Doorgaan naar hoofdcontent

28 Mei,over pseudo Europese verkiezingen en Portugese sinaasappels.

En dan wordt je wakker op woensdag 28 mei. De lente heeft de heuveltop verlaten gelijk zo snel ze kwam, de positiviteit al weer verborgen in een nevel van tegenslagen. Waar gaan al die zonnestralen toch heen? Er moet ergens een plek op de wereld zijn waar al die energie gebundeld in een koker van positiviteit neer daalt en in een enorme bundel vooruitgang uit elkaar knalt. Je zult maar op die plek zijn. Voorlopig moeten we het in het groene hart van Portugal doen met weersvooruitzichten die ons doen denken aan februari. Nee, goed voor de oogst van de aankomende zomer is het ook niet. Een wollige deken van bloesem heeft de grond onder menige boom bedekt, gelukkig heeft onze sinaasappelboom haar bloesem al omgezet naar ontelbare kleine groene bolletjes.

Wist u dat Portugal meer sinaasappels produceert dan ze ooit met z'n allen kunnen verhapstukken? Toch raar dat 90% van die oranje glorie ballen in de supermarkten geïmporteerd zijn. Dat is het gevolg van ons aller mislukte experiment Europa, u weet wel, dat systeem waarin de grote boeren, burgers en buitenlui worden gesponsord en de kleintjes uitgemergeld aan hun lot worden overgelaten.

De staatshoofden en regeringsleiders van de 28 EU-lidstaten gaven Europees president Herman Van Rompuy dinsdagavond in Brussel dus de opdracht te gaan onderhandelen met het Europees Parlement. 
Hij zeg maar een soort 'informateur'. Eerder dinsdag besloten de leiders van het Europees Parlement dat de Luxemburgse ex-premier Jean-Claude Juncker namens hun mag overleggen. Er blijken dus twee verschillende Europa's te zijn, het Europa waarvoor we konden stemmen en het Europa van de nationaal pluche plakkende regeringsleiders. Voor wie dacht dat Europa een democratie is, en dus de grootste partij begint met “informeren”, zie hier de gang van zaken. Niet dat ik zo'n voorstander van die Luxemburger ben, maar stel nou dat we dit op nationaal niveau ook zo zouden doen.

De VVD werd de grootste partij na de laatste verkiezingen, maar Rutte zou via achterkamertjes allerlei snode plannen moeten smeden om in aanmerking te komen voor het premierschap. Onderhandelen met allerlei niet verkozen egocentrische partij bonzen en lobbyisten zouden bepalen wie er de Premier van Nederland zou mogen worden.

Die Junker won met de Europese christendemocraten de Europese parlementsverkiezingen. Hij zou dan ook de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie, lees regering, moet worden, althans volgens normale democratische regels. Zo niet in Europa, daar gaan kleine autistische mannetjes als Rutte, die overigens volgens de uitslag van de stemmingen voor het EU parlement daar niets te zoeken heeft, met elkaar om een rijkelijk gedekte tafel zitten en bekokstoven wat de zogenaamde agenda punten voor de komende periode moeten zijn en welke “poppetjes” daarbij horen. We hebben verdomme een Europees Parlement gekozen, met winnaars en verliezers, want zo gaat dat met verkiezingen, en het zou aan die verkozen volksvertegenwoordigers zijn om een EU Regering (commissie, dat klinkt minder erg) te vormen. Helaas blijken de Eu parlementsleden helemaal geen volksvertegenwoordigers te zijn, maar slechts afgevaardigde marionetten van hun nationale partijen.

De Europese leiders namen het standpunt van het EP voor kennisgeving aan, aldus Van Rompuy, die dus een soort van Willem Alexander is, maar dan ceremonieel, na afloop van de top. Hij kreeg het mandaat om met alle nieuwe fractievoorzitters in het parlement te gaan praten. Niet dat het enige zin heeft want hij moet uitvoeren wat de regeringen van de lidstaten hem opdragen. Het Europese schaduw kabinet van niet (voor het Europees Parlement) verkozen belangrijk voelende nationale Premiertjes en Presidentjes gaan beslissen over de poppetjes maar ook over de Europese agenda voor de komende vijf jaar. Het Europees parlement staat buitenspel, is een wassen neus en smelt met iedere benoeming van een politicus die nog nooit verkiesbaar is geweest voor het E.P.

Er waren dus geen Europese verkiezingen de afgelopen week. Het Europees beleid en de mensen die dat moeten vormgeven hebben we verkozen tijdens de nationale verkiezingen want het zijn de regeringsleiders die bepalen wie, wat gaat doen. Zolang het Europees Parlement niet wordt losgekoppeld van Nationale regeringen stelt het dus ook niets voor.

Onze Premier Mark Rutte benadrukte dat Nederland bij de beraadslagingen (lees geheime achterkamertjes handjeklap) inzet op het stellen van duidelijke prioriteiten voor Brussel. ''Minder gedoe en minder dingetjes'', zei Rutte na afloop. Hij wil dat Brussel meer doet voor economische groei en het creëren van banen, omdat hij dat met z'n kornuiten de afgelopen jaren allemaal heeft afgebroken en zelf, van zijn achterban van rijke industriëlen en multinationals, dat niet als prioriteit mocht aanpakken, maar druk bezig was de verzorgingsstaat en culturele samenleving om zeep te helpen. Rutte wil eerst duidelijkheid hebben over het Europese beleid om dan de meest geschikte kandidaat voor het voorzitterschap te zoeken en niet andersom. Hij bedoeld daarmee dat het iemand moet zijn die de Europese democratie kan manipuleren en liever nog ondermijnen in het belang van zijn liberale belastingparadijsje genaamd Nederland.

Nou vind ik het niet leuk, maar het CDA en D66 hebben (in Nederland) die zogenaamde EU verkiezingen gewonnen en hebben de meeste “zetels”behaald. Het zou dus niet Rutte moeten zijn die z'n neus in de Europese regeringsvorming, oh pardon, commissie moet steken maar de vertegenwoordigers van de twee bovengenoemde partijen in Europa. Da's logisch, da's democratie. Nou hoeven we er niet rouwig om te zijn als baasje Pechtold niet zo veel invloed heeft. Hij zit in Europa al bij het zelfde clubje als Rutte, en op een extreem rechts Europa, met geen arbeidsrechten meer, werkloze jongeren, tot hun zeventigste banen in bezit houdende ouderen, Universiteiten voor alleen maar rijke jongeren en nog meer van die rechtse onzin waarbij de VVD verbleekt tot een socialistisch aftreksel, zitten we echt niet te wachten.


Ook het CDA met haar kunstzinnig varkens inseminerende tuthola Annie Schreijer-Pierik is geen zegen voor de Portugese sinaasappeltjes. Er staan hier nogal wat mooie quinta's te koop, uitbreidingsruimte genoeg en met een beetje inzet en subsidie van Annie bouw je die zo om tot een rollade fabriek. Laten we hopen dat ze zich verslikt in het eerste Brusselse glas trappist en gelijk huiswaarts keert. Je moet er toch niet aan denken wat voor mega stal ze kan bouwen met dat onbehoorlijke loon dat ze opstrijkt met haar prostituerende verbindingstalent in donkere spelonken van de subsidie vertrekkende macht.

Onze sinaasappelboom zit vol met groene bolletjes, ze staren je aan met een blik van hunkering naar de zon, het zijn dan ook navelsinaasappels. Ze zijn niet links of rechts, waarschijnlijk niet eens Europees gezind, niet gesubsidieerd, maar zuiver en natuurlijk, en daar plukken wij de vruchten van.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV