Kiesrecht, en toch weer niet.

En nu de eerste Tweede Kamer verkiezingen na mijn vertrek uit Nederland.
Ik mag stemmen, ja zeker, er zijn geen belemmeringen van technische aard, die mij er van zouden weerhouden om ook deze keer mijn keuze kenbaar te maken. Via een registratie bij de Gemeente Den Haag, wat formulieren en legitimatie wordt mij de mogelijkheid geboden om via brief te stemmen.

Maar de vraag is natuurlijk, wil ik dat wel?
Technisch bezien ligt er niets in de weg. Toch voel ik de belemmeringen van ethische aard. Ik ben Nederland tenslotte ‘ontvlucht’ vanwege de hopeloosheid van de politiek. Ondanks het feit, dat ik de gang van zaken in Nederland nog gepassioneerd volg, heb ik me door te vertrekken ‘ontkoppeld” van de complexe samenleving der lage landen. Vele met mij zijn naar elders vertrokken maar behouden een gevoel met hun geboortegrond. Je hebt dan nog steeds stemrecht en zou daar normaal gesproken ook gebruik van moeten maken.

Voor de Europese Verkiezingen vind ik het stemmen via Nederland legitiem. Je stemt tenslotte vanuit een ander Europees land, en daarmee bestaat de zin op invloed, hoe klein ook, te hebben. Ik ben echter tot de conclusie gekomen dat Nederlanders die ‘voorgoed’ naar elders zijn vertrokken, zich niet moeten mengen in de keuze van de achterblijvers. Geen enkele uitkomst zou mij nog kunnen bewegen om terug te keren, en daarom is mijn stem van geen enkel belang. Je krijgt tenslotte een heel andere kijk op de situatie vanaf een andere plek op de wereld. Zaken die in Nederland belangrijk lijken, hebben op internationale schaal geen enkele invloed of betekenis. Met een wat afstandelijke blik kun je dat zien, maar als je met je neus boven op de feiten zit, en dagelijks geconfronteerd wordt met de gevolgen, is de insteek van je keuze waarschijnlijk anders. Ik voel me dus niet geroepen om met mijn stem inbreuk te maken op de zelfstandige beslissing van de mensen die met de uitkomst moeten leven. Ik vind dat andere “landgenoten” in den vreemde, daar ook eens over moeten nadenken. Natuurlijk, als je tijdelijk in het buitenland bent, en na enige tijd weer terug gaat, is het legitiem om ook invloed te willen hebben bij de beslissingen. Je wilt tenslotte terug naar een land waarin jou politieke overtuiging ook vertegenwoordigd wordt.

Ik zal de aankomende verkiezingen met veel interesse volgen. Ik schroom me niet om me te mengen in de discussies die op diverse forums verschijnen, en heb zelfs een uitgesproken mening. Ik voel me een Europeaan en zou het liefst zien dat we in de toekomst de zelfde rechten en plichten in heel Europa hebben. Een EU zonder grenzen, invoerrechten, verschillende wetten, absurde regels en dergelijke. Een Europa waar het iedereen vrij staat zijn of haar eigen domicilie te kiezen en verzekeringen en diensten te gebruiken zonder daarbij aan een land gebonden te zijn. Mijn stemrichting is daarmee bepaald, omdat ik de nadelen van de versplintering dagelijks ondervindt. Het is duidelijk dat mensen die veel rondreizen, elders op de wereld gaan wonen en zich telkens weer opnieuw weten aan te passen aan de lokale situatie, minder nationalistisch ingesteld zullen zijn, dan andere die met hart en ziel vasthouden aan hun geboortegrond. Daarom is het niet aan mij, om deel te nemen aan de beslissingen van mijn voormalige landgenoten. Zij moeten leven met de gevolgen van hun keuze, en moeten die daarom alleen al zelf maken.