2017, Dinsdag 10 januari, terwijl we in Casa Agradavel wachten op een monteur die de problemen met onze telefoonverbinding moet oplossen, de locale TV een uur lang beelden laat zien, zonder commentaar, van Google-Earth screenshots, discussiërende hulpverleners en een plas bloed op een zebrapad, welke is achtergebleven na een ongeluk met twee doden tot gevolg, rekent een serveerster, in het Amerikaanse Loudoun, een lunch af met gasten en vindt naast het afgepaste geldbedrag een geschreven opmerking onderaan de rekening; “Goede service, maar we geven geen fooi aan Zwarten”, iets dat in het Amerika van Trump gewoon valt onder de vrijheid van beledigen en discriminatie. Ondertussen oppert een Nederlandse filosoof dat ouderen minder stemrecht zouden moeten hebben omdat jongeren nu eenmaal langer de consequenties van besluiten moeten dragen, terwijl hij als democratie ondermijnende, maatschappij vreemde, filosoof z’n halve verstand voor de volle honderd procent geschikt acht om wel de politieke richting van het land te bepalen. Terwijl een gepensioneerd Engels stel, zonder andere consequenties dan gewoon niet meer gegroet te worden door hun mede-dorpsbewoners, klaagt over de “stank” van hun buurman’s geiten, ondervindt een Nederlandse journaliste en “mannequin” dat het niet accepteren van locale gebruiken en rechten, van mensen die generaties lang op die plek wonen waar zij zo nodig naar wilde emigreren, soms wel op weerstand stuit. Tot tweemaal toe is haar naturalisatie geweigerd op grond van haar aanhoudende geklaag, ook via kranten en ander media, over het eeuwenoude gebruik van, jawel, koeien bellen. Volgens de lokale voorzitter van de Zwitserse Volkspartei willen ze haar geen burgerschap “schenken” omdat ze bezwaar heeft tegen tradities en zich niet wenst te conformeren aan locale gebruiken. Nu gaan ze daar in Zwitserland soms wat ver, gezien het feit dat vorig jaar nog een gezin uit Kosovo het staatsburgerschap geweigerd omdat ze altijd in “Winschoter Smokings” (joggingpakken) rondliepen, extremistische politici bedenken soms ridicule redenen om de cultuur van volk en vaderland zuiver te houden. Ondertussen ligt, in het huis op de eenzame heuvel, de viervoeter al weer vredig voor de hete houtkachel, loeit de wind om het huis en ruikt het heerlijk in de tuin... de buurman is ham aan het roken.
De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”. Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in
Reacties
Een reactie posten