2017, dag 24, zo’n dinsdag waarop de meeste mensen doen wat ze vorige week op dezelfde dag ook deden. Buschauffeurs rijden hun route, voor de bakkers komt er een eind aan een nacht van noeste arbeid, een benzinepomphouder plaats de brandblussers op de aangewezen plekken en een groepje bouwvakkers nuttigd nog een kopje koffie bij het oudste familiecafé in de stad alvorens aan het werk te gaan. Een bijstandsmoeder maakt de lunchpakketjes voor haar kinderen, iets kleiner dan vorige week, dat wel, de maand duurt nu eenmaal een week te lang, een verpleeghuis medewerkster verzameld vol gescheten luiers en diverse politici zijn op zoek naar nog wat ruimte in de onderste la van hun bureau. Een gewone doordeweekse dag waarop er sneeuw valt in Noord Afrika, Israel het grondgebied schaamteloos meter voor meter, huis voor huis, uitbreidt en de krantenkoppen populaire verkoop teksten zijn, maar zwijgen over het echte nieuws. Terwijl de Chinezen hun eigen handelsverdragen afsluiten met landen aan de grens van Europa en kerncentrales verkopen aan oliesjeiks, een engelse aalgladde dame haar presentje vanuit Portugal in haar koffer pakt om mee te nemen tijdens haar reis naar Amerika voor een ontmoeting met die twitter treiteraar die zijn inauguratie dag heeft omgedoopt tot een nationale feestdag voor Patriottische Devotie, vindt een Hongaarse schoonmaakster een mapje met het opschrift “not for publication” onder de kattebak van, chef muizen vangen, Larry. Het is het vijfjaarlijkse evaluatie klimaat rapport met daarin de gevolgen voor het Verenigd Koninkrijk, de reeks van potentiële bedreigingen is aanzienlijk, maar vooral de voedselproductie loopt gevaar, nou ja, met uitzondering van de hoger gelegen gebieden blijft er eigenlijk weinig over van dat eiland in de Noordzee als er niet snel wordt ingegrepen. De Nederlandse aannemers met hun Poolse werknemers staan klaar om dijken en innovative waterkeringen te bouwen, net zoals ze dat hebben gedaan voor de Amerikanen in New Orleans en de Arabieren, die nieuwe eilandjes wilde. Nou ja, tegen betaling natuurlijk. De Europese en zelfs Russische boeren willen het graan wel leveren en dat door de Brexit de invoerrechten als een extra laagje op het sneetje brood van de consument komt, is niet belangrijk voor de rest van de wereld. Ondertussen is de houtbewerker de zaagsel productie van de afgelopen dagen aan het verzamelen in een grote ton, Eucalyptus ruikt goed en is dus prima geschikt voor het biologische zaagsel toilet dat goede vrienden hebben in gebruik hebben genomen. Niets maar dan ook niets wordt zomaar weggesmeten op de eenzame heuvel, zelfs oude werkschoenen schoenen niet. Daar zitten tenslotte nog stalen neuzen en een ijzeren zool plaat in, prima geschikt om weer een “stompbox” mee te decoreren. En ja, dat is een soort van spiegel voor populistische beleidsmakers....
Reacties
Een reactie posten