Doorgaan naar hoofdcontent

Donderdag 27 Maart, over Wildereske uitlatingen, een Portugese nieuwslezeres en digitale alternatieven.

En dan wordt je wakker op donderdag 27 maart. Door een valse start van de lente is die terug gefloten door de weergoden, omdat onze laptops een aantal jaren oud zijn is de crash module, die door de fabrikant om commerciële redenen is ingebouwd, actief geworden. De mintgroene Iveco staat nog steeds te wachten op een simpele cardanaspakking en mijn lief werkt inmiddels al weer bijna twee weken voor Beats, het speel bedrijfje van de Amerikaanse rapper Dr. Dre. De tijd vliegt voorbij en het wereldse nieuws gaat aan ons voorbij. Oh, toch, er staat genoeg in het krantje van meneer Costa en ook via zijn TV komen er berichten tot mij die echter slecht door mijn geheugen worden verwerkt, omdat ze nu eenmaal voor de benodigde quotum cafeïne op mijn netvlies verschijnen. 
Ze doet zo haar best, Andreia Rodrigues de presentatrice van het ochtend nieuws op Tv zender SIC, maar meer dan een beetje verliefd worden op haar hushpuppy ogen zit er zo vroeg op de morgen niet in. De zendercoördinator moet daar goed over nagedacht hebben, slecht nieuws is makkelijker te verkroppen als het charmant en sexy wordt gepresenteerd. Het positieve aan dit alles is dat de schoonheid gelukkig niet met het emancipatie badwater is verdampt.

De lente is weer onder de dekens gekropen, de nachten zijn ijskoud en ook overdag is het niet veel beter. Een waterig zonnetje verbloemd de invloeden van de snerpende wind en om de gevoelstemperatuur te meten moet er nog wel gevoel over zijn je lijf. Het droge stookhout is bijna op, dus doe ik zuinig. 
Overdag spendeer ik zoveel mogelijk tijd in de werkplaats en de eenzaamheid daar resulteert in creatieve uitingen die zowaar over de hele wereld worden geapprecieerd, gezien de leuke reacties op ons YouTube Kanaal Não Só Serradura. Vooral de video over de fabricage van een klok, samen met m'n imaginaire tweelingbroer, heeft geleid tot een toename van kijkers en kanaalabonnementen.

Iedere avond om 2 minuten over 8 stapt ze uit de trein, mijn city girl. Jawel, ondanks het dagschema waarvoor ze naar Beats overstapte, blijven het lange dagen die 's morgens al om half vijf beginnen. Mooie, onbetaalbare, producten verkoopt die rapper. Hoofdtelefoons, tablet speakers en “in-ear” systemen van de hoogste kwaliteit. Voor de nieuwe generatie, non-communicatieve, strebers zijn de prijzen vanaf zo'n 200 euro natuurlijk geen probleem. Ook het feit dat je je in de openbare ruimte begeeft met, een alles afsluitende, koptelefoon is geen belemmering voor hen wiens leven zich enkel nog afspeelt via schermbeelden en digitale bril informatie. 
Die Dr. Dre heeft het overigens niet zo op met z'n klanten of z'n personeel, gezien de manier waarop zijn bedrijf zich weigert aan te passen aan de Europese normen en waarden. “All American”, zowel de bonuscultuur en de overdreven regels, waarmee je je afvraagt waarom zo'n bedrijf überhaupt in Lissabon een callcenter vestiging heeft, als het openlijke “voor gek verklaren” van de klanten die voor de audio deal van hun leven, zomaar voor tientallen Euro's worden opgelicht. Jawel, zo'n koptelefoon is van sublieme kwaliteit, maar kost dat ding in de USA 200 Dollar, is de prijs in Europa 200 Euro, snap 'ie? Je zult maar in het krimpende Verenigd Koninkrijk wonen en via de online winkel of dealer zo'n apparaat aanschaffen, u raad het al; 200 Pond Sterling. Ach, waar maken we ons druk om, voor een consument die niet eens een tablet of smartphone kan aanschaffen, is de prijs van een speeltje voor zo'n technisch snufje irrelevant.

Het goede aan de vooruitgang is dat er altijd idealisten zijn die zich niet conformeren aan de ons, door de multinationals, opgedrongen diensten waarvan wij denken dat we niet zonder kunnen. De laptop is gerepareerd en zal vanaf nu zijn uitgerust met een Linux besturingssysteem. Deze “columns” worden al sinds jaren geschreven in het “word” programma van Open Office en binnenkort zullen we compleet bevrijdt zijn van Microsoft. Natuurlijk heeft dat consequenties, maar zo langzamerhand is er voor ieder programma dat werkt onder Windows een gratis alternatief. Zelf zal ik gaan experimenteren met wat videobewerkingsprogramma's en zien of dat ook het vertrouwde Adobe Premiere kan plaatsmaken voor een open-source alternatief. Eigenlijk werkt het precies zo als in mijn “woodwork shop”, machines van bekende merken zijn overmatig geprijsd, dus moet je naar alternatieven zoeken en creatief genoeg zijn om ze eventueel zelf te maken.

Andreia Rodrigues, mijn nieuwe favoriete Portugese, had deze week nogal wat aandacht voor Nederland. Obama en z'n 500 personeelsleden, die er zelfs voor zorgde dat de Militaire Eenheid opzoek was naar terroristen in noordoost Groningen en uiteindelijk aan de keuken tafel van Neerlands meest literair ingestelde ex-voetballer belandde. Wilders, die ondanks zijn racistische overtuigingen, nog steeds volgelingen heeft en zelfs door een “deskundige” tijdens de Portugese equivalent van “Een Vandaag” met een bepaald historisch figuur werd vergeleken, en waarbij even snel de opmerking geplaatst moest worden dat “Wij” toch echt anders omgaan met “Onze” Angolese medeburgers, wordt als een van de aanjagers van een Germaanse onderstroming in Europa gezien. 

Zelfs het door Maxima georganiseerde dinertje voor de Chinese President en zijn gemalin kreeg aandacht in het ochtendjournaal. Nee, het ging niet over de mensenrechten in China of over de tijdelijke afschaffing, door Chinese beveiligers, van de Nederlandse Vrijheid van Meningsuiting op de Amsterdamse Dam, maar over kroonluchters, fleurige boeketten en een Argentijns menu. Tijdens het aanschouwen van een poserende Obama voor "Victory Boogie Woogie" van Mondriaan merkte, een slimme, Portugese politicus op dat Nederland het schilderij gelijk kon verkopen en als pakketje met de Airforce One kon opsturen naar NewYork. Daar zouden toch weer heel veel rekeningen in de gezondheidszorg voor kunnen worden betaald. “Zo doen we dat hier ook”, zei hij trots.

Portugal is een land van diversiteit. Corrupte politici en heel aardige mensen, enorm veel ridicule wetten en steeds weer veranderende regels en niemand die zich er iets van aantrekt, politieambtenaren die 30% van hun loon moesten inleveren en zich daardoor gedwongen voelen, net als in vroeger tijden, er op “creatieve” manier iets bij te verdienen. Het minimum is 465 Euro en de dagelijkse boodschappen en huishoudelijke rekeningen zijn duurder dan in de rest van Europa. Nee, op dit moment is Portugal niet het ideale land om in te wonen, maar de gedachte dat er nog steeds een groot aantal mensen in Nederland achter zo'n racistische idioot als Wilders aanlopen, maakt de beslissing om hier te blijven makkelijk.


Mijn vader was gewoon een Nederlander, geboren uit ouders die aan de ene kant een Franse achtergrond hadden en aan de andere kant vanuit de Scandinavische landen hun weg naar de toenmalige 7 provinciën hadden gevonden. Zijn huidskleur was donker en toen de eerste Turkse en Marokkaanse emigranten naar Nederland kwamen werd hij vaak door ze aangesproken omdat ze dachten dat hij een landgenoot was. Hij overleed toen ik 10 jaar oud was, veel herinneringen heb ik niet, zijn huidskleur heb ik ook niet geërfd, maar alleen al het feit dat sommige imbecielen het samenleven met mensen die een Mediterraans uiterlijk hebben als ongewenst zien en achter iedere jonge Marokkaan een crimineel geeft me, om het maar eens zo uit te drukken een Unheimisch gevoel. Ik wil me niet hoeven af te vragen of mijn buurman een racist is, ik wil ook niet worden geconfronteerd met Wildereske uitlatingen op een verjaardagsfeestje of een buurt barbecue, want dan ga ik, moet ik, in de verdediging en ik geloof allang niet meer dat ik zulke lieden met feiten en argumenten kan overtuigen of zelfs maar tot enige primitieve vorm van nadenken kan aanzetten. Nee, we blijven maar gewoon op onze eenzame heuveltop in het midden van Portugal, omgeven door een mooie natuur, sublieme uitzichten en buren die het net zo moeilijk hebben als wij, maar daaraan niet een andere bevolkingsgroep de schuld van geven. Of je moet politici en bankiers als een bevolkingsgroep zien.......  

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kleurrijke veer in je reet steken

De derde dag alweer in 2017. Gisteren zou je nog kunnen beschouwen als een aarzelend koude start, maar vandaag is het weer gewoon “business as usual”.  Een groot gedeelte van alle geschenken en presentjes van de afgelopen periode liggen liefdeloos, en al weer vergeten, in een hoek, een ander gedeelte al kapot in de vuilnisemmer. Volgens de normen van een autohandelaar is de waarde van het nieuwe jaar al met tientallen procenten gedaald, nee, nieuw duurt slechts maar een dag. Terwijl steeds meer economen moeten bekennen dat een alternatief sociaal en financieel beleid, zoals dat in Portugal ten uitvoer wordt gebracht, helemaal geen verdoemenis tot gevolg heeft, alternatieve energie helemaal geen utopische optie blijkt maar een reële mogelijkheid en allerlei artsen en andere deskundigen tot de conclusie komen dat het verhogen van de pensioenleeftijd achteraf veel meer nadelen dan voordelen heeft, steken, bij gebrek aan applaus, rechtse politici zichzelf dan maar een kleurrijke veer in

Een keet vol losseflodders, een beurs vol verantwoordelijkheid

Vijftien is hij, Maurice. In de regen van een gure februari dag wacht hij ongeduldig in de auto op zijn vriend Barry. De verlaagde Opel Astra is weliswaar een oud karretje, maar de drieduizend euro dure radio-installatie zorgt voor een heerlijke dreun. De afkeurende blikken van de voorbijgangers, op het parkeerterrein van de plaatselijke supermarkt, laten hem koud. De gedachte aan slimme plan om zijn vriend een kratje bier te laten kopen maakt hem alleen maar stoerder. Het feit dat hij nu niet in de schoolbanken zit, maar op de bijrijderstoel van deze gave wagen, getuigt van een zelfverzekerde volwassenheid. Zestig is hij, Ahmed. Onder een parasol, geniet hij van het zeezicht in de heerlijke februari zon. De Bentley, waarmee hij van het vliegveld werd gehaald, staat keurig in de bewaakte parkeergarage. Met een glanzende grijns op zijn gezicht nipt hij van zijn thee, leest een krant en straalt een zelfverzekerdheid uit, waaraan de Nederlandse Maurice een voorbeeld zou kunnen nemen. Het

Dualisme in een dwangbuis

“In de tweede kamer gaat alles sneller”, zei ze met een lach. Nog maar net verkozen tot de beste Europarlementariër van 2010 en sinds de laatste verkiezingen plaatsnemend in de fractie van de VVD, komt het - klaarblijkelijk aangeboren - dualistische karakter haar in de weg te zitten. Als minister Bolleboos een contract tekent met de Amerikanen, moet ze helaas achteraf vragen stellen. Misschien gaat het in Den Haag allemaal te snel. “Ik ben er om de regering te controleren” twitterde ze als antwoord op een vraag daarover door ondergetekende. Haar ex-Europa collega Sophie stelde vast dat het toch echt een VVD minister is, die schijnbaar zonder overleg met zijn eigen partij, deze actie had ondernomen. Zal ze zich staande houden in de slangenkuil van het Haagse, dat vastbijtende, in Bodengraven opgegroeide sterke individuutje. In het Europese Parlement was ze een opvallende verschijning, samen met Sophie in ’t Veld vechtend voor onze privacy. Jammer voor D66 dat ze gekozen heeft voor de VV