De geschiedenis die momenteel wordt opgetekend en over 50 jaar waarschijnlijk als, het huidige in vergetelheid geraakte, “dit nooit meer” zal worden herdacht is vooralsnog ongewis. Misschien dat interactieve educatie methodes het gebruik van papier hebben verdrongen omdat de boekdrukkunst als medium tot een ongewenste aanslag op natuurlijke bronnen is verklaard. Het is zeer wel mogelijk dat scholieren door een vorm van alternatieve inteligentie wordt onderwezen dat er in de jaren '20 een nagenoeg exacte herhaling van indoctrinatie en populisme opdoemde dan een eeuw daarvoor. De toekomst is zo vaag als een interview met Inez Weski, de besluitenloze Christelijke moraal van Omtzigt en zo onzeker als de stroomvoorziening van Wilders' ijskast. Alle factoren, gefabriceerde daderprofielen en populistische individuen liggen als Ravenburger puzzelstukjes in een commercieel zo aantrekkelijk vormgegeven doos, met op de voorkant een afbeelding die de hemel op aarde moet weergeven. Afgeprij