En dan wordt je wakker op 24 januari.
Ondanks de eenzame nachten, vanwege de “avonddiensten” van mijn
lief die derhalve dankbaar gebruik maakt van de
overnachtingsmogelijkheid bij een vriendin in Lissabon, ontluiken de
zonnestralen enige hoop op een beginnende lente. Ach, de maand duurt
eigenlijk een week te lang, maar op een mensenleven is dat maar 40
uur werk, 25 uur reizen en 42 uur slaap. De afgelopen periode heeft
nogal al wat zwakheden en prioriteitstelling aan het licht gebracht.
Het is een ieder aan te raden om, al is het maar voor mentale
verrijking, een periode van tegenslag in te lassen in het mooie
avontuur dat het leven kan zijn. De spreekwoordelijke voetjes op de
vloer, de acceptatie van de realiteit en het relativeren van de
dompers die soms een barricade tussen de zon en je winterhuid
opwerpen, blijken slechts sentimenten die hun belangrijkheid
verliezen bij het aanschouwen van een slapende viervoeter op de
vensterbank. Zo kan het ook, gewoon je plekje in de zon opeisen.
“Tering naar de nering”, blijkt een van die gezegdes die niet
door iedereen op de juiste manier wordt geïnterpreteerd. Krapte
maakt keuzes belangrijker, niet de hoeveelheid grondstoffen die een
mijn oplevert bepaald de continuïteit van geluk brengende middelen,
maar de mijn zelf en de manier en tempo waarop ze wordt leeggehaald.
Keuzes maken blijkt niet voor iedereen
een makkelijke opgave. Sommige doen dat met verstand, sommige op het
gevoel. Persoonlijk gemaakte keuzes achtervolgen het individu zijn of
haar leven lang. Ik zou dan ook niet graag keuzes maken voor anderen,
die verantwoording is slechts te dragen door mensen wiens karakter
doorspekt is met respect en inlevingsvermogen en menslievendheid.
Helaas verkiezen we vaak keuzemakers die zijn uitgerust met een
talent voor het verhullen van persoonlijke agenda's en individuele
toekomst visies. De zogenaamde charismatische, goed fantaserende en
ideologische wereldbeeld voorspiegelende politici en bestuurders
blijken in de praktijk hun keuzes te maken met beschouwing van hun
persoonlijke carrière drang en toekomst plannen. De keuze tussen
bijvoorbeeld een voorraadje straaljagers of 15.000 plaatsen in een
verzorgingstehuis voor zij die de hulp nodig hebben, lijkt op
menselijk niveau een voor de hand liggende. Zo niet voor, onder
lobbyistendruk staande, politici waarvoor internationaal aanzien en
persoonlijke toekomst motieven een belangrijkere rol spelen dan het
welzijn van zij, van wie ze het vertrouwen hebben gekregen.
Volgens een rapporteur van het
Amerikaanse ministerie van Defensie kampt de JSF met grote problemen.
Uit een gelekt rapport blijkt dat er problemen zijn met de software,
het onderhoud en de betrouwbaarheid van het vliegtuig. Het
JSF-programma is met bijna 400 miljard dollar aan kosten al meer dan
70 procent over zijn budget gegaan. De Nederlandse regering maakte
vorig jaar op Prinsjesdag bekend dat ze toch 37 JSF's gaan
aanschaffen, tegen een prijs die in geen verhouding staat met alle
problemen die daarmee opgelost konden worden op menselijk niveau. Ik
geloof niet dat er al berichten zijn over aan hongerdood overleden
mensen in het koude kikkerland, maar de individuele armoede van
sommige blijkt te worden gecamoufleerd door politieke percentages,
prietpraat en zogenaamde regelingen voor bepaalde groepen in de
samenleving. Ondanks de verontrustende feiten in Nederland staan ze
nog steeds in schril contrast met de omstandigheden in landen als
Spanje, Griekenland en Portugal.
Doden door gebrek aan vitaminen,
warmte, verzorging en gebrek aan medicinale hulp zijn allang geen
incidenten meer in de zonnige staten van Europa. Des te schrijnender
is het om te zien dat de rijkdom steeds intensiever richting een
kleine minderheid gestuurd wordt. Vanaf deze maand zal Mercedes-Benz
zijn een reeks modellen lanceringen in Portugal. Als gevolg van deze
presentatie heeft de Duitse fabrikant gemeld 15.000
vertegenwoordigers in te vliegen vanuit de hele wereld naar de
Portugese Algarve. Het wordt een groots evenement. Zakkenvuller
Aguiar, communicatie en marketing directeur van Mercedes-Benz
verklaarde dat het bedrijf nog geen concrete cijfers met betrekking
tot de investeringen rond het “evenement”, maar voegde eraan toe
dat er op z'n minst € 8.000.000 zal worden besteed aan accommodatie
in de regio. Op de vraag waarom zo'n presentatie gehouden wordt in
een land waar de crisis letterlijk dodelijk om zich heen slaat,
openbaarde Mercedes-Benz dat Portugal het tweede grootste
marktaandeel in Europa heeft qua verkoop van de luxe bolides, alleen
in Duitsland worden er meer verkocht. Er is dus duidelijk iets mis
met de manier waarop de crisis, die zovele gezinnen tot drastische
keuzes heeft gedwongen, wordt bevochten door de Portugese regering
onder toezicht van de Europese Unie. De crisis blijkt een middel om
de rijkdom her te verdelen onder zij die van huis uit al de
financiële touwtjes in handen hadden. Portugal is geen dictatuur
meer, op papier dan, maar in de praktijk blijkt heel Europa als een
dictatuur bestuurd te worden. Positievere cijfertjes over consumenten
vertrouwen worden slechts bekend gemaakt om de burgers, die feitelijk
niet meer bestaan als je het op het oude riedeltje “Boeren,
Burgers, Buitenlui” projecteert, te overtuigen dat ze minder moeten
twijfelen bij het gebruik van hun pinpas. Het geld moet tenslotte
zijn weg vinden richting de, zich achter liberale, populistische
praatjes verschuilende, elite van grootaandeelhouders, bankiers en
belasting ontduikende multinationals. Met andere woorden, naar de
feitelijk regerende macht van het geld.
Ik zie het verschil niet echt tussen
het DDR systeem waarin mensen, die opzoek waren naar individuele
vrijheid, te werk werden gesteld in, voor westerse multinationals
product producerende, gevangenissen en de moderne slavernij in de
zuidelijke landen waarin men geen andere keus heeft dan, voor een
loon dat vaak minder dan de helft is in de Noordelijke regionen, te
werken voor multinationals die juist om die reden hun activiteiten in
het zuiden ontplooien. Met toewijzing van subsidies verhuizen
bijvoorbeeld ING en Philips hun helpdesks vanuit Nederland naar
callcenters als Teleperformance, Sitel en Fujitsu in Lissabon en
Porto. Niet omdat de service daar beter van wordt, maar enkel en
alleen omdat er vertwijfelde mensen te over zijn die geen andere keus
hebben dan de Nederlandse consument te woord te staan voor 2 Euro per
uur. Misschien een overdenking waard als u straks een kopje onder de
Senseo machine plaatst....
Reacties
Een reactie posten