Doorgaan naar hoofdcontent

Een woensdagse werkbank vol...

2017, de elfde, werkbank woensdag. Terwijl de Nederlandse politieke partij Groen-Links toch nog verbaasd is dat ze de groenste partij van Nederland zijn, en er mensen zijn die dat tweede deel van hun naam ook wel eens in een vergelijkbaar rijtje zouden willen zien, gaat koning winter lekker z’n gang in het oosten van Europa. Ondertussen bakkeleien een paar streng gelovigen over wie de nieuwe ark mag besturen en later z’n dochter mag neuken om de wereld weer te bevolken, verbleekt het aanzien van de populistische brievenbus plassers als ijsschotsen op de Donau tijdens een gouden regenbui en gaat een idioot die denkt dat inentingen leiden tot autisme de vaccinatie commissie, binnen de nieuwe Amerikaanse regering, voorzitten. Terwijl Catweazle op 93 jarige leeftijd z’n eerste berichtje op Twitter plaatst, een vijftienjarige jongen in Limburgse Heerlen zelfmoord pleegde vanwege de aanhoudende pesterijen van leeftijdsgenoten, de jongeman die, vanuit zijn superioriteitsgevoel, negen donker gepigmenteerde kerkgangers doodschoot, onvrijwillig het leven zal moeten verlaten, heeft de Royal Albert Hall, in Londen, een loge vlak bij die van het koninklijke familie, te koop. Je moet wel geldig Brits paspoort bezitten, want je zou zomaar een investering kunnen doen achter gesloten slagbomen, oh en wat geld meebrengen voor dat plekje in de buurt van de Britse koningin: 3 miljoen euro. Ondertussen moeten de chinezen leren om in plaats van rechts op de roltrap te staan voortaan links plaats te nemen, gewoon om dat de slijtage zich wel erg aan de rechterkant manifesteerde, maar da’s meestal met rechtse dingen. Tussen de regenbuien en koude rukwinden door, loopt een houtbewerker in Portugal rondjes van de keukendeur, via de werkplaats deur naar de toilet deur om vervolgens te bemerken dat de droogtijd van houtlijm langer duurt dan het drinken van een beker koffie. De woensdagse werkbank ligt vol, vol met niet opgedroogde constructies die eigenlijk op weg zouden moeten zijn naar hun bestemming. Terwijl het antwoord op de vraag waarom die Ark waarschijnlijk nooit af komt, plotseling begint te dagen, staat de volgende bak koffie al weer op tafel....

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reĆ«le mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste EuroparlementariĆ«r van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV