Doorgaan naar hoofdcontent

Prikkeldraad en tijdreizen..

2017, Zaagsel zaterdag, de 28ste. De verbazing, het ongeloof en de frustratie groeien tijdens het aanschouwen van het wereldtoneel. Het is een rare gewaarwording dat de wetenschap ons klaarblijkelijk heeft voorgelogen met de bewering dat tijdreizen niet, of nog niet, mogelijk is. Tijdens een vlucht naar het westen kun je vanaf Europa in een uurtje of 8 zo’n 80 jaar terugreizen en rondlopen in de 30er jaren van de vorige eeuw, met alles er op en eraan. Een schreeuwende narcistische leider,  een kudde gedresseerde hielklikkers en op de achtergrond een paar zeer rijke elite die geheel geschied getrouw dezelfde namen hebben. Angstvallig proberen sommige terug naar de toekomst te reizen, naar de landen waar eens hun voorouders leefden. Het is jammer voor Canada en Mexico maar in Europa zijn ze toch echt voor het opvangen van vluchtelingen in de regio. “Back to the future” is dan slechts een grensovergang en gelukkig is daar genoeg plaats voor tentenkampen, weliswaar in de sneeuw maar dat is in Europa ook geen reden om de opvang beter en  humaner te regelen. Terwijl er grote overeenkomsten tussen de, voormalige, vijanden aan beide zijden van Europa zichtbaar worden, waarbij vooral vrouwen, homo’s en alle niet blanke burgers de dupe zijn, de vrijheid van meningsuiting en onafhankelijke journalistiek moet wijken voor staatspropaganda, staan in het laatste bolwerk van vrije democratie de mensenrechten onder druk door de poging van rechtse politici om ook hier het, eens zo mondige, volk weer onder het juk van de elite te dwingen door onder het mom van “internationale bedreigingen” elke vorm van privacy af te schaffen en, op een soort Stasi of Pide achtige wijze, ieder individu in de gaten te houden. Door de moderne technieken is niets meer onmogelijk. Het is schrijnend om te zien dat de nu levende generaties gedwongen worden om dezelfde keuzes te maken als hun grootouders en overgrootouders; wegkijken of in verzet komen. “Wir haben es nicht gewusst” is geen optie meer.
Met het steeds grotere verschil tussen het gecensureerde nieuws en de realiteit van alledag, lijkt de keuze voor een huisje, met in de rots heuvel uitgehouwde vertrekken, op het platteland van Portugal,  met de kennis van nu, een goede optie. Jawel, er is maar plaats voor enkele vluchtelingen, en het geweten zal dus prioriteiten moeten stellen tegen de tijd dat ons voormalig vaderland aan de ene kant is ingenomen door de rijzende zeespiegel en aan de andere kant de bruine laarzen weer binnen marcheren. Harder schreeuwen dan de rest zal niet helpen, evenmin excuses voor het ontkennen of wegkijken. De compassie zal noodgedwongen met vele restricties verweven zijn maar de liefde voor onschuld doorslaggevend. De zaagselmaker schreef er enkele maanden geleden een liedje over, en nee, het is nooit opgenomen...


While arms are raised straight
at a portret we thought had faded out
While evil men repeat speeches out of dark days
and frightening symbols are worn with proud

While the innocents are imprisoned
and sometimes even shot out of fear
While humanity becomes a luxury for the elite
and their evil power gaining plans become clear

This doorstep is still hidden from that ugly world,
but the frontdoor will be open you hear...
I can't offer more than my compassion and love,
just know my friend your welcome to hide here....

While barbwire fences are marking the line
and walls are build high as the sky....
While shiny brushed boots are marching again
If you're running I won't ask you why.....

While the masses are believing the lies
and are repeating the final countdown
While narcissists and racists get in charge...
and Soldiers of Odin are hunting you down

While friendship is the only thing to hold on
and there's little to nothing left to loose
While respect and freedom are stolen
and survival is the only option to choose...

This doorstep is still hidden from that ugly world,
but the frontdoor will be open you hear...
I can't offer more than my compassion and love,
just know my friend your welcome to hide here....

While barbwire fences are marking the line
and walls are build high as the sky....
While shiny brushed boots are marching again
If you're running I won't ask you why.....

While the world is divided by rich and poor
your home no longer warm and safe
While poison is replacing your food
and being born just a journey to the grave

While all good we've known turns into bad
and crossing borders becomes a privilege
While darkness brings back medieval times
and violence becomes the universal language

This doorstep is still hidden from that ugly world,
but the frontdoor will be open you hear...
I can't offer more than my compassion and love,
just know my friend your welcome to hide here....

While barbwire fences are marking the line
and walls are build high as the sky....
While shiny brushed boots are marching again
If you're running I won't ask you why.....

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reĆ«le mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste EuroparlementariĆ«r van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV