Doorgaan naar hoofdcontent

GRAND SLAM

8 Juni 2009, Zondagmiddag, Parijs.

Roger Federer heeft zijn eerste titel op Roland Garros eindelijk te pakken.
De blinde vlek op het indrukwekkende palmares van de Zwitser werd de voorbije jaren telkens gewonnen door Rafael Nadal. Die moest deze keer verrassend vroeg zijn koffers pakken na een nederlaag tegen Robin Soderling. De Zweed stootte meteen door naar de finale waar hij geen partij bleek voor Federer.

De Piratenpartij in Zweden deed het beter. Ze komen in het Europese parlement.
De opkomst bij de verkiezingen voor het Europees Parlement in 27 EU-landen was zeer laag. Er zaten meer mensen op de tribune van Roland Garros dan er in de stemhokjes stonden. Zo'n 43% van de ruim 375 miljoen stemgerechtigden in de 27 lidstaten kwam naar de stembus. Vijf jaar geleden was de opkomst nog ruim 45% en bij de eerste verkiezingen in 1997 kwam bijna 62% opdagen. In drie sets maakte Federer een eind aan zijn reeks nederlagen in Parijs (6-1, 7-6, 6-4). Daarmee heeft hij het tij kunnen keren. De politiek is nog ver weg van zo'n overwinning. In Nederland was de opkomst donderdag 36,5 procent. Dat was lager dan bij de vorige verkiezingen.

Over enkele weken wordt Federer vader, maar zondag had hij, net als de radicale politici, eerst een nieuwe afspraak met de geschiedenis. De ontlading was enorm toen Federer de titel eindelijk op zak had. Er kwamen zelfs tranen aan de pas bij de man die al zoveel gewonnen heeft. Tranen die bij Wilders en zijn internationale rechtse roedels, uit gebrek bij emotionele vaardigheden, niet zullen vloeien. De voorbije drie seizoenen ging Federer telkens onderuit tegen Rafael Nadal, de specialist op Roland Garros. Tot nu toe waren de centrum rechtse partijen de specialisten in Europa.

In de voorbije verkiezingen haalden het CDA, met hun internationale companen vaak een groot aantal zetels.Het Europees Parlement blijft centrum-rechts. Voorlopige uitslagen laten zien dat vooral de middenpartijen het goed hebben gedaan. Een compliment aan Groen-Links en D66 in Nederland, die gewoon hun mening hebben uitgesproken. De liberalen, met VVD en D66, blijven de derde partij, gevolgd door de groenen, die flink wonnen. Die groeien van 43 naar 54 zetels. GroenLinks-Europarlementslid Judith Sargentini: "Fantastisch. Zeker in deze eurosceptische tijden. Iedere zetel is er één. Dit geeft meer groene druk in het Europarlement."

Sophie in 't Veld heeft, zeg maar, het vrouwen toernooi gewonnen. Nog geen Grand, maar wel één slam! De enigste fout die ze maken is dat, ze samen optrekken met rechts-liberalen die over de hele linie flink verloren, maar Sophie heeft de positie van D66 zelfs versterkt.

De socialistische fractie, met de PvdA, blijft de tweede partij, ondanks de forse verliezen. De onduidelijkheid en halve waarheden van de PVDA is funest gebleken. Je moet ideeën niet laten afhangen van je coalitie partners en verkiezingsuitslagen. Dat is laf, en zo als nu blijkt geen goede strategie. Winst is er voor de groenen en nationalistische partijen. Opmerkelijk is dat nu de partijen die zo tégen Europa zijn, zelf rond de 100 zetels gaan bemannnen. Weggegooid belastinggeld, want je kunt van deze lieden geen enkele opbouwende medewerking verwachten.

De oud winnaar van Roland-Garros verloor vorige week voor het eerst in Parijs en zijn tegenstander, Robin Soderling, ging in één ruk door naar de finale. Zo ging het dus ook met de rechts radicalen, in één ruk naar 100 zetels. Soderling begon niet goed aan de wedstrijd en moest de hele tijd achtervolgen. De eerste set verloor de Zweed met 6-1. In het begin van de tweede set werd het sterke spel van Federer even onderbroken door een gek die de court kwam opgelopen. Tot zijn grote schrik stormde de man op Federer af en de veiligheidsdiensten lieten lang op zich wachten. De gek, die dit keer wel kleren droeg, sprong over het net in de richting van Soderling maar werd even later hardhandig tegen de grond gesmakt. Het was natuurlijk even schrikken, want Monica Seles kreeg zo ooit een mes in de rug geplant. De bewaking van Wilders is dus gewaarschuwd! Het gaat weer een enorme bundel met geld kosten om hem bij europese bezoeken te beveiligen. Maar deze keer kwam het mes niet te voorschijn, en zoals vaak was het een ongevaarlijk protest.

De grote verliezers zijn, net als in Nederland, de sociaal-democraten. De Nadal's van de politiek.
Overtuigd van hun eigen gelijk, dit met overdreven onduidelijkheden proberend duidelijk te maken aan de kiezer. Federer had het even moeilijk, maar vond zijn niveau al snel terug. Toch was ook Soderling nu beter aan het spelen. De Zweed dwong een tiebreak af, maar moest daarin de duimen leggen tegen Federer. In de laatste set maakte Federer het zich nog even moeilijk, maar Soderling kon niet door de opslag van Federer breken. De historische zege voor de Zwitser was eindelijk een feit. Voor Soderling is het de tiende nederlaag in tien partijen tegen Federer. Bijna 90 van de 736 zetels zijn voor partijen die zich nog niet hebben aangemeld bij een fractie, zoals de PVV. Ze zullen elkaar wel vinden in islamhaat, buitenlanderfobie en nationalistisch racisme. Maar daar ligt natuurlijk ook de ondergang van deze groeperingen. Ze willen opkomen voor het eigen volk (een klein groepje, minder verstandige kiezers in hun eugen land), dus samen werken ondergraafd hun eigen stelling.

Voorlopig is het even slikken, maar een Grand-Slam is pas evident als alles wordt gewonnen. Voor die tijd gaan de Europese burgers misschien de ware aard van deze 'politici' ondervinden. Ondergetekende was altijd Euro-sceptisch, maar de landelijke politiek (en zeker in Nederland) is debet aan deze verschrikkelijke ommezwaai naar intolerantie en kortzichtigheid. Het kan dus niet verkeerd zijn als er meer rekening gehouden moet worden met internationale verdragen en afspraken. Zeker in Nederland zou dit de kleinburgelijkheid weer wat kunnen terug dringen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV