Doorgaan naar hoofdcontent

Een paraplu en condooms van kaasdoek

De tweede dag van 2017. Het is koud en guur buiten, zeker bij het krieken van de dag, zelfs in Portugal, maar dat zal niet de enige reden zijn waarom de nieuwe studenten hun ouderlijk huis niet verlaten, studeren is voor de rijken en dat is voor alle zekerheid nog maar eens herbevestigd door de elite. Misschien geldt dat wel voor de ouderen in Griekenland, daar loop je tenslotte het risico om dood te gaan aan een simpel griepje vanwege het gebrek aan medische hulp. Terwijl in Nederland hulpverleners worden gemolesteerd, door boze witte mannetjes met kleurrijke sjaals, tijdens hun onderbetaalde pogingen om slachtoffers van de nacht te redden, twittert een minister, vanuit z’n blik versperrende grote oren stoel voor de open haard in z’n villa, de schuld van zich af. Het wegwuiven van de gevolgen schijnt, zelfs tijdens een hagelstorm, geen probleem te zijn voor politieke beleidsmakers. Omdat de digitale regengoot zo lek is als een condoom gemaakt van kaasdoek, maakt het zoveelste ontluisterende klokkenluiders dossier duidelijk dat Luxemburgse, Ierse en vooral Nederlandse multinational marionetten een sociaal verantwoordelijk belastingstelsel in Europa onder de paraplu vandaan proberen te houden. Het nieuwe jaar staat in het teken van verkiezingen. Kiezen tussen de regen, de drup of gewoon domweg verzuipen, schaapjes op het droge is geen optie. De ene Franse presidentskandidaat wenst zich een afscheiding van Europa om daarmee aartsrivaal Duitsland te verslaan, de tweede prikkeldraad en kampementen om de glorie tijden van weleer te doen herleven en de derde, niet verbonden aan een partij, probeert de omliggende economieën op de knieën te krijgen door het speelveld voor iedereen binnen de EU hetzelfde te maken. Verstandig misschien maar geheel tegen de tsunami van populistische sentimenten en vooral de belasting paradijselijke, veto hebbende, kapitaal kruisridders der lage landen in. Nee, gelukkig zal het niet worden, dit broos ontluikende nieuwe jaar, spannend wel. Misschien zijn de zorgen, over dat beetje voedsel op tafel, wat hout voor de kachel en wat geld voor de elektra rekening en benzine voor de ouwe vierwieler, wel genoeg. Genoeg om je niets aan te trekken van de regen en de storm, niet op te kijken vanonder je eigen paraplu als je er toch eens naar buiten moet.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Passie voor Nederland

Een paar jaar geleden verliet ik Nederland, waarschijnlijk voor altijd, na de vele teleurstellingen die zich voordeden met plaatselijke overheden en de grote ambtelijke molen. Als kleine ondernemer mocht ik al weinig, werden allerlei wettelijke plichten onmogelijke obstakels en iedere kans op de vrijheid die ik nodig acht een illusie. In, toegegeven, een staat van teleurstelling en boosheid begon ik een weblog om mijn kijk op de lopende zaken uiteen te zetten. GenoegVanNederland ontsproot uit walging voor een oneerlijke overheid en de afgenomen rechten, kansen en toekomst van het individu. Genoeg van Nederland.....klinkt wat negatief misschien. Maar het is geen 'genoeg' hebben van de mensen, het landschap, het eten, vrienden, kennissen, familie enz. Het is de weerzin tegen een zogenaamd democratisch systeem, wat al jarenlang niet meer aan de omschrijving voldoet. Het is een weerzin tegen de verhoudingen, tussen de realiteit van de dagelijkse beslommeringen en de papieren waarhe...

Een groen gezin versus Femke’s opvattingen.

CO2 is de norm waartegen alles wordt gespiegeld. In dit moment van de culturele geschiedenis, waar in alle onderwerpen van gesprek aan elkaar worden gekoppeld door een overkoepelend thema, bereikt de emancipatie van de mens z’n hoogtepunt. Het is nog maar een paar jaar geleden dat, geitenwolsokken dragende, milieu bewuste lieden als onaangepast en alternatief werden bestempeld. Diverse “onbegrepen” individualisten emigreerden naar het platteland en, bij gebrek aan mogelijkheden, naar andere plaatsen op de wereld. Met een eigen biologische moestuin, zonne-energie, aardwarmte, kleinvee en in de ideologische setting zelfs compleet self-supporting bouwden ze een levenswijze, die door het gros werd omschreven als “idiotologie”. Maar nu kwam de “crisis”. Al jarenlang werden de kosten van gas, elektriciteit, olie en dagelijkse boodschappen steeds hoger, mede door allerlei belasting technische regeltjes en onderwaardering van de zo beminde Nederlandse gulden. Geld wordt steeds schaarser en pri...

Zondagse Boodschappen

Zomaar een zondag, in mijn huidige woonplaats te midden van de Portugese natuur. Meneer de Pastoor opent de deuren van de kerk en na enkele minuten is deze vol met katholieke dorpsgenoten. Na de dienst, loopt iedereen naar de overkant van het plein, waar de plaatselijke kroeg al een tijdje open is. Koffie met een likeurtje, het gesprek van de dag en dan naar huis. Na de lunch (die hier tussen 13 en 15 uur wordt genuttigd) stappen velen in de auto en gaan boodschappen doen bij één van de grote supermarkten in de omgeving. Ja, ondanks de overwegend conservatief katholieke instelling, zijn in Portugal de supermarkten, winkels en winkelcentra gewoon open op zondag. Met uitzondering van kerstdag (want een 2e kerstdag is hier niet aan de orde), nieuwjaarsdag en de “dag van de republiek” zijn de bedrijven hier zeven dagen per week in touw. De meesten iedere dag tot 21.00 uur, maar je moet er niet van opkijken dat een winkelcentrum zondagavond om 23.00 uur nog open is. Men respecteert de geloo...