Passie voor Nederland

Een paar jaar geleden verliet ik Nederland, waarschijnlijk voor altijd, na de vele teleurstellingen die zich voordeden met plaatselijke overheden en de grote ambtelijke molen. Als kleine ondernemer mocht ik al weinig, werden allerlei wettelijke plichten onmogelijke obstakels en iedere kans op de vrijheid die ik nodig acht een illusie. In, toegegeven, een staat van teleurstelling en boosheid begon ik een weblog om mijn kijk op de lopende zaken uiteen te zetten. GenoegVanNederland ontsproot uit walging voor een oneerlijke overheid en de afgenomen rechten, kansen en toekomst van het individu.

Genoeg van Nederland.....klinkt wat negatief misschien. Maar het is geen 'genoeg' hebben van de mensen, het landschap, het eten, vrienden, kennissen, familie enz. Het is de weerzin tegen een zogenaamd democratisch systeem, wat al jarenlang niet meer aan de omschrijving voldoet. Het is een weerzin tegen de verhoudingen, tussen de realiteit van de dagelijkse beslommeringen en de papieren waarheid. Je kunt protesteren, procederen, klagen, stemmen enz. maar niets helpt. Na jarenlang hard werken voor je zelf en als vrijwilliger voor anderen, kom je tot de conclusie dat je daar in Nederland voor wordt bestraft met oneerlijke regels en zotte veronderstellingen van de overheid. Je kunt proberen er iets aan te doen.......in ons geval emigreren naar een land dat ondanks het lid zijn van de EU, iets gemakkelijker met z'n burgers omgaat. Ondanks het gemis van vrienden, kennissen en familie, het leren van een vreemde taal en het aanleren van nieuwe rituelen en gebruiken, is het een stap die je de kans geeft nogmaals 'opnieuw' te beginnen.

De passie voor Nederland komt voort uit het feit dat mijn familie en vrienden zich staande moeten houden, in die steeds minder verdraagzame samenleving. Oh, zeker, er zijn vrienden die genoeg verdienen en zich “voorlopig” geen zorgen hoeven te maken over hun welvaart. Maar ook ik heb familie en vrienden die zich moeten redden met een AOW of een minimum loon. En ik maak me echt zorgen over hun aan elkaar te knopen touwtjes. Kilometerheffing en zulks zaken zij geen issue. Het in eigendom hebben van een auto is een utopie voor sommige, maar als de provincie dan weer extra belasting gaat heffen, treft dat weer de beurs van de mensen met de kleinste schouders. Hier in den vreemde mag je blij zijn als je vierhonderd euro in de maand verdiend, daar tegenover staat echter, dat je met rust gelaten wordt. Geen ziekenfondspremie, geen verplichte verzekeringen, de vrijheid om zelf te bepalen waaraan je het schaarse geld uitgeeft. Natuurlijk, soms is er een paar uur geen stroom of water, de telefoon of internet verbinding wordt verbroken als het weer eens hard waait. Mijn buren doen daar niet moeilijk over, ik dus ook niet. Daarmee wil ik aangeven dat het elders niet beter is, maar wel anders en meestal met minder bemoeienis.

Ik voel nog iedere dag die passie voor mijn vaderland, en met een frisse vleug tegenzin volg ik het soms bedroevende nieuws. Rita Verdonk is Trots op Nederland, ik kan het me niet voorstellen. Ze bedoeld natuurlijk dat ze Trots is op Nederland van 30 of 40 jaar geleden. De files waren minder, omdat er minder auto’s waren. Er waren minder jeugdbendes, omdat er minder Marokkaanse jongens waren. Je was meer mens, omdat je minder een code in een digitaal systeem was. Als er een warme winter was vond men dat positief, dan hoefde je minder te stoken, nu is er een drang om de wereld kouder te laten zijn, zodat we met onze elektrische of gasgestookte verwarming op hoge toeren kunnen laten draaien, om meer CO2 uit te stoten. Nederland is een inconsequent landje geworden. De MP wil een provincie van de USA zijn, Pechthold een gewest van het grote Europa, Wilders een klein bekrompen staatje vechtend tegen de grote boze wereld, Rutte is voor een vernieuwing van de slavernij en het recht van de sterkste, Femke Halsema voor de vernietiging van het normale gezin, Andre Rouvoet wil in de catacombe van z’n kerk een computer met DNA, vingerafdrukken, schaamhaar plukjes en ongewenst geboren kinderen. Over die van Geel van het CDA heb ik ook wel een mening maar die durf ik zelfs niet openlijk op te schrijven. Nederland, het land waar mijn familie en vrienden verblijven is overgeleverd aan dat soort mensen die zich volksvertegenwoordiger durven te noemen. Ik weet niet wat de oplossing is, wat de toekomst brengen zal. Soms gaat m’n gedachte uit naar het blokkeren van Nederlandse TV zenders, webpagina’s en radio. Als ik het niet hoor of zie, weet ik er iets van en hoef ik me ook niet druk te maken. Maar je kunt helaas je hersens niet afsluiten van je gevoel. Er zijn zoveel mensen die teleurstellen, niet in de minste plaats lieden waarvan je vroeger dacht dat ze het beste met je voor hadden. Voorlopig blijf ik mijn kijk op de zaken dus maar spuien, dat lucht op en het geeft me de mogelijkheid om onder het genot van een glas wijn, sigaretje en m’n partner, te genieten van het zonnige uitzicht over het Portugese dal waarboven ik woon.