Een paradijs met spijker gaten...

2017, Zaterdag de 14e . Terwijl een lesbisch echtpaar, in hun functie als dominees te Washington DC, de eerste preek voorbereiden en op de stoep van de kerk een groep echte gelovigen van een concurrerende religie clan oproept tot een lynchpartij, zijn ze op een steenworp afstand bezig, de laatste spijkergaatjes te vullen met tandpasta, omdat over een paar dagen de verhuiswagens voor de deur zullen staan en de bewoners, volgens de voorwaarden in de huurovereenkomst, het Wittehuis in de oorspronkelijke staat moeten achterlaten. Ondertussen slingerd een “off-grid” idealiste in hoofdletters haar overtuigingen het internet op, plaatst ze foto’s van zichzelf en haar utopische omgeving, verspreidt ze haar natuurlijke en ecologische oplossingen voor dagelijkse beslommeringen van het leven. In volle overtuiging vechtend tegen het systeem, tegen het gezag van corrupte gekozen bestuurders, tegen de globalisering, tegen de vervuiling van deze aardbol, laat ze zien hoe het anders kan. Vanuit een illegaal bouwwerk op haar eigen stukje paradijselijk land, geheel onafhankelijk van betaalde verbindingen met de buitenwereld door haar eigen energievoorziening en waterbron, haar dagen slijtende met houthakken, groenten telen, jam maken, mediteren en experimenten, deelt ze al haar successen via de sociale media en moedigd ze ons aan om hetzelfde te doen. Dat er niet genoeg plaats is op de wereld als iedereen uitsluitend voor zichzelf zou gaan zorgen, dat het, jezelf onttrekken van sociale verplichtingen, maar wel gebruik blijven maken van diensten die door anderen worden betaald zoals “gratis” ziektekostenverzekering, infrastructuur en de rechtsstaat waardoor jij niet zomaar uit je kleine paradijsje kunt worden verdreven, zijn natuurlijk maar bijzaken. Globalisering blijkt plotseling niet zo slecht als je de zoveelste “crowd-funding” actie het wereldwijde internet op pleurt omdat aan dat utopische verhaal nu eenmaal een prijskaartje hangt. Terwijl op de eenzame heuvel, te midden van kleinschalige boeren bedrijfjes die de locale wereld al honderden jaren draaiende houden, een bezorgde echtgenote een dikke trui haakt voor haar, schroomloos slecht*, zingende zaagselmaker, een Portugese viervoeter kluift aan het onderbeen van een dode koe, loopt het dagelijkse ochtendritueel van koffie, schrijven, koffie, vertalen, koffie, foto bewerken, koffie, Tai Chi oefeningen, koffie, wandeling, koffie, vandaag wat uit...