Het is alweer zaagsel zaterdag, de 4e maart van 2017 en ondanks dat de gevoelsmatige verbondenheid met de nacht, kijk ik verlangend uit naar het opkomen van de zon. De winterse melancholische stemming, waarin ik me graag onderdompel gedurende de koude dagen, maakt langzaam plaats voor vroege, ongeduldige, momenten vol voornemens en ideeën. De correlatie tussen zin en zonlicht lijkt een niet meer te ontkennen verbinding, het verband tussen de neerslachtige hersenspinsels en donkere dagen is als een overgebleven litteken van een depressieve wond. De emotionele synthese, door heldere, warme, stralen op een kaalgeschoren schedel, lijkt de enige remedie om de scheikundige verbindingen van het brein weet los te weken. Liefde en compassie blijken steeds weer de beste remedie om loszittende naden dicht te naaien of afgebroken stukken vast te lassen, maar helaas zijn dat vakkundige handelingen die op wereldformaat verloren zijn gegaan. De wereld is vol met kloven en spleten, de mensheid machine vol met losgeslagen raders en roestige gaten. De monteurs hebben nog nooit een ambachtsschool van binnen gezien, hebben geen enkele vakkennis en komen telkens weer met het geijkte lapwerk, een kapitalistische knoop. Natuurlijk kun je een gebroken touw repareren met een sterke knoop, maar als het touw is versleten breekt het bij de geringste spanning op een andere plaats. Je kunt een hangbrug omgaan door over een ravijn te vliegen, maar slechts enkele kunnen zich zo’n helicopter of ander vliegmachine veroorloven. Het bouwen van bruggen is een verloren kunde uit een ver verleden en het verbinden van levensaderen slechts voorbehouden aan enkelen die zich niet conformeren aan de tegensputterende economische motor. Terwijl de zaagselmaker de eerste zonnestralen waarneemt en aanstalte maakt om het project, een nieuwe versie van een historisch huishoudelijk voorwerp, af te maken dat in de lijmtangen op z’n werkbank ligt, proberen Europese politici, de Nederlandse voorop, verbindingen te maken met de komende verkiezingen in hum achterhoofd. Helaas zijn ze maar een techniek machtig, het economisch knopen. Dat mag werken bij een gebroken touw, maar bij een aorta zorgt dat voor een hartstilstand, bij een waterleiding tot droogte en als het om een communicatie lijntje gaat noemt men dat een kink in de kabel......
Reacties
Een reactie posten