Doorgaan naar hoofdcontent

Een paradijs met spijker gaten...

2017, Zaterdag de 14e . Terwijl een lesbisch echtpaar, in hun functie als dominees te Washington DC, de eerste preek voorbereiden en op de stoep van de kerk een groep echte gelovigen van een concurrerende religie clan oproept tot een lynchpartij, zijn ze op een steenworp afstand bezig, de laatste spijkergaatjes te vullen met tandpasta, omdat over een paar dagen de verhuiswagens voor de deur zullen staan en de bewoners, volgens de voorwaarden in de huurovereenkomst, het Wittehuis in de oorspronkelijke staat moeten achterlaten. Ondertussen slingerd een “off-grid” idealiste in hoofdletters haar overtuigingen het internet op, plaatst ze foto’s van zichzelf en haar utopische omgeving, verspreidt ze haar natuurlijke en ecologische oplossingen voor dagelijkse beslommeringen van het leven. In volle overtuiging vechtend tegen het systeem, tegen het gezag van corrupte gekozen bestuurders, tegen de globalisering, tegen de vervuiling van deze aardbol, laat ze zien hoe het anders kan. Vanuit een illegaal bouwwerk op haar eigen stukje paradijselijk land, geheel onafhankelijk van betaalde verbindingen met de buitenwereld door haar eigen energievoorziening en waterbron, haar dagen slijtende met houthakken, groenten telen, jam maken, mediteren en experimenten, deelt ze al haar successen via de sociale media en moedigd ze ons aan om hetzelfde te doen. Dat er niet genoeg plaats is op de wereld als iedereen uitsluitend voor zichzelf zou gaan zorgen, dat het, jezelf onttrekken van sociale verplichtingen, maar wel gebruik blijven maken van diensten die door anderen worden betaald zoals “gratis” ziektekostenverzekering, infrastructuur en de rechtsstaat waardoor jij niet zomaar uit je kleine paradijsje kunt worden verdreven, zijn natuurlijk maar bijzaken. Globalisering blijkt plotseling niet zo slecht als je de zoveelste “crowd-funding” actie het wereldwijde internet op pleurt omdat aan dat utopische verhaal nu eenmaal een prijskaartje hangt. Terwijl op de eenzame heuvel, te midden van kleinschalige boeren bedrijfjes die de locale wereld al honderden jaren draaiende houden, een bezorgde echtgenote een dikke trui haakt voor haar, schroomloos slecht*, zingende zaagselmaker, een Portugese viervoeter kluift aan het onderbeen van een dode koe, loopt het dagelijkse ochtendritueel van koffie, schrijven, koffie, vertalen, koffie, foto bewerken, koffie, Tai Chi oefeningen, koffie, wandeling, koffie, vandaag wat uit...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Passie voor Nederland

Een paar jaar geleden verliet ik Nederland, waarschijnlijk voor altijd, na de vele teleurstellingen die zich voordeden met plaatselijke overheden en de grote ambtelijke molen. Als kleine ondernemer mocht ik al weinig, werden allerlei wettelijke plichten onmogelijke obstakels en iedere kans op de vrijheid die ik nodig acht een illusie. In, toegegeven, een staat van teleurstelling en boosheid begon ik een weblog om mijn kijk op de lopende zaken uiteen te zetten. GenoegVanNederland ontsproot uit walging voor een oneerlijke overheid en de afgenomen rechten, kansen en toekomst van het individu. Genoeg van Nederland.....klinkt wat negatief misschien. Maar het is geen 'genoeg' hebben van de mensen, het landschap, het eten, vrienden, kennissen, familie enz. Het is de weerzin tegen een zogenaamd democratisch systeem, wat al jarenlang niet meer aan de omschrijving voldoet. Het is een weerzin tegen de verhoudingen, tussen de realiteit van de dagelijkse beslommeringen en de papieren waarhe...

Zondagse Boodschappen

Zomaar een zondag, in mijn huidige woonplaats te midden van de Portugese natuur. Meneer de Pastoor opent de deuren van de kerk en na enkele minuten is deze vol met katholieke dorpsgenoten. Na de dienst, loopt iedereen naar de overkant van het plein, waar de plaatselijke kroeg al een tijdje open is. Koffie met een likeurtje, het gesprek van de dag en dan naar huis. Na de lunch (die hier tussen 13 en 15 uur wordt genuttigd) stappen velen in de auto en gaan boodschappen doen bij één van de grote supermarkten in de omgeving. Ja, ondanks de overwegend conservatief katholieke instelling, zijn in Portugal de supermarkten, winkels en winkelcentra gewoon open op zondag. Met uitzondering van kerstdag (want een 2e kerstdag is hier niet aan de orde), nieuwjaarsdag en de “dag van de republiek” zijn de bedrijven hier zeven dagen per week in touw. De meesten iedere dag tot 21.00 uur, maar je moet er niet van opkijken dat een winkelcentrum zondagavond om 23.00 uur nog open is. Men respecteert de geloo...

Paniek: Bosbrand

Vanmiddag (zondag) stonden we met bewondering te kijken naar de overvliegende helikopters en hun waterzakken. Bosbrand aan de andere kant van het dal, direct aan het water. Na een 20 over-vluchten lijkt de zaak onder controle en is er weer rust. Vanavond wordt er plots met luid geschreeuw op de voordeur gebonkt. Verdorie, zitten we net zomergasten te kijken op de TV, worden we weer lastig gevallen, dachten we nog.... Maar bij het open doen van de deur zagen we aan de overkant van het smalle straatje waarin we wonen, de vlammen meters hoog onze kant op komen. Paniek....waar zijn de paspoorten, wat voor persoonlijke bezittingen kunnen we nog grijpen. De auto staat op een paar meter van de vlammen, snel er in, en achteruit (zoals altijd) snel naar beneden. Nu hadden we die oude vervallen brandweer wagen wel zien staan naast ons dorpshuis, maar we hadden nooit gelooft dat die operationeel zou kunnen worden ingezet. 2 minuten later kwam hij echter al de straat in en begon op de plek bij het...