En dan wordt je wakker op maandag 3
maart. Met een rinkelende wekker, om halfvijf, komt er een eind aan
een gezellig weekeinde waarin we de belevenissen van een avontuurlijkstel als dagdromen mochten ervaren. Op doorreis naar hun huisje in de
Franse regio de Lot, parkeerden ze de, tot woonmobiel omgebouwde,
stadsbus op een nabij gelegen camping. De aanhoudende regen kon ons
er niet van weerhouden om wat van de omgeving te laten zien en zelfs
even de heuvel top ,waaronder Tomar is gebouwd, per volgepakte Fiësta
te bestijgen. Ook tijdens een miezerige dag is het Convento de Cristo
een imponerend gebouw en een mooie samenvatting van de lokale
geschiedenis. Na een verblijf van 3 maanden in Marokko lijkt Portugal
een prima land om langzaam te acclimatiseren alvorens via de Spaanse
wegen huiswaarts te gaan. Ja, het moet een prachtige invulling van
het leven zijn om zo'n manier van verworven vrijheden, waarvoor je
natuurlijk wel hard moet werken, te genieten.
Jaloezie is niet de
juiste uitdrukking omdat wij, weliswaar ook opzoek zijnde naar die
vrijheid, die manier van leven, via andere wegen, ook als prioriteit
hebben omarmd. De gemeenschappelijke ontworteling vanuit de
Nederlandse klei, het wonen op een vakantie bestemming en de passie
voor creatief hergebruik van ontzielde materialen bleken genoeg
redenen voor gespreksstof, waarbij de opmerking geplaatst kan worden
dat het vooral mijn brein was dat overliep met woorden. De nadelen
van het Nederlander zijn zonder adres in het vaderland komen hard aan
als je geweigerd wordt om deel te nemen aan een schrijfwedstrijd. De
inspiratie was door de verhalen vanuit Marokko aangewakkerd en toen
er gevraagd werd om iets te schrijven over je meest geliefde
(vakantie) plek op de wereld, hoefden mijn vingers slechts lichtelijk
over het toetsenbord te dansen, het verhaal schreef zich zelf. Ja, ik
heb dat dan maar op de “Neerslag” Facebook pagina geplaatst. Over
dat en vele andere belevenissen ging het, even een weekendje kletsen
in je moerstaal. Soms moeten mensen wel moe van mij worden....
De
realiteit van alledag heeft in het weekend dus even plaats moeten
maken voor bochtige weggetjes, omleidingen door naar beneden
gekukelde rotsblokken als gevolg van de vele regen, en de
“emigranten” markt in Campelos, alwaar onze gasten hun, van oude
fiets-binnenbanden gemaakte, prachtige tassen konden aanprijzen aan
het gemêleerde gezelschap. Wereldse berichten, zoals die van het
Oekraïense Krim-schiereiland moesten even wijken voor persoonlijk
relevantere gebeurtenissen. Over al dat Rusland gerelateerde nieuws
heb ik zo mijn eigen gedachten en ik zal mijn lezers dan ook niet
vermoeien met mijn analyse dat door economische belangen die idioot
van een Putin nooit een strobreed in de weg gelegd is in al zijn
antidemocratische, discriminerende en corrupte projecten, waarbij hij
slechts opzoek was naar de grens van wat de rest van de wereld zou
toelaten. De huidige toestand is slechts het gevolg van angstige en
door multinationals mond-geknevelde politici die slechts een
eenzijdige dialoog tegen een paar dove oren oreerden. Nou ja ik zal
mijn bedenkingen maar voor me houden, mag ik dat wel zeggen? Ja, dat
mag ik zeggen.
We leven tenslotte in een wereld waar
er door vele, zo ook politici, gesproken wordt over de vrijheid van
meningsuiting, maar waar ondertussen die vooral in het westen wordt
onderdrukt. Je mag tenslotte in Nederland ook niet meer zeggen dat je
in God gelooft. De Wageningen Universiteit, U weet wel dat instituut
dat planten veredeld zodat we over een tijdje geen normale groenten
en fruit meer kunnen eten en overgeleverd zijn aan de
kankerverwekkende producten van bedrijven als Monsanto, heeft
promovendus Jerke de Vries verboden om in zijn dankwoord van zijn
proefschrift God te noemen.
De Vries had naar eigen zeggen veel
gehad aan zijn geloof en wilde dat ook laten merken door de zin "My
Father God, thank You, it's the most wonderful thing to be loved and
honoured by You" (Mijn Vader God, dank U, het mooiste wat er is,
is door U bemind en geëerd te worden), toe te voegen. Dat mag hij
dus niet doen van de universiteit. Volgens zijn promotor, hoogleraar
Peter Groot Koerkamp, pas op, niet te verwarren met Ton, zijn
naamgenoot die ons zojuist met z'n vriendin een geweldig weekend
heeft bezorgt, zou het College voor Promoties zelfs de promotie af
willen blazen als de zin niet zou worden geschrapt. Hierop besloot De
Vries om het hele dankwoord maar te schrappen, omdat hij het niet zag
zitten zichzelf te censureren. Nou heb ik het niet zo met Godsdienst
fanatiekelingen maar het feit Nederland tegenwoordig een staat is
waarin uitingen van religie of overtuiging verboden zijn, zegt genoeg
over de commentaren die ze kunnen maken ten aanziende van andere
landen. Putin heeft weer genoeg materiaal om een speech te houden.
Nederland in het zelfde rijtje als Noord-Korea, Somalië, Iran,
Jemen, Soedan. Tja, dan wordt het om “de dialoog” nog als een
waardevol alternatief voor boycot maatregelen in de strijd te werpen.
Een persoonlijk dankwoord is een
persoonlijk dankwoord, dan moet je kunnen zeggen wat je wilt. Je zou
natuurlijk je een familielid als synoniem kunnen gebruiken; Mijn
Schoonmoeder, dank U, het mooiste wat er is, is door U bemind en
geëerd te worden, dat doet het goed in menige familie...
Reacties
Een reactie posten