelegen Entroncamente. Nood breekt wet dus
ging de wekker om 4 uur af gisteren morgen. De vormen van tegenzin,
ochtend-vroege geluidjes en half dwaze blikken tijdens de “wakker
worden koffie” zal ik u besparen.
Sinds de nieuwe werktijden van mijn
lief is het uitpluizen van vervoersoplossingen, naast de dagelijkse
beslommeringen van zo economisch mogelijk leven, één van onze
grootste zorgen. Ach, ik weet ook wel dat onze zorgen in het niets
vallen bij de levensbedreigende problemen die onze Engelse
mede-immigranten hebben. Populaire shows zoals Eastenders, Strictly
Come Dancing, Dragon's Den en Top Gear zijn verloren gegaan voor
kijkers die via zo'n illegaal kastje naar de BBC en ITV keken, ze
werden beroofd van toonaangevende reality shows en soaps zoals
Coronation Street, de X-Factor en Britain's Got Talent. Het is een
ramp voor de gemiddelde pensionado die de consequenties van het leven
in een ander land dacht te omzeilen. Natuurlijk zijn die Engelse
zenders gewoon via een live-stream op internet te volgen en met de
huidige smart-televisies is het dus een klein kunstje om toch nog te
genieten van kwaliteitsprogramma's in het Engels. De wat “jongere”
kennissen, die zich vaak niet hoeven af te vragen hoe ze de dag nu
weer door moeten komen of in welk restaurant ze nog niet hebben
gedineerd, passen even hun systeem van TV kijken aan en gaan verder
met leven als immigrant.
Het einde van de BBC in Portugal is het
resultaat van een switch-over tijdens de vroege uren van afgelopen
donderdag ochtend tot een nieuwe satelliet. Volgens deskundigen
moeten de kijkers in Portugal dit verlies zien als permanent en is
het een resultaat van auteursrechtelijke kwesties over de uitzending
van BBC-kanalen buiten het Verenigd Koninkrijk. Het verlies is niet
uniek voor Portugal, ook over de grens in Spanje en noordelijke
landen zoals Zweden bevestigde het verlies van alle BBC-kanalen. Het
signaal lijkt ook te zijn verloren in Gibraltar. Facebook liep
donderdag vol met bedroefde en depressieve berichten, de wereld leek
teneinde, de navelstreng met het Verenigd Koninkrijk op brute wijze
afgesneden. Even dacht ik dat “stevig touw” een goed handeltje
zou worden, maar die denkwijze bleek ook ironisch bedoeld geen succes
te zijn. Ontroostbare gepensioneerden met ontnomen zorgeloosheid,
volledig gepanikeerd achter de geraniums van een Portugees villaraam,
rest nu slechts de vrije kanalen via de satelliet en de Portugese
Tv-zenders. Ik neem zomaar aan dat er nooit meer geklaagd gaat worden
over die, in een afwijkende richting staande, satellietschotels van
immigranten op een flatgebouw in een af andere stedelijke achterbuurt
aan de andere kant van het kanaal. Gelukkig hebben wij die zorgen
niet, de Nederlandse zenders zijn nog steeds illegaal goed
bereikbaar, ook al wordt met de komst van de digitalisering dat voor
ons waarschijnlijk onbetaalbaar. Nou ja, tijd op TV te kijken is er
toch bijna niet.
Eerlijk, onze zorgen vallen in het niet
bij al die bovenstaande ellende. Ach, wat stelt dat nu voor,
afhankelijk zijn van een onbetrouwbaar openbaarvervoer dat mede
bepaald of je een baan wel houdt of niet. De Portugese medepassagiers
accepteren al die onzekerheden gelaten, ze zijn het gewend. De trein naar Lissabon zou
zaterdagmorgen om 6.24 uur vertrekken vanaf perron 5 op het
troosteloze station van Entroncamento, volgens de website van CP. We
reden dan ook om 5.15 uur het dorp uit met de Iveco bus die, anders
dan de nieuwe voiture, voorzien is van een digitaal tolkastje. Na een
ritje onder 4 tolpoortjes door, opgeleukt door omleidingen, harde
wind en een zich leeg jankende hemel, parkeerden we de bus en liepen
naar de stationshal. Gesloten natuurlijk, het was tenslotte zaterdag.
En nee, in tegenstelling tot op alle kleine stations in de regio,
zijn er geen analoge of digitale borden op de perrons met aankomst-
en vertrektijden op dit knooppunt van de Portugese spoorwegen.
Uiteindelijk vonden we een trotse medewerker die met uitbundige
gebaren duidelijk maakte dat de eerste trein naar Lissabon weliswaar
van perron 5 ging maar om 6.42 en niet om 6.24 uur. Hij kon dit
bewijzen met een kopietje van de weekenddiensten. Het regende
pijpenstelen en dus besloten we om dan maar in de bus te wachten.
Uiteindelijk kwam de trein, die om 6.15 uit Tomar was vertrokken het
station binnen rollen, mijn lief stapte in, en de trein reed weg van
perron 4 richting Lissabon. Een typ foutje van de webbeheerder,
verkeerde informatie van een stationschef en dan toch nog in de
juiste trein terechtkomen getuigd toch van een uitermate doelgericht
doorzettingsvermogen. Ja, ze was te laat op het werk, maar welke
Nederlander belt er zaterdagmorgens om 9 uur al met een helpdesk, het
gaat bij haar werk tenslotte over boeken, niet over levensbedreigende
situaties als bij 112 of andere alarmcentrales. Alhoewel, het is te
hopen dat helpdesks van Sky en de BBC wel 24 uur per dag te bereiken
zijn....
Vandaag konden we uitslapen, de wekker
stond op zes uur. Vanavond komt ze aan op het station van Tomar om 23
uur. Dat ritme zullen we moeten volhouden tot vrijdag en resulteert
in het slechts 7 uur per dag thuis zijn van mijn (te) hard werkende
vrouw. Misschien dat ze nog wat hoogtepunten van de Olympische Spelen
kan zien. Je moet er niet aan denken dat ze zomaar Nederland1 uit de
lucht zouden halen.....maar waarschijnlijk is ze toch te moe voor
Goud, Brons en Zilver.
Reacties
Een reactie posten