Doorgaan naar hoofdcontent

Geen rechtsdraaiende was nog schoon..

2017, Vrijdag de 27e Januari. Terwijl een Gambiaanse jongeman, in Venetië, verdrinkt onder het toeziend oog van een filmende en foto makende massa toeristen, net zoals het “gewone volk” in grote getalen bloederige en mensonterende social-media plaatjes probeert te maken als hulpdiensten levens proberen te redden, verzuipt de Nederlandse minister van justitie, politie, terreurbestrijding en doofpot verering in een poel van politieke drek. Nee, ondanks het spreekwoord “als het kalf verdronken is dempt men de put”, blijft de zwavelgeur opborrelen vanuit de klei en kan zelfs de hoog opgetrokken muur rond de bron van alle ellende, gefinancierd met een miljoen of 7 aan belastinggeld niet verhinderen dat er telkens weer residuen van giftige brouwsels neerslaan op het rode pluche. Cement bestaande uit vervuilde glibberigheid, drijfzand en hypocrisy, gemixt in een rechts draaiende betonmolen, mag dan plakkerig zijn, maar het houdt de stenen niet bij elkaar. Ondertussen brengt een opa de krant rond, dat deed hij vroeger als kleine jongen ook, om te sparen voor een nieuwe fiets, nu om aan het eind van de maand ook nog wat eten op tafel te hebben en het te betalen eigen risico in de gezondheidszorg af te dekken. Op de eenzame heuvel is de vrieskou verdreven door de regen en laat de wintervoorraad stookhout angstvallig grote leegtes achter onder het afdak. Terwijl de schizofreen Dijsselbloem, voorzitter van de Eurogroup en minister van financiën der lage landen, maar niet kan beslissen of hij nu nog het beleid van zijn Premier, de eigenaar van de bovengenoemde put, moet verdedigen of dat van zijn partijleider die eveneens als gespleten persoonlijkheid, gelijk een wasmachine schakelaar links- of rechtsom draait, afhankelijk van zijn rol als huidige minister van sociale zaken of oppositieleider van een tot splinterpartij gereduceerde coalitiepartner van het grote kapitaal. Ondanks dat de Portugese regering bewijst dat het huidige beleid, tegen de stroom van, internationale hielen likkende, kapitaal kerk aanhangende, sociale voorzieningen afbrekende, ex-studenten en loge-leden in, z’n vruchten afwerpt met een economische groei van 1.6 procent ten opzichte van het derde kwartaal van 2016, overigens de hoogste stijging in de hele Europese Unie, de werkloosheid tot 10. 8 procent wist terug te dringen, een laagterecord sinds vijf jaar en het begrotingstekort terug bracht tot ongeveer 2. 5%, een daling van 4,4% in 2015, blijft Dijsselbloem volhouden dat de Portugezen meer moeten privatiseren, meer moeten bezuinigen en hervormen. De arme man heeft er helemaal niets van begrepen en ziet met lede ogen toe dat een alternatief beleid te opzichte van de Europese rechtse wind, voorkomt dat  types als Wilders of LePen een kans krijgen het volk te mennen en dat een van de meest aantrekkelijke toeristen bestemmingen wereldwijd, netjes de betalingen aan de EU voldoet. Het enige dat rest is er zo min mogelijk aandacht te besteden, kiezers in andere lidstaten zouden zomaar op ideeën kunnen komen. Het optimisme heeft Casa Agradavel nog niet bereikt, sterker nog, de straat waarover het zou moeten aankomen is slechts een smal karrepad met gaten en nu, vandaag, ook diepe plassen. Er wordt echter aan gewerkt, langzaam, meter voor meter.....

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV