Doorgaan naar hoofdcontent

Softdrugs en accijns

8 november 2008

Net nu in sommige Amerikaanse staten het bezit van softdugs enige maten wordt toegestaan gaat de Nederlandse politiek een paar stappen terug in de tijd. Het beleid dat de afgelopen decenia in Nederland is gevoerd, wordt nu zelfs in Amerika als zinvol gezien.

(bron: Novum) - CDA-fractievoorzitter Pieter van Geel verwacht een spoedig einde aan het Nederlandse gedoogbeleid voor softdrugs. Volgens hem zijn steeds meer mensen van mening dat er in softdrugs veel crimineel geld omgaat, zegt hij op Radio 1. Van Geel ziet een kentering in de manier hoe er naar het gedoogbeleid wordt gekeken bijvoorbeeld door burgemeesters in de grensstreek. Roosendaal en Bergen op Zoom besloten onlangs alle coffeeshops te sluiten. Volgens de gemeenten was de maat vol met het drugstoerisme en de bijbehorende overlast. Van Geel steunt de burgemeesters van die gemeenten.

Burgemeester Gerd Leers van Maastricht is het deels met zijn partijgenoot Van Geel eens. Hij laat in een reactie op Radio 1 weten blij te zijn met de opmerking dat er iets moet gebeuren. Hij is het er niet mee eens wat die oplossing dan zou moeten zijn. Het gedoogbeleid begraven zou een schijnoplossing zijn. "Dat bewijzen Frankrijk en Duitsland. Die hebben geen gedoogbeleid. Die hebben alleen maar repressie." Leers vindt dat Nederland in overleg moet met andere Europese landen over een gezamenlijke aanpak van de problematiek. "Nederland moet niet alleen staan, maar zich ook niet in de hoek laten drukken. Er is maar één echte weg: regulering." Het CDA is al jaren tegenstander van het gedoogbeleid en laat het onderwerp zaterdag aan bod komen op het najaarscongres van de partij in Utrecht. Leers gaat graag de discussie aan met Van Geel, maar moet het congres wegens andere verplichtingen laten schieten.

D66 houdt zaterdag ook een najaarscongres. Fractievoorzitter Alexander Pechtold staat nog wel achter het gedoogbeleid en pleit op Radio 1 zelfs voor een verdere regulering betaald door accijns te heffen op softdrugs. Volgens Pechtold gaat het CDA eraan voorbij dat de verslavingsproblematiek met softdrugs in Nederland veel minder is dan in andere landen. De partij vreest dat softdrugs naar de randen van de maatschappij verdwijnt.

Het rookverbod is ook al niet te handhaven, maar dat kon van te voren worden bedacht. Er is nogal wat commentaar op de lobbyisten in Amerika, die hun standpunten proberen door te drijven door aanhoudende argumenten kannonades en smeergelden. In Nederlands schijnt dat dus ook zo te werken. Een rookverbod in de vorm zo als die in Nederland heeft vorm gekregen, staat haaks op alle discussies over de rechten van het invidu.

Gelukkig woont ondergetekende in Portugal, en zijn zaken hier wat prettiger geregeld. Net als in Schotland kun je hier gewoon kiezen of je een roken, danwel niet roken, café bezoekt. Een heel eenvoudige oplossing die wordt vormgeven door een stikker op de deur. Zolang mensen blijven roken hebben ze minder last van stress en wordt de schatkist gevuld door de belasting op rookwaren. Rokers leven ze misschien dan wel een paar jaar minder, maar dat scheelt dan ook weer pensioen en AOW. In deze tijden van economische crisis, moet toch alle inkomsten welkom zijn.

Als het aan politicus Alexander Pechtold (D66) ligt, moet kroonprins Willem-Alexander als koning inkomstenbelasting gaan betalen. Ik weet niet of de kroonprins nog rookt, maar ook daarmee ondersteunt hij de schatkist. Het betalen van de belasting is heel normaal voor elke Nederlander en zou dat ook moeten zijn voor leden van het koningshuis, stelde Pechtold. De politicus zei dit naar aanleiding van de discussie over de kosten van het Nederlandse koningshuis. Vorige maand werd bekend dat een werkgroep onder leiding van oud-minister Gerrit Zalm (VVD) de kosten van het koningshuis in kaart gaat brengen.

Als het Koningshuis belasting gaat betalen, de softdrugs fiscaal wordt belast en cafees gewoon omzet draaien met rokende gasten, lijkt me dat alleen maar gustig in deze tijden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Passie voor Nederland

Een paar jaar geleden verliet ik Nederland, waarschijnlijk voor altijd, na de vele teleurstellingen die zich voordeden met plaatselijke overheden en de grote ambtelijke molen. Als kleine ondernemer mocht ik al weinig, werden allerlei wettelijke plichten onmogelijke obstakels en iedere kans op de vrijheid die ik nodig acht een illusie. In, toegegeven, een staat van teleurstelling en boosheid begon ik een weblog om mijn kijk op de lopende zaken uiteen te zetten. GenoegVanNederland ontsproot uit walging voor een oneerlijke overheid en de afgenomen rechten, kansen en toekomst van het individu. Genoeg van Nederland.....klinkt wat negatief misschien. Maar het is geen 'genoeg' hebben van de mensen, het landschap, het eten, vrienden, kennissen, familie enz. Het is de weerzin tegen een zogenaamd democratisch systeem, wat al jarenlang niet meer aan de omschrijving voldoet. Het is een weerzin tegen de verhoudingen, tussen de realiteit van de dagelijkse beslommeringen en de papieren waarhe

Een groen gezin versus Femke’s opvattingen.

CO2 is de norm waartegen alles wordt gespiegeld. In dit moment van de culturele geschiedenis, waar in alle onderwerpen van gesprek aan elkaar worden gekoppeld door een overkoepelend thema, bereikt de emancipatie van de mens z’n hoogtepunt. Het is nog maar een paar jaar geleden dat, geitenwolsokken dragende, milieu bewuste lieden als onaangepast en alternatief werden bestempeld. Diverse “onbegrepen” individualisten emigreerden naar het platteland en, bij gebrek aan mogelijkheden, naar andere plaatsen op de wereld. Met een eigen biologische moestuin, zonne-energie, aardwarmte, kleinvee en in de ideologische setting zelfs compleet self-supporting bouwden ze een levenswijze, die door het gros werd omschreven als “idiotologie”. Maar nu kwam de “crisis”. Al jarenlang werden de kosten van gas, elektriciteit, olie en dagelijkse boodschappen steeds hoger, mede door allerlei belasting technische regeltjes en onderwaardering van de zo beminde Nederlandse gulden. Geld wordt steeds schaarser en pri

Zondagse Boodschappen

Zomaar een zondag, in mijn huidige woonplaats te midden van de Portugese natuur. Meneer de Pastoor opent de deuren van de kerk en na enkele minuten is deze vol met katholieke dorpsgenoten. Na de dienst, loopt iedereen naar de overkant van het plein, waar de plaatselijke kroeg al een tijdje open is. Koffie met een likeurtje, het gesprek van de dag en dan naar huis. Na de lunch (die hier tussen 13 en 15 uur wordt genuttigd) stappen velen in de auto en gaan boodschappen doen bij één van de grote supermarkten in de omgeving. Ja, ondanks de overwegend conservatief katholieke instelling, zijn in Portugal de supermarkten, winkels en winkelcentra gewoon open op zondag. Met uitzondering van kerstdag (want een 2e kerstdag is hier niet aan de orde), nieuwjaarsdag en de “dag van de republiek” zijn de bedrijven hier zeven dagen per week in touw. De meesten iedere dag tot 21.00 uur, maar je moet er niet van opkijken dat een winkelcentrum zondagavond om 23.00 uur nog open is. Men respecteert de geloo