Doorgaan naar hoofdcontent

Zelfredzaamheid

Er is altijd nog een klein elite groepje dat denkt dat ze met geld de toekomst van hun kinderen kunnen veiligstellen. Nou, volgens mij, hebben ze dat verkeerd ingeschat. Natuurlijk kun je een met diamanten belegd gasmasker kopen, gouden zuurstof flessen laten fabriceren en een privé leiding naar 2300 meter laten boren om in de winter er warmpjes bij te zitten. Het is te laat om de aarde met haar huidige schoonheid te redden. Natuurlijk is er een grote groep welwillende mensen die de ernst van de situatie inziet, maar tegen geld, macht en kortzichtigheid is geen milieuvriendelijk kruit gewassen.

Waarom zouden jongeren zich eigenlijk nog druk maken over hun pensioen? Tegen de tijd dat ze van hun “oude dag” mogen gaan genieten, is de kans groot dat er geen pensioenen meer bestaan. Laat staan schone lucht, drinkwater, ongevaarlijk voedsel en een plaats op deze wereldbol om te leven. Het elitaire “old boys” netwerk heeft de aarde op een paar zaken na leeggeroofd, onleefbaar gemaakt en daarnaast ook nog eens de middelen van bestaan voor de “gewone man” tot een minimum gebracht. Het is stuitend om te zien hoe afhankelijk de huidige generaties afhankelijk zijn van de grillen en grollen van een klein groepje lieden die zich ingenesteld hebben bij Raden van Commissarissen, Directies en, de ergste individuen, Politieke elite. Waarom kunnen mensen tegenwoordig niet meer voor zichzelf zorgen?

Alles in het leven wordt tegenwoordig gespiegeld aan de locatie van de woning, het formaat van de flatscreen TV, de snelheid van de internetverbinding, het vrienden aantal in de “social media” netwerken en de zonnebril waarop de merknaam zichtbaar moet zijn geplaatst. Maar alle expressies van weelde allen om als de stroom uitvalt, een storm enkele communicatie netwerken stillegt of een bankenwebsite wordt gehackt. De meeste zogenaamd goed opgeleidde middenklasse bewoners gaan gewoon dood van de honger en de kou als het systeem van hypotheken, creditcards en met 20% bijgetelde leasewagens in elkaar klapt.

Nee, dan de mensen die het nu al moeilijk hebben en allang niet meer vertrouwen op de zogenaamde zekerheden in het systeem, met veel ervaring in overleven hebben ze een machtig wapen op zak. Waar binnen enkele decennia het recht van de sterkste weer zal gelden, waar de loyaliteit ten opzichte van de medemens weer ondergrondse vormen zal aannemen, zal de jarenlange ervaring en overlevingsdrang nog wel eens een doorslaggevende factor kunnen worden. Kunt u overleven als de supermarkten alleen nog vergiftigd voedsel verkopen, als het water uit de kraan slechts als druppels een bekertje kunnen vullen, als de elektriciteit slechts toereikend is voor een enkel peertje, als het aardgas en de olie slechts gereserveerd zijn voor overheidsgebouwen en militaire voertuigen?

Sommige onder ons kunnen hier met “Ja” op antwoorden. Dat zijn die individuen die zo “alternatief” en sceptisch staan ten opzichte van de huidige manier van handelen en omgaan met de realiteit. Zij, die ergens een stukje land hebben bemachtigd, hun eigen groente en fruit verbouwen, die gebruikmaken van zon, water en wind. Zij die in al hun alternativiteit nu al functioneren buiten de gedragscodes van deze ten dode opgeschreven maatschappij. Het mag dan als armoedig gezien worden, alternatief, asociaal en afzondering.

Onlangs kwam ik een jong stel tegen, wonende in een oud natuurstenen gebouwtje van 25 vierkante meter op een paar duizend meter grond, vol met groentes, fruitbomen, watertoren, zonnepanelen, windmolentje, en wat loslopende geiten. Hun zoontje loopt als 4 jarig jochie mij te vertellen hoe je appels moet dunnen, de aardbeien schoon moet houden op stro en een geit moet melken. Geld? Nee, dat gebruiken ze bijna niet. Zijn speelgoed bestaat uit een zelfgebouwd gitaartje, een mini kruiwagentje en boyboe, zijn speelkameraadje op vier poten. Hij komt er wel, z’n ouders leren hem te leven van dat wat voorhanden is, zich te bekommeren om zijn eigen omgeving. Binnenkort moet hij naar school, één van de laatste verplichtingen waaraan ze zich niet hebben kunnen onttrekken. Hopelijk wordt hij niet verzwakt door al die levensbeschouwende leugens die er al zo vroeg worden ingeprent.

Reacties

  1. Toch vreemd, dat bij ieder ? in de teksten deze vanzelf door mij vervangen wordt door een ' en het gewoon ga vinden.
    Zo zie je: ?'?'?' ALLES WENT ?'?'?'
    ?'?'?'?'?'?'?' ?'?'?'?'?'?'?'

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV