Doorgaan naar hoofdcontent

Jongeren, de dupe van een breekpunt.


Of het nu een breekpunt is of niet, die hypotheek aftrek gaat toch zijn invloed verliezen. Natuurlijk komen huizenbezitters op de bres voor hun belangen. Vaak hebben ze ver boven hun stand en financiële middelen een huis gekocht, waarbij de aftrek van de rente al in het maandelijkse plaatje is meegenomen. Daar is in principe niets mis mee, want zo zijn nu eenmaal de belastingregels, maar of het verstandig is?

Bij het afschaffen van deze koop subsidie, zou de woningmarkt instorten volgens sommige. Je kunt natuurlijk ook de conclusie trekken dat huizen die onder de norm blijven, waarop je geen aftrek meer krijgt, ineens in populariteit zouden stijgen. Waarschijnlijk zouden de prijzen van huizen, waarop je nog wel hypotheekaftrek krijgt gaan stijgen, maar net onder de norm blijven, omdat ze anders slechter te verkopen zouden zijn. Alleen voor de bezitters van dure huizen, met daarop een hypotheek die niet in balans staat met hun inkomen, zouden er negatieve gevolgen zijn.

Voor alle jongeren is die hypotheekaftrek helemaal niet interessant, en ook niet een doorslaggevende factor bij de eerste aankoop van een huis. Het grootste gevaar zit in de flexibilisering van de arbeidsmarkt. Zonder een vast inkomen is er geen bank die je nog een hypotheek verstrekt. Dat was vroeger zo, en dat is alleen maar erger geworden door de onzekere economie. Als je op elk moment ontslagen kunt worden, steeds maar een kleine periode voor een bedrijf werkt, zonder zekerheden en bescherming, wordt een eigen huis slechts een utopie. Hypotheek aftrek of niet, een eigen huis is dan gewoon een onmogelijkheid geworden. Dat was al een groot probleem voor kleine zelfstandige. Kocht je ooit een huis, als werknemer met een vast inkomen, en ben je intussen een eigen bedrijfje gestart, is het te hopen dat je een langlopende hypotheek hebt afgesloten. Ik heb dat zelf ervaren.

Het liberale standpunt dat de hypotheekaftrek belangrijk is voor de stabiliteit op de woningmarkt kan dan wel waar zijn, maar geldt slechts voor diegene, die al naar boven zijn geklommen op de maatschappelijke ladder, een vaste baan of groot bedrijf hebben en opzoek zijn naar een nog luxere woning dan ze al hebben. Voor de jongere generatie gaat het om ook een kans te hebben, die hebben niets aan stabiliteit, die het voor hen onmogelijk maakt ook een eigen onderkomen te verwerven. Het land waarin ik nu verblijf is echt niet beter dan Nederland, maar in één opzicht hebben ze goed nagedacht. Bij de aankoop van je eerste huis, met of zonder hypotheek, zijn de eerste acht jaar vrijgesteld van onroerend goed belasting. Dat geeft in de periode ruimte om een bedrag af te lossen, waardoor de hoogte van de hypotheek daarna minder is. Al die voorstellen over een flexibelere arbeidsmarkt mag dan goed zijn voor werkgevers, maar zal de verkoop van woningen alleen maar stagneren, en daar kan geen hypotheekrenteaftrek tegen op

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV