Een manische maandag

2017, Maandag de 16e. Terwijl een begrafenisondernemer in het Portugese Braga voor een grote verkeersopstopping zorgt omdat hij tijdens, het met piepende banden, optrekken bij een groen stoplicht een, gelukkig lege, lijkkist verliest achter uit z’n wagen, staat de auto, van een in Portugal neergestreken houtbewerker, volgeladen met af te leveren projecten, warm te draaien voor de werkplaats. En nee, er staan geen verkeerslichten op de route van vandaag. Ondertussen nemen enkele coalitie genoten van de Nederlandse Premier nog maar een paar aspirientjes, ze hebben hoofdpijn van de hele nacht nadenken over zijn uitlating dat het “zijn” kabinet is en moeten een paar televisie journalisten onderkennen dat ze toch beter een gesprek kunnen voeren met deskundigen die hun stellingen met feiten kunnen aantonen, dan een met een narcist in discussie te gaan die feiten slechts bekrachtigd als hij ze zelf heeft verzonnen. Terwijl in The Gambia de boel op exploderen staat en het toevluchtsoord voor oudere dames die op zoek zijn naar jong genot dit jaar wel eens van het vakantiebestemming lijstje zou kunnen worden geschrapt, er “wannabee” politici zijn die er zo’n slordige 15 duizend Euro voor over hebben om bij Neerlands grootste reclame blok van Harry Mens hun boodschap te verkondigen, is de zondagse teneur van een Nederlandse emigrant, dat hem wederom een liedje deed zingen*, omgeslagen in strijdlustige, wakkere gemoedstoestand. Een manische maandag om de week mee te beginnen....

* Naar de Kloten (gewoon een soort van protest liedje)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”. Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Meer lezen

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Meer lezen

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV

Meer lezen

Neerslag

Zoeken in deze blog