Doorgaan naar hoofdcontent

Rook, allemaal rook...

2017, 26 januari. Het is zo’n ochtend waar de, gisteren voorgenomen, plannen voor de dag al vroeg worden aangepast. Het is nu niet bepaald uitnodigend om naar buiten te gaan, terug onder de warme dekens lijkt de beste optie, ware het niet dat het vooruitschuiven van al die klusjes uiteindelijk tot slapeloze nachten zou leiden. Creativiteit is moeilijk af te dwingen maar kan worden gestimuleerd door gewoon ergens aan te beginnen, tenslotte is het hele leven een wandeling in een vreemde stad waar om iedere straathoek weer iets valt te ontdekken. De houtkachel brand, gelukkig hoeven we hier nog geen roetfilter in de schoorsteen te plaatsen zoals in Duitsland, waar de burger het fijnstofprobleem van vervuilende kolencentrales en dieselmotoren geacht wordt op te lossen met een investering van duizenden euro’s, omdat grote energiemaatschappijen nu eenmaal zielige, verlieslijdende bedrijven zijn waar gefrustreerde directieleden en commissarissen met hun handen in het haar zitten omdat er weer een mooiere, snellere Bentley op de markt komt en de advocaten die ze hebben ingehuurd om het transitie process naar “groene” energie, al vrolijk in de nieuwe bolide rondrijden. Terwijl politici over de hele wereld in verwarring zijn omdat er een vakgenoot is die precies doet wat hij, in tegenstelling tot de traditie, voor de verkiezingen had aangekondigd, roept  Lidl hun klanten op om de karaokeset die ze bij de supermarktketen hebben gekocht, terug  te brengen. Door een defect in de stekker van de, door de Duitse firma Targage gemaakte, meezing machine kunnen gebruikers een stroomschok krijgen. Volgens een woordvoerder van Lidl is tot nog toe niemand die daadwerkelijk kan zingen gewond geraakt. Ondertussen en onder het genot van een vijfde mok met koffie, geniet de zaagselmaker nog na van de afgelopen twee avonden waarop hij en zijn lief mochten aanschuiven bij vrienden voor het diner. De afgelopen nacht was kort en koffie, in combinatie met een paracetamolletje, doen wonderen op de vroege ochtend.....

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV