ONDERBROKEN NIEUWS

Het stormt, al drie dagen. De schotel op het dak die er voor zorgt dat we het Nederlandse nieuws kunnen volgen, staat te schudden. Het signaal van de Astra-satelliet komt gebrekkig binnen, onderbroken door momenten van stilte. Het ochtendhumeur van Henk Westbroek op Radio 1, gaat over gourmetten buiten de deur, en dan weer over Europa en kinderen die zich opwerken als een relatiebreekpunt. Geen touw aan vast te knopen. Het is een vervelende gewaarwording om slechts de helft van een gesprek te horen. Het enigste wat nog meer irriteert is om een discussie in z’n geheel waar te nemen, en toch in de veronderstelling te zijn dat het gebrek aan overzicht te wijten is aan die slechte ontvangst.

Het is dan ook moeilijk om een mening te vormen op basis van halve informatie. Hoe zit dat nou met dat nieuwe Nederlandse nationalisme, de schijn verbroedering en de overtuiging van de nieuwe regering dat het verbreden van de kloof tussen arm en rijk, de enigste oplossing is voor de huidige problemen. Ik hoor Gert Leers zeggen dat het Afghaanse meisje Sahar zich gewoon moet aanpassen mocht ze terug gestuurd worden naar haar geboorteland. Of het door de onderbrekingen komt weet ik niet, maar het schijnt dat in haar kielzog er een bataljon aan politietrainers en militairen meegaan. Het schijnt daar in den vreemde veilig genoeg te zijn voor haar als ze zich maar converteert aan de plaatselijke gebruiken, normen en waarden. Dezelfde normen en waarden, die volgens de “internationale” gemeenschap met geweld bestreden moeten worden. Door het geruis heen, hoor ik een journaliste zeggen dat ze zich vrij kan bewegen daar, zolang ze zich maar verstopt onder een boerka. Het is verdomde moeilijk om het allemaal te snappen als je het complete plaatje niet kunt zien.

Wat ik wel in een aaneensluitend blokje informatie tot mij kon nemen was de stelling dat Sahar volgens de Minister zich veilig kan voelen door zich aan te passen aan de Afghaanse cultuur. Dat het gezin, waarvan ze deel uit maakt, lang in Nederland woont en een westerse levensstijl heeft, komt door eigen keuzes. Dat Sahar zich niet wenst aan te passen aan de Afghaanse tradities, betekent niet dat deze verantwoordelijkheid op de Nederlandse Staat kan worden afgewenteld. Bovendien blijkt ze goed te kunnen leren, zodat ervan mag worden uitgegaan dat zij zich de taal vrij gemakkelijk kan eigen maken. Het volgen van onderwijs in Afghanistan is daardoor in “beginsel” mogelijk, volgens Gert Leers. Sahar heeft maar heel kort in Afghanistan gewoond en het volgens de Rechter, die afgelopen week zich over deze zaak boog, niet aannemelijk dat zij zich in die tijd de Afghaanse opvattingen en normen eigen heeft gemaakt. De rechter neemt aan dat Sahar van jongs af aan is opgevoed met Nederlandse opvattingen en deze tot op zekere hoogte deel zijn gaan uitmaken van haar persoonlijkheid. De Afghaanse cultuur en normen, waartegen Nederlandse militairen gevochten hebben, en die zo verfoeilijk zijn dat de regering waarvan Leers deel uit maakt, het nodig vindt een nieuwe missie aan te gaan ter verbreiding van de Amerikaanse normen en waarden.

Gert Leers, uit het christelijke huis van de CDA, had ook een eigenaardig plan bedacht voor een Somalische vrouw, door haar kinderen afpakken om haar verzet te breken. Nu zal ik dat wel niet goed begrepen hebben door de korrelige nieuwsvergaring, maar het lijkt me dat Leers teruggrijpt naar de normen en waarden van de Katholieken uit een ver verleden, waarin ze bijvoorbeeld hier in Portugal alle joden uitroeiden, die zich niet wilden conformeren aan de overtuigingen van de Paus.

Tussen het gekraak door probeer ik Henk Westbroek op Radio 1 te volgen, maar het enigste dat ik kan opmaken uit de flarden tekst gaat over relatiebreekpunten. Mijn relatie met de Nederlandse normen en waarden staat ook aan de vooravond van een breekpunt. Terwijl Alexander Pechthold slecht dreigde met een emigratie, bij het waarheid worden van Wilder’s gedachtegoed, heb ik dat daadwerkelijk gedaan. Met veel minder middelen dan Pechthold ongetwijfeld tot zijn beschikking heeft, waren mijn pessimistische kijk op Nederlandse toekomst zo doorslaggevend, dat ieder risico op mislukking van vertrek overschaduwd werden door de donkere wolken boven mijn vaderland. Het is er allemaal niet gemakkelijker op geworden, de storm die ons al drie dagen teistert is misschien de voorbode op de complete verwijdering van Nederland. Te beginnen met het ontstoken blijven van onzalig Nederlands nieuws via de ether.