Doorgaan naar hoofdcontent

Het land van hoop en glorie


Terwijl iedereen zijn mening heeft over Griekenland, en het er over eens is dat de situatie een potentieel gevaar is voor de Euro, is een feit. De EU heeft niet adequaat gereageerd, met als gevolg dat ook Portugal en Spanje in de gevarenzone terecht zijn gekomen. Balkenede zal zeker beamen dat het adequater gekund had.

Het gebrek aan overtuigend optreden van de Europese leiders is de oorzaak van de speculaties door machtige spelers op wereld niveau, die een land door een simpel systeem van “rating” kunnen ophemelen of zwartmaken. Een land als Portugal, met z’n redelijk jonge democratische economie, heeft problemen, maar die zijn zeker niet het gevolg van frauduleuze praktijken zoals in Griekenland. De problemen zijn al groot, en daar komt nu een flinke tegenvaller bij. Door al die drukte rond Griekenland en het gevolg voor de stabiliteit van de Euro, de waarschuwingen voor Spanje, Portugal, Ierland, en de emotionele gevoelens rond de oude muntsoorten, zijn de individuele situaties van Europa bewoners even vergeten.

Portugal is min of meer een verzamelland geworden van allerlei Europese burgers. Er wonen veel Nederlanders, Duitsers, Fransen, maar vooral veel Engelsen. Een groot deel van het toerisme drijft op de Engelsen, die hun vakantie vieren in het zuiden van Portugal. Veel van de Engelsen die hier wonen zijn gepensioneerde stellen, die hun thuisland hebben verruilt voor een luxer leven hier in het land van olijven, wijn, vis en zon. Konden ze in het verleden heerlijk genieten van hun villa met zwembad, elke dag uit eten gaan en de Portugese economie ondersteunen met hun belasting en BTW bijdrages, wordt hun situatie langzaam nijpend.

Zou het Griekse begrotingstekort in 2009 op 13,6% van het BBP zijn uitgekomen, het Verenigd Koningkrijk deed het met een tekort van 12,7% slechts marginaal beter. Sterker nog, waar Griekenland door harde maatregelen haar tekort in 2010 beneden de 9% van het BBP hoopt te brengen, koerst Engeland af op een nagenoeg onveranderd tekort van 12%. Dat men in Engeland nog niet begonnen is met ombuigingsmaatregelen, hangt voor een belangrijk deel samen met de zwaarte van de recessie waarin de economie zich bevindt. Nou hoor ik u verzuchten dat Engeland geen risico voor de Euro is en, dat klopt, ware het niet dat ze zijn wel lid van de Europese Unie, en het imago van Europa als geheel zal er niet beter op worden.

De Pond zakt gestaag, en de voormalige Verenigd Koninkrijkers zien hun toekomst somber in. In een paar jaar tijd is hun pensioen bijna gehalveerd. Vele villa’s staan te koop, maar brengen voorlopig hun aankoopprijs niet op, als ze überhaupt al verkocht worden. Waren ze een paar jaar geleden overtuigd van de beslissing om niet mee te doen met de Euro, nu plukken ze de wrange vruchten van de devaluatie van het geld, waaraan ze zo cultureel gebonden waren. Geen etentjes meer buiten de deur, de tweede Landrover in de verkoop, en te laat om die dure oliegestookte vloerverwarming te vervangen voor een zuiniger systeem. Vele Engelsen keren noodgedwongen terug naar hun vaderland, waar ze ontdekken dat ze daar met hun pensioen evenmin een geweldige ouwedag kunnen beleven. Hier in Portugal blijven ze achter met half lege dorpen, waar de bakker en de slager hun klanten zien vertrekken, en daarmee de plaatselijke economie nog verder achteruit zien gaan. Als nu ook de toeristen nog weg blijven……….

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV