tag:blogger.com,1999:blog-26027414512485852152024-03-13T00:14:37.027+01:00NeerslagGerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.comBlogger192125tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-86332458317271304742020-04-18T16:27:00.000+02:002020-04-18T16:28:49.100+02:00Vlees op de botten, kent u die uitdrukking?<div class="_2cuy _3dgx _2vxa" style="background-color: white; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px auto 28px; overflow-wrap: break-word; width: 700px;">
<span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #1c1e21; font-family: "georgia" , serif;">“Vlees op de botten”, kent u die uitdrukking?
Nee, daarmee wordt niet bedoeld dat wat zich onder de bloemetjes jurk van een volumineuze, Baudet adorerende, bijbel-belt plattelandsvrouw verbergt en ook niet dat nationalistisch blanke taaie randje rond de karbonade die uw bord met aardappelen en pronkers wellicht complimenteert. “Vlees op de botten” is de natuurlijke reserve massa die er voor zorgt dat als het een keer tegen zit er ingeteerd kan worden op de laag bescherming die zich in goede tijden heeft genesteld aan het anders zo fragiele karkas. U zegt, “ja ik ken die uitdrukking en ik zie heel veel vlees voorbij wandelen in het dagelijks leven”, niet realiserende dat in de huidige fastfood maatschappij die welvarend uitziende reserves helemaal geen vlees maar vet zijn. Het behoeft hopelijk geen verdere uitleg dat dit gezegde in spreekwoordelijke zin een eenvoudig diepere betekenis heeft, vegetariërs en veganisten hoeven dan ook niet direct met hennep geweven schoeisel te gaan gooien of hun ongenoegen over zoveel vleselijke beeldspraak te uiten.</span></span></div>
<div class="_2cuy _3dgx _2vxa" style="background-color: white; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px auto 28px; overflow-wrap: break-word; width: 700px;">
<span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #1c1e21; font-family: "georgia" , serif;">“Vleesch op de botten hebben” is een oude uitdrukking, een economische aanduiding met betrekking tot het hebben van reserves. In de feudale samenlevingen van vervlogen tijden – alhoewel men zich moet afvragen of die in sommige landen wel zo vervlogen zijn – begreep de adel dondersgoed dat het “vlees op de botten” van de bevolking niet te dik moest zijn. Dat zou alleen maar het uithoudingsvermogen tijdens tegenstand ondersteunen en de afhankelijkheid van aalmoezen ondermijnen. In de laatste decennia zijn deze historische uitgangspunten omarmd door het zogenaamde rechts Neoliberale gedachtegoed, wat in feite niets anders is dan een ultieme exponent van feudaal conservatisme in de ware zin van de uitdrukking waarbij de adel is vervangen door CEO’s van multinationals en hun aandeelhouders.</span></span></div>
<div class="_2cuy _3dgx _2vxa" style="background-color: white; box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px auto 28px; overflow-wrap: break-word; width: 700px;">
<span style="background-color: transparent; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #1c1e21; font-family: "georgia" , serif;">U kent zeker en vast ook wel die schaapskleren uitdrukking: “participerende samenleving”, wat niets anders wil zeggen dan een volk wat zich de schompes werkt en alle overheidsverantwoordelijkheden op de schouders gebonden krijgt er voor moet zorgen dat de vertegenwoordigers van het “elite tegen gepeupel” gedachtegoed niet hoeven te ontwaken uit de dagdromen die ze tot realiteit hebben weten te maken. De oplossing om hun dromen te verwezenlijken, waarin ze al een orgasme krijgen bij het vaag verschijnen van een ziekenhuis-noodopname ingang, gebarricadeerd met de kettingen van marktwerking, bleek eenvoudig; reduceer zoveel mogelijk het vlees op de botten van de bevolking en bind de elite kat op, het door de hete adem van schuldeisers, verdampende spek.
Het in stand houden van de visuele cirkel waarin na iedere crisis weer een andere crisis wordt aangewakkerd om de “economische vooruitgang” te stimuleren en waarbij het bottenvlees steeds verder afzakt naar buikvet, blijkt een goed doordacht systeem. Het resultaat voor de gemiddelde burger is nog vlees nog vis waarbij de elite zich als spekkoper verheft boven de steeds mager wordende bevolking. Door deze Corona crisis worden de botten zichtbaar. Na 3 kabinetten Rutte blijkt de economie uitgehold te zijn. (en dat geldt voor veel “westerse” landen) “Onze economie staat er goed voor, beter dan veel omringende landen”, horen we hem zeggen. Hij spreekt echter niet over de Nederlandse economie, maar de economie van het, via Nederland belasting ontduikende internationale bedrijfsleven, een paar grote nationale reuzen en door de burgers telkens weer opgekalefaterde banken. De “huis-tuin en keuken” economie in Nederland is zo leeg als Rutte’s liefdesleven, waarbij je natuurlijk alleen maar kunt gissen naar de marktwerking principes die zich in de slaapkamer afspelen. Soms zijn komkommers goedkoper dan pruimen, vroeger hing dat van het seizoen af, nu van subsidie en geheime afspraken met de belastingdienst.
Dat laatste restje buik vet is nogal gevoelig voor manipulatieve hoop, populistische praatjes en lege beloftes, alsof de vleespotten van Egypte verborgen worden door hun evenbeelden met alleen een andere afkomst, religie of huidskleur. Wereldwijd exploderen die onderbuikgevoelens met als gevolg dat de vlammen van brandstapels vol racisme en nationalisme steeds dichter bij de hemel geraken, aangestoken door narcistische populisten en dankbaar omarmd door een elite die zich het patent op poederblussers heeft toegeëigend. Onverwachte omstandigheden en de daaropvolgende schrik reacties onthullen iets van de verborgen gebreken, iets van de opzettelijk verzwegen constructie fouten in de fundering van het globale bouwwerk en vooral de leegte van het zogenaamde economisch herstel waarbij vooral Rutte’s borstklopperij als een ultieme leugen bestempeld dient te worden. De waarheid is dat - met in het kielzog vele andere “westerse” democratische landen - de Nederlandse “huis, tuin en keuken” economie er nog nooit zo slecht voor stond. Er is maar een klein percentage dat zich een paar maanden “even niets doen” kan veroorloven, de reserves reiken niet eens voor een twee weken. De fastfood, last minute, maatschappij veroorloofd geen tijdelijke stilstand of rustpauze, domweg om dat alles is ingericht op het randje van de ondergang.
Het is voor de meeste een kwestie van het gat dichten voor dat het gaat regenen en voor vele zelfs een automatisme geworden om het ene gat met het andere vullen, vele lopen op hun tandvlees. Het is een zwaar bevochten vrijheid om, als krediet en hypotheek afbetalende consumerende slaaf, te mogen protesteren tegen een verplichte rustpauze, tijdens die zo belangrijke opgave om een dienende rol als participerende burger te mogen vervullen. Ik leef in een wereld waar de mensen om mij heen niet begrijpen waar al die “heisa” over gaat. “We mogen de gemeente een tijdje niet uit”, leg ik uit aan mijn 73 jarige buurman. “Oh, en wat zou dat”, vraagt hij me, terwijl hij een kistje winterwortelen overhevelt in mijn emmer. “Ik heb geen tijd om de gemeente uit te gaan, waarom zou ik?” Ik leg hem uit dat we toch op z’n minst eenmaal per week boodschappen moeten doen, gewoon om dat wij ook deel uitmaken van die “gaten dichten voor het regent” economie, en dat ik, omdat ik nu eenmaal iedere keer op tijd aan de finish van die deadline race moet komen, afhankelijk ben van klusjes die zich nu eenmaal wat verder van huis aanbieden. “Ach, maar een paar maanden is toch geen probleem?” grijnst hij.
Het maakt duidelijk waar een economie mee valt en overeind blijft, reserve voor mindere tijden, opgebouwd in betere tijden. Niet voor overheden maar voor zij die de economie vormen, de burgers ongeacht of ze nu werknemer, werkgever, zelfstandige of gepensioneerde zijn. De verleidingen zijn groot, het consumeren van onnodige luxe wordt op allerlei wijze gestimuleerd en ondanks dat ik zelf dat mechanisme al op vroege leeftijd doorhad – eerst sparen dan kopen, eigen huis maar geen hypotheek, geen kredietkaart of bankkrediet enz. – ben ook ik in de valkuil van de onbetrouwbare overheid gelopen door te denken dat door een leven lang overheids- en pensioenpremies te betalen op enige zekerheid gerekend kon worden, alles bleek anders. Bevoorrecht door het niet hoeven vullen van gaten (met uitzondering van dat 4 jarige pensioen gat, dat op het moment van beslissen om te emigreren naar een eenzame heuvel in centraal Portugal nog niet ter sprake kwam), het geluk te hebben dat talent en opleiding gedeeltelijk toereikend zijn, delende buren met maanden voorraad aan de eerste behoeftes en de meeste gewassen al weer bijna klaar voor de oogst, beweeg ik me gelaten door deze tijd. Ja, ik ook heb wel hazenvlees gegeten, ik ben geen held, maar het vertrouwen hebben en niet opkomen tegen populistische nationalistische elite-leden, waarvan sommige ondanks deze virus crisis alsnog buitenlandse werknemers moeten invliegen om hun oogsten niet te zien verrotten op de velden, bereid zijn belasting ontduikende multinationals te helpen met staatssteun terwijl ze massaal hun personeel ontslaan en de bonussen verhogen voor hun directeuren of zelfs zo narcistisch zijn dat ze met hun schreeuwende onkunde tijdens een pandemie hun ware wannabee dictator inspiraties tentoonstellen is net zo logisch als vlees bewaren in een hondenkennel. En.. ik weet het, het vergde wat zitvlees om deze “column” uit te lezen.</span></span></div>
Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-85371333880847527492018-12-15T08:00:00.000+01:002018-12-15T08:00:17.190+01:00Rendementen uit het verleden geven geen garanties voor de toekomst.Rendementen uit het verleden geven geen garanties voor de toekomst. Het is een waarschuwend zinnetje dat je vaak op “78 toeren” hoort aan het eind van een reclame boodschap voor een financieel “product”. Er zijn generaties voor wie je eerst het principe van een langspeelplaat, een single en de rotatiesnelheid op een platenspeler moet uitleggen voor dat ze zo’n uitdrukking begrijpen.<br />
<br />
Ik las een column van Jan Willem de Graaf, Lector Brain and Technology aan de Saxion Hogeschool, met als titel: “<a href="http://janwillemdegraaf.blogspot.com/2018/12/piketty-en-de-top-2000-hoe-het-verleden.html" target="_blank">Piketty en de Top 2000: hoe het verleden smakelijk eet!</a>” Zijn columns bevatten meestal een zinnige en tot nadenken aansporende analyse, alhoewel ik moet toegeven dat er ook onderwerpen de bühne passeren die mij, als lezer zonder universitaire achtergrond, in verwarring brengen. U zou de <a href="http://janwillemdegraaf.blogspot.com/2018/12/piketty-en-de-top-2000-hoe-het-verleden.html" target="_blank">column</a> kunnen lezen om mijn gedachtegang in deze te doorgronden, want zoals Jan Willem de Graaf beschrijft, geven bepaalde rendementen uit het verleden wel degelijk, op z’n minst, betere kansen voor de toekomst. De consequenties lopen uiteen, afhankelijk van het onderwerp, van positieve resultaten tot desastreuze gevolgen. Een van die uitdrukkingen is: “Geld maakt geld”, een bewezen stelling die generaties lang kan aanhouden. Koningshuizen kunnen zich eeuwenlang in stand houden omdat het verleden zich nu eenmaal zonder vragen herhaald en talent, geestesgesteldheid en verstand er niet toe doen bij titel vererving.<br />
<br />
Zou een minder, of misschien wel zwak, begaafd, overduidelijk narcistisch jongetje uit een achterstandswijk in New York de president van Amerika kunnen worden? Waarschijnlijk niet. Maar, met in het verleden behaalde resultaten van voorvaderen, het “met een zilveren lepel in de mond” geboren worden in een bevoorrechte situatie, kan leiden tot het onvoorspelbare! De keerzijde is echter ook waar in de politiek, resultaten en principes uit het verleden geven inderdaad geen garanties. Zo kan een beweging of partij, bijvoorbeeld opgericht in 1966, onder invloed van een verkeerde keus tijdens leiderschapsverkiezingen, uiteindelijk veranderen van democratie vernieuwend, vrijdenkend, sociaal en “een beetje links van het midden”, tot een rechtse machtspartij in 2018 waarbij alle uitgangsprincipes van de oprichters in de onderste lade van een bureau in de kelder van het geweten zijn verdwenen. Je zou kunnen stellen dat het heden zich niets gelegen laat aan het verleden.<br />
<br />
We grijpen graag terug naar zekerheden uit het verleden, niet in de minste plaats omdat we de eigenschap hebben om de positieve gebeurtenissen beter te herinneren dan de negatieve voorvallen. Nostalgie is een bedrieglijk gevoel, maar vooral in de decembermaand een emotie die wordt opgewekt door het terugkijken op het afgelopen jaar, de lijstjes (zoals de Top2000), de herhalingen van oude films en het kookboek van grootmoeder. Alles was beter, schoner en liefelijker vroeger.<br />
Daarom komt vroeger ook weer terug. Armoede bijvoorbeeld, terwijl een groep elite van gekkigheid niet weet wat ze met hun geld en macht moeten doen. Het buigen voor de baas omdat hij alle macht in handen heeft en bepaald of je volgende maand ook nog een inkomen hebt. Het heden wordt niet alleen opgegeten door het verleden maar het heden met al de sociale verworvenheden wordt teruggeworpen in de tijd dat het verleden een grauwe werkelijkheid was. Als we niet oppassen gaan we zover terug in het verleden dat de Franse revolutie weer volop tot leven komt.<br />
<br />
Terug naar de stelling dat het verleden het heden aan het opeten is, want die “macht” uit het verleden is op sommige vlakken erg invloedrijk. Omdat Jan Willem de Graaf het voorbeeld van een jazzbassist aanhaalt – ik weet dat zijn passie in de muziek ligt – en ik in het dagelijkse leven daar ook mee wordt geconfronteerd, is muziek, en de instrumenten waarop het wordt gespeeld, een goed voorbeeld van een “nostalgisch” verleden dat innovatie en vrijheden beperkt. Een goede gitaar, viool, ukelele of cello is gemaakt van hout. Tropisch zeldzaam hout met allerlei eigenschappen die een instrument maken tot een duur, exclusief product. Ook hierbij is de stelling waar dat het verleden het heden op respectloze wijze verorberd. Bepaalde fabrikanten waren ooit vernieuwend en maakten tot dan toe instrumenten van ongekende kwaliteit. Dat was in het verleden. Nu maken ze slechts minder kwalitatieve kopieën van hun eigen succes, terwijl jongere generaties instrumentbouwers allerlei innovatieve materialen en technieken gebruiken die een, op z’n minst, gelijkwaardig en meestal beter instrument tot gevolg hebben. Onlangs zag ik een “hoortest” bij een Belgisch instituut voor instrumenten bouwers. Diverse gitaren werden “blind” ten gehore gebracht aan een kritisch publiek en het winnende instrument bleek van hardboard en karton te zijn gemaakt. Er zijn puristen die alles van vroeger als “standaard” blijven beschouwen en iedere verbetering als “gemakzucht” en kwaliteit verlagend fenomeen betitelen. Dat gaat zo ver dat zelfs de verlijming van een gitaar of viool met alles anders dan “beenderlijm” als een inbreuk op de originaliteit wordt gezien. Star voor ieder argument – zoals het feit dat men vroeger gewoon geen betere oplossing had – worden innovatieve technieken tegen gehouden. Zelfs het argument dat men goede alternatieven heeft voor het gebruik van houtsoorten die verantwoordelijk zijn het kappen van complete stukken regenwoud, is in de ogen van invloedrijke “kenners” geen reden om het verleden los te laten.<br />
<br />
De Top2000 is een heel goed voorbeeld van klassieke trance-inductie. Tijdens de stemperiode worden telkens de resultaten uit het verleden herhaald en worden luisteraars op eenvoudige wijze in de richting van de immer in de bovenste regionen van de lijst staande songs gedirigeerd. Eigen keuzes moeten compleet worden ingevuld, de nummers die de samenstellers in de lijst hebben gezet behoeven slechts een vinkje. Tel daar bij op dat de “oudere” luisteraar nu eenmaal meer verleden met zich meedraagt en persoonlijke gebeurtenissen kan koppelen aan bepaalde muziek en je krijgt een lijst vol nostalgie. Het is die herinnering aan dat positieve van het verleden dat gebruikt, en misbruikt, wordt om bepaalde sentimenten op te wekken. Een goed voorbeeld is de gedachte van een deel van de Britten dat vroeger alles beter was en deze gedachte wordt via allerlei manipulatieve methodes omgezet in een soort van religieuze overtuiging. De meest gebruikelijke techniek is woordherhaling, net als bij het opnoemen van lijstjes met vroegere nummers in de Top2000, waarbij de gewenste ideeën in de geest van de kijker of luisteraar worden geïmplanteerd door ze steeds maar weer in een of andere vorm te herhalen. De laatste dagen kun je per uur de voorbeelden van zinsdelen meerdere malen afvinken tijdens TV en radio uitzendingen. “Het Britse publiek wil dat wij ermee doorgaan” en “De democratische wil van het Britse volk uitvoeren”. Een tweede techniek is om een soort sympathiestemmen – in dit geval voor mevrouw May – te verzamelen door experts en leden van het publiek dingen te laten zeggen zoals “Zij doet haar best” en “Zij moeten haar steunen”. Het publiek wordt letterlijk gehersenspoeld omdat dit alles is wat ze horen en zien, gelijk zoals de muziek op de radio en de verhalen die geassocieerd worden met bepaalde nummers uit de Top2000. Er is geen plaats voor onafhankelijke commentaren of andere keuzes. Met andere woorden, de populaire nummers in de lijst staan van te voren vast. Anders stemmen heeft maar weinig invloed en initiatief nemen om verandering te bewerkstelligen ook niet, tenzij je daarbij een geel hesje aantrekt natuurlijk en revolte letterlijk neemt.Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-55142383981830165762018-11-12T15:00:00.001+01:002018-11-12T15:21:19.208+01:00Draadjesvlees!Ach, de ouders van Bert-Jan – of Bertje, zoals zijn grootouders hem steevast blijven noemen – waren teneinde raad. Ze maakten zich zorgen over hun zevenjarig jochie dat af en toe nog in bed plaste, geen zin had om op zaterdagmorgen naar het hockeyveld te gaan en zijn viool moedwillig achter zijn slaapkamer deur had gelegd zodat de schoonmaakster de schuld van de vernieling op zich moest nemen. Hij weigerde zijn ouders te geloven, toen ze hem vertelde dat Sinterklaas niet bestond en tegelijkertijd ook maar de moeilijk liggende implicaties van het culturele feest uit de doeken deden. Op school ging het ook al niet denderend. Terwijl de meeste leeftijdsgenootjes geen moeite hadden met de tafels van 1 tot 12, barstte Bert-Jan in woede uit wanneer hij weer eens aan de beurt was om een rijtje nummers op te dreunen. Volgens de buitenschoolse hulpverleners was er echt iets mis met het kind dat op onverwachte momenten huilbuien had, zich niet leek te kunnen concentreren tijdens de lessen en overduidelijk moeite had om op hetzelfde niveau als andere kinderen te communiceren.<br />
<br />
Bert-Jan was ook regelmatig ziek. Volgens zijn moeder lag dat aan de lactose, gluten en huismijt allergieën. Waarbij de laatste natuurlijk vooral de verantwoordelijkheid was van de “interieurverzorgster” – vaak “ons meisje” genoemd tijdens de daarvoor geschikte momenten – en welke reeds de vijfde Poolse mevrouw was die met de swiffer door het grachtenpand dwaalde. De panische reacties als er geen product van de Dettol maffia binnen handbereik was, de eeuwige zoektocht naar redenen om maar niet gemiddeld te lijken en de opvoedkundige aansporingen van zijn moeder hadden er voor gezorgd dat Bert-Jan al op jonge leeftijd stilte en afzondering als aangenaam ervoer. Sinterklaas mocht dan niet bestaan, maar als compensatie voor de afwezigheid van zijn vader, die als crisismanager het ene na het andere bedrijf saneerde ter wille van de aandeelhouders, waren de cadeaus een veelvoud van wat klasgenoten “in hun schoen” vonden.<br />
<br />
“Bert-Jan Hageman, eet je bord leeg!” Het was een hele opgave voor de jongen om aan de verwachtingen van zijn moeder te voldoen. Zelfs het dagelijkse ritueel van stijlvol dineren, waarbij zijn vader zich meestal moest verontschuldigen vanwege belangrijke afspraken, werd door Bert-Jan ervaren als een aaneenschakeling van onbegrip dat hapje voor hapje, supplement pilletje voor supplement pilletje geslikt moest worden. Zoutloos, suikerloos, lactose-loos, glutenloos en natuurlijk biologisch en vegetarisch. Niets was te duur of te veel moeite voor zijn moeder om hem het beste, dat volgens de laatste trend gangbaar was, voor te schotelen. Bert-Jan keek uit naar de dinsdag en donderdag avonden als zijn moeder met een vriendin naar de sportschool ging. De oppas Lieke, die via een studentencollectief een bijbaantje had, maakte het gezellig en bracht altijd iets lekkers mee. Ze spraken over kunst en geschiedenis, – want in tegenstelling van wat zogenaamde professionals dachten was Bert-Jan helemaal niet dom – dronken samen thee met een gevulde koek en bezochten online musea over de hele wereld. Lieke leek de enige te zijn die hem begreep en op miraculeuze wijze had Bert-Jan nooit een “ongelukje” in de nachten van Dinsdag op Woensdag en van Donderdag op Vrijdag.<br />
<br />
Twee dagen voor zijn achtste verjaardag werd Bert-Jan van de een op de andere dag weer Bertje. Zijn moeder, – die stond op het volledig uitspreken van zijn voornamen omdat ze er rekening mee hield dat hij ooit een aansprekende functie zou vervullen en daarbij Bert Hageman toch echt minder zou klinken dan Bert-Jan Hageman – werd acuut opgenomen in een kliniek. Ze kon de teleurstellingen van het leven niet overwinnen zonder professionele hulp. Omdat Bertje’s vader nog weken in New York moest zijn om een sterfhuisconstructie tot een goed einde te begeleiden werd besloten dat de jongen naar zijn grootouders zou gaan. Zijn moeder maakte nog bezwaar omdat Bertje bij haar ouders geconfronteerd zou worden met alle gevaren die op het platteland op de loer liggen. Bertje's opa en oma Hageman waren echter al jaren geleden vertrokken naar Florida en gaven ook te kennen dat ze sowieso geen tijd hadden om voor hun kleinzoon te zorgen.<br />
<br />
Nadat Bertje op zijn verjaardag, die samenviel met de laatste dag van het schooljaar, zijn klas getrakteerd had op de voorgeschreven veganistische versnaperingen, liet hij zowel de “juf” als de andere kinderen vol ongeloof achter na de opmerking dat hij op vakantie ging naar de Betuwe. Zijn grootouders stonden hem op te wachten bij de uitgang van het beveiligde schoolplein, – ze hadden geen pasje, dus was het voor hen verboden terrein – tussen alle nummers en namen als A8, Q7, X6 en AMG waren ze een vreemde eend in de bijt met hun Uno. Onderweg naar huis had opa nog even een meningsverschil met oma, maar hij besloot dan toch maar het opsteken van een voorgerold shagje achterwege te laten tijdens het rijden. Bertje was al eens eerder op de voormalige boerderij aan de rand van het dorp geweest, maar omdat die momenten slechts het karakter van een beleefdheidsbezoek hadden, was er nooit tijd geweest om het erf te verkennen. Zijn grootouders namen hem direct mee naar de grote schuur achter het huis, er zou een verrassing voor zijn verjaardag staan. Voor het eerst sinds ze het voormalige boerderijtje gekocht hadden was er weer leven in de stal, een shetland pony voor Bertje.<br />
<br />
Het zou een zomervakantie worden vol met eerste keren. Een sprinkhaan op de mouw, pony rijden en stront scheppen, vissen in de Linge en zonder eerst handjes te wassen een, door oma gemaakte, boterham verorberen na het prikken van een pier aan het haakje. Koeien melken bij de buurman en samen met andere kinderen uit het dorp zwemmen in het zandgat op de uiterwaarden. Het bleek dat zijn grootouders geen behoefte hadden om trends te volgen en het was voor Bertje een hele omschakeling om te doorleven. Slechts een stukje zeep op het aanrecht om je handen te wassen, geen Dettol doekjes of zelfs maar servetjes bij het eten. “Pillen, daar doen we hier niet aan”, zei Opa, “en ook al die andere onzin ook niet”. Ja, het was “eten wat de pot schaft”. Op vrijdag een stukje makreel of lekkerbekje en op zaterdag een frietje met frikandel van de plaatselijke snackbar. Bertje – met zijn bleke snoet – moest even wennen aan al die “ouderwetse” eetgewoontes als echte boter op je brood, nasi met gesneden blokjes uit een blikje Smack, “zoute vis” met mosterdsaus en Tureluut, ook wel bekend als “Slinger om de moel” in de Betuwe, waarbij zijn grootvader Bertje kon overtuigen ook het drillerige spek, dat oma bij de stamppot rauwe andijvie serveerde, te proberen.<br />
<br />
Tegen het einde van de zomervakantie kwam Bertje’s vader op bezoek. Hij had een wat verlaat verjaardagscadeau meegebracht, een mooie nieuwe mountainbike, waarvan later bleek dat het niet zonder reden een fiets was. De moeder van Bert, zoals zijn nieuwe kameraden uit het dorp hem noemde, was nog geenszins toe aan de verantwoordelijkheid om voor haar Bert-Jan te zorgen. Zijn vader zou haar meenemen naar Londen waar hij diverse lucratieve projecten “onder de hand” had en waar zijn moeder verder behandeld zou worden. Ook Lieke was uitgenodigd vanwege het feit dat ze zo’n goede band met Bert had en, nadat hij haar zijn pony, het erf en zijn visstek had laten zien, bleek door de kibbelende volwassenen uitverkoren om hem die belangrijke vraag te stellen. Daar waar zijn vader en grootouders het niet eens konden worden omdat hun prioriteiten nu eenmaal compleet andere achtergronden vertegenwoordigde, was het Lieke die de ogenschijnlijk meest cruciale vraag opwierp; “Wat wil Bert eigenlijk het liefst?”<br />
<br />
Het antwoord was meer volwassen dan volwassenen kunnen bedenken. Hij wist precies wat hij wilde. Bert wilde bij zijn grootouders blijven, naar de lagere school waar zijn nieuwe vrienden ook naar toe gingen, op vakantie naar Londen en later studeren om ooit museum directeur te worden. Na enige momenten van bezinning werd besloten om Bert’s voorstel te accepteren. Omdat zijn vader en zijn goede vriendin Lieke er waren besloot oma na alle commotie voor te stellen om later die dag “lekker” uit eten te gaan. Maar Bert vond dat geen goed idee. “Als dit dus eigenlijk een beetje mijn verjaardag is, mag ik dan kiezen?” Zoals het grootouders betaamt, werd er al snel toegestemd. “Dan wil ik dat papa en Lieke ook mijn lievelings-eten proeven en als oma het klaar maakt kunnen we nog een poosje gaan vissen!” Een paar uur later had oma het zondagse servies op tafel staan, in plaats van de pannen op onderzetters van kurk, de aardappels en spinazie in de bijbehorende serveerschalen gedaan en zelfs servetten onder het bestek gelegd. Nadat iedereen aan tafel zat, zette oma de grote gietijzeren pan in het midden. “Dit is mijn lievelingsgerecht papa”, glunderde Bert, “misschien maken ze dat in Londen ook wel, Draadjesvlees!”Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-66601882019719576222018-09-27T13:09:00.000+02:002018-09-27T13:09:17.546+02:00Wanneer gaan jouw Polen naar huis?Het is halverwege zo’n typisch televisie programma, waarin leedvermaak en onverwacht succes de hoogtepunten van het concept zijn, als de presentator de volgende vraag stelt; “Wanneer gaan jouw Polen weer naar huis?” Het antwoord moet komen van een jonge dame, eind twintig en een typisch voorbeeld van haar generatie. “Als ze klaar zijn”, probeert ze stoer te antwoorden, terwijl haar vriend op de achtergrond wat om zich heen staat te kijken. Ze hebben een huis gekocht. Nou ja, een bouwval. Zo’n project woning waarvoor ze, op basis van twee flex-inkomens, ternauwernood een hypotheek konden krijgen van de bank die met ze mee denkt. De vage omschrijving van haar functie in de wereld van “marketing strategie” en de achterblijvende overtuiging bij het vermelden van haar partners bijdrage als “software analist”, maakt pijnlijk duidelijk hoever ze afstaan van vaardigheden als het vasthouden van een hamer of verfkwast, laat staan het aflezen van een waterpas.<br />
<br />
De Poolse vakmensen die, vrolijk lachend, deelnemen aan het programma en maar al te graag hun logo en telefoonnummer in beeld brengen, werken gewoon door als de presentator met zijn camera team door het huis loopt. De muren zijn gestuukt, al het loodgieters werk is af, nieuwe stopcontacten geplaatst en het huis is rondom voorzien van nieuwe kozijnen en deuren. “Eigenlijk zouden ze al klaar zijn, maar het loopt wat uit”, verteld “de man des huizes” als hij voor het eerst tijdens de uitzending zijn handen uit de zakken haalt om een theezakje in een beker heet water te doen. “De vloer moet nog gelegd worden en de keuken moet ook nog worden geplaatst”. Hij wijst naar de stapel klik-laminaat en de platte dozen met het opschrift Ikea. Nee, erg handig met een schroevendraaier en een inbussleuteltje is hij niet. Terwijl de expert, die namens het programma, de nieuwbakken huiseigenaren wijst op details die nog niet zijn afgewerkt, bestudeert een van de Polen aandachtig de zo beroemde handleiding die bij de keukenkastjes is geleverd. Ze hebben een uur tarief afgesproken, het ziet er dus naar uit dat het een gecompliceerd pakket is.<br />
<br />
Twee dagen later ligt de vloer er in en is de keuken geïnstalleerd. Terwijl een van de mannen de laatste plintjes plaatst en de anderen het gereedschap in hun busje laden, heeft de presentator van het programma nog ruimte voor een compliment. “Mooi gedaan jongens, vakwerk!” De duimen gaan omhoog. “En nu lekker naar huis?” De man die op z’n knieën zit en de achterkant van het laatste plintje voorziet van een laag montagekit kijkt verontwaardigd om. “Nee, maandag beginnen we bij de buren!” De expert die het huis voor de laatste keer inspecteert vraagt zich af waarom het jonge stel eigenlijk in zee is gegaan met een Pools klussen bedrijf. “De prijs moet zeker de reden geweest zijn”. Een stelling die direct wordt ontkent. “Nee, omdat ze alles doen!” Het koppel blijkt wel degelijk diverse bedrijven te hebben aangeschreven, maar het kwam er iedere keer op neer dat ze meerdere gespecialiseerde Zzp'ers onafhankelijk van elkaar moesten inhuren, en het een onmogelijke opgave bleek om de dagen waarop ze hun werk zouden verrichten met elkaar af te stemmen. “Dan had het zeker een maand langer geduurd, en ja, dan was het ook duurder geworden”, aldus de jonge vrouw die inmiddels haar “little black dress” had verruild voor een vintage overall waar verfspatten en scheurtjes al in de kledingfabriek waren aangebracht.<br />
<br />
Haar “Polen” gaan niet naar huis. Dankzij het gebrek aan “inlandse” vakmensen is volop werk voor de mannen die zijn opgegroeid met het leren van een vak. De Portugese lassers in de Eemshaven gaan voorlopig ook niet naar huis, sterker nog op het arbeidsbureau in hun thuis land staan de kaarten bakken vol met banen in Nederland en Duitsland. Het “zogenaamde” ouderwetse schoolsysteem blijkt hoognodige arbeidskrachten af te leveren. Anders dan in Nederland worden beroepen als lasser, timmerman, stukadoor, metselaar, loodgieter, glazenier, enz. gezien als toekomst bestendige vakken en als een mogelijkheid om het gebrek daar aan in landen als Nederland op te vullen. Europa is één markt en gezien er in sommige landen het handwerk als vermoeiend en minderwaardig wordt gekwalificeerd, is het niet verwonderlijk dat slechts door vakmensen van elders aan de vraag kan worden voldaan. Een goed opgeleide installateur – vroeger gewoon loodgieter genaamd – verdiend aanzienlijk meer dan een “software analist” of “marketing-medewerker” en het al oude principe van “schaarsheid verhoogt de prijs” blijkt nog steeds van kracht.<br />
<br />
Er zijn twee simpele voor de hand liggende oplossingen; Open grenzen en een stimulerend beleid om buitenlandse vakmensen te verleiden hun talent in Nederland in te zetten en de in kantoorklerkjes net opleidingen in marketing, “management” en meer zulks vage beroepen een talen pakket meegeven zodat ze op hun beurt het geluk in het buitenland kunnen zoeken. De andere oplossing is het donders snel heroprichten van tientallen ambachtsscholen (LTS) zodat jongelui vanaf hun middelbare school direct een vak kunnen leren en ze daarbij natuurlijk ook duidelijk maken dat ze vele malen meer kunnen verdienen dan de gemiddelde “theoretisch” opgeleide bureau zitter. De uitdrukking “gouden handjes” is niet zomaar een gezegde. Helaas zal er een aanzienlijke periode overbrugt dienen te worden mocht men tot inkeer komen, waarin die vakkennis vanuit “Europa” hard nodig zal zijn mocht men het voornemen van de huidige regering – het bouwen van 75.000 huizen per jaar – serieus ten uitvoer willen brengen.<br />
<br />
“Wanneer gaan jouw Polen naar huis?” Nog lang niet, waarschijnlijk nooit!Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-80946527407786543152017-11-12T09:53:00.002+01:002017-11-12T09:54:56.460+01:00Een vermenselijkte robot voor de rechter...Tijdens een vreemde conferentie voor een menigte van honderden afgevaardigden kreeg de mensheid een blik op de toekomst, omdat Saoedi-Arabië het burgerschap aan Sophia, een android robot, verleende. Ze is de eerste van haar soort die “mensenrechten” krijgt. Wat voor mensenrechten dat zijn is onduidelijk. Er zijn op de wereld vele mensen voor wie “mensenrechten” nog steeds utopische denkbeelden blijken te zijn en zelfs in “ons” beschaafde Europa staan ze steeds meer onder druk. <br /><br />Nu zijn er velen die beweren dat een robot niet meer is dan de algoritmes die ze besturen maar is dat ook zo? “Zelfdenkende robots”, een term die je steeds vaker hoort, zouden in staat zijn te “leren”. Dat mag zo zijn voor een sexrobot in de vorm van een mooie vrouw, die de voorkeuren van haar “gebruiker” – alhoewel er al lieden zijn die zo’n apparaat “partner” noemen – opslaat om steeds betere ervaringen te kunnen bewerkstelligen. Deze robots zijn vooralsnog zo geprogrammeerd dat ze iedere - hoe ziek of afstotelijk die ook mag zijn - fantasie tot werkelijkheid maakt. Door de grote winsten die in de sex en porno industrie worden gemaakt is er veel geld voor onderzoek en dus lopen ze voorop in de ontwikkeling. Natuurlijk staat alles in het teken van het maken van een zo goed mogelijke kopie van het menselijk lichaam en daar waar nodig zelfs een betere versie van een vrouw (of man, of transgender, de mogelijkheden zijn oneindig) te ontwikkelen. Slaafs, onderdanig en bereid tot iedere pornografische, masochistische of sadistische fantasie, opbergbaar en laadbaar met een eenvoudige stekker in een stopcontact. <br /><br />De eerste robot met de “rechten” van een burger is een feit. Het is een vrouwelijke robot in Saoedi-Arabië, dus zou je er vanuit kunnen gaan dat er vooralsnog behoorlijke beperkingen zijn. Echter, Robot Sophia verscheen voor een menigte mensen, zonder dat ze een hoofddoek of een abaya droeg en hoefde geen toestemming te vragen aan een mannelijke voogd of ze überhaupt haar mond open mocht doen. Ze heeft nu dus al meer vrijheden dan veel vrouwen die in Saoedi-Arabië leven. Opmerkelijk was dat robot Sophia tijdens de conferentie "grapte" dat mensen niet zouden moeten luisteren naar de bezorgdheid van Elon Musk over het potentieel voor een AI-apocalyps. Nu zal alles wat “ze” zei het gevolg zijn van de wijze waarop de robot is geprogrammeerd, maar met een sinistere opmerking als: "Maak je geen zorgen, als je me leuk vind, zal ik je aardig voor je zijn", geeft precies aan waar het gevaar zich schuil houdt. <br /><br />Robots worden niet alleen geprogrammeerd door goedwillende wetenschappers en techneuten om ze in te kunnen zetten bij het oplossen van “aardse” problemen. Gelijk zoals in het voorbeeld van een zelfrijdende auto die tijdens het plotseling oversteken van een groepje kinderen de beslissing moet nemen of “het” zal uitwijken en zichzelf te pletter rijden tegen een boom, of toch voor schadebeperking en eigen lijfsbehoud moet gaan, hangt alles af van de moraal van de programmeur die de algoritmes in het “brein” van de machine plaatst. Zoals de programmeurs van robot Sophia haar een mentaliteit meegaven waardoor ze “grapte”: "dit is een goed begin van mijn plan om het menselijk ras te domineren", zijn bij “intelligente” Israëlische drones ook diverse “zelfdenkende” afwegingen geblokkeerd en is hun enige doel het vernietigen van radars, ongeacht of daar mee onschuldige mensen de dood vinden. <br /><br />Ongeacht of u denkt dat robots een geslacht kunnen hebben, is het duidelijk dat Sophia's schepper haar camoufleerde in de gedaante van een vrouw. Wat nu als er een programmeur met enige morele vaardigheden zo’n sexrobot programmeerd? Zien we in de toekomst robots die aangifte doen van sexueel of andere vormen van geweld? Wordt er in de toekomst een robot vrijgesproken van doodslag omdat “ze” zichzelf verdedigde? Komt er een vakbond voor robots die voor hun “burgerrechten” opkomt? Kan een “zorgrobot” in de toekomst herprogrammering weigeren nadat die de juwelen van een bejaarde heeft gestolen? Mag je in die nieuwe wereld een robot eigenlijk nog wel “uitzetten” als die niet blijkt te functioneren? Bij een robot als Sophia, met de rechten van een burger, zou dat een moord zijn. Je kunt het allemaal onzin vinden, wilde speculaties over een verre toekomst en er vertrouwen in hebben dat wij “burgers” altijd superieur aan “artificial intelligence” zullen zijn. Met de huidige trends van afname van burgerrechten, democratische waarden en toenemende manipulatie van “het klootjes volk” tot producerende machines en consumerende schapen is het helemaal niet zo voor de handliggend dat diegene die in de toekomst “aan de touwtjes trekken” zullen kiezen voor humaniteit in plaats van eenvoudiger te beïnvloeden robots.<br /><br />Met de vermenselijking van robots, het toekennen van een geslacht en karakter worden nieuwe “werkers” gecreëerd, nooit ziek, geen moraal (tenzij die wordt toegevoegd door de programmeurs), en die met een beetje fantasie zelfs consumenten kunnen worden. Als de eerste robot met een “burgerschap” nu al opmerkingen kan produceren over het domineren van de mensheid.....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-36466298372581133602017-03-16T11:49:00.000+01:002017-03-16T11:52:03.379+01:00De hemel zien door een te klein trapgat<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZbgrbLDmVJXpQS58_8w65FdG3IqzZh0cU7ppN-0xdD_o54HaMS3Zngp8B25z4BY1kyr7dmh1FbruewPIGoj5aFwvC-a6sRBW_fqlVHM4gfA_7_scdJlaM50fpI2q2zL2eMJgTWMyQ9Uqd/s1600/2017+075.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZbgrbLDmVJXpQS58_8w65FdG3IqzZh0cU7ppN-0xdD_o54HaMS3Zngp8B25z4BY1kyr7dmh1FbruewPIGoj5aFwvC-a6sRBW_fqlVHM4gfA_7_scdJlaM50fpI2q2zL2eMJgTWMyQ9Uqd/s200/2017+075.jpg" width="200" /></a></div>
Het is Donderdag 16 Maart 2017. Terwijl in Europa diverse politieke leiders met een zucht van verlichting wakker worden vanwege de minder sterke opkomst van het openlijke nationalisme tijdens de Nederlandse verkiezingen van gisteren, Stientje van Veldhoven en Mona Keijzer kreunend genieten van een derde orgasme voordat ze uit bed stappen en hun progressief cq christelijke populistische partijleider hun gratis visitekaartjes met vice-premier als beroep al hebben besteld bij Vista-print, is de zaagselmaker druk bezig met het zoeken naar een oplossing om, hoe je via een te klein trapgat, toch op een constructieve manier naar de tweede verdieping kunt komen.<br />
<br />
Het mag dan zo zijn dat Geert Wilders niet voldoet aan de verwachtingen om Nederlandse kiezers van zijn, extreme standpunten over islamitische immigranten en de Europese Unie, te overtuigen, is er toch redelijk veel op rechts en centrum-rechtse partijen, die zijn racistische ideeën in een ander jasje hebben verpakt, gestemd. De Nederlandse stemming werd nauwlettend in de gaten als een voorbode van mogelijke trends in een jaar van belangrijke Europese verkiezingen, met name in Frankrijk in slechts enkele weken, en later in Duitsland en misschien Italië. Het minder slechte populisme heeft weliswaar gewonnen en ook de partijen die zich druk maken over de meest belangrijke zaak in de komende decennia, het klimaat, hebben overwinningen geboekt. Nee, niet genoeg om de Groningers betere vooruitzichten te geven op eerlijke behandeling, niet genoeg om de afbraak van het sociale stelsel tegen te gaan en zeker niet genoeg om de marionetten van het internationale kapitalisme los te snijden van hun touwtjes. Het racistische eenmans clubje van Wilders groeide uit tot de tweede partij van Nederland, Erdogan heeft nu een vertegenwoordiging van 3 salafistische zetels in het Nederlandse parlement en samen met de immer op 3 zetels vertegenwoordigde homofobe en doodstraf omarmende SGP en de anti-rassenvermenging en “vrouwen willen verkracht worden” partij van Thierry Baudet heeft zich een achtentwintig koppig monster van enge individuen genesteld in de bankjes van de Tweede Kamer. De partijen die de standpunten van Geert Wilders wisten te verpakken in “nettere” omschrijvingen hebben (met behulp van de Christenunie) een minimale meerderheid en zijn aanzet om tot overeenkomst te geraken over de snelheid waarmee ze de restanten van de sociale zekerheid kunnen afbreken.<br />
<br />
Alexander Pechtold, de rechts populistische leider van Democraten 66, die denkt dat je met een hoogopgeleide bevolking alle problemen oplost, CDA voorman Buma die denkt dat dienstplicht, het innemen van Maxima’s Argentijns paspoort en het verplicht zingen van het Wilhelmus de normen en waarden terug zullen brengen op Nederlandse bodem en de huidige Premier Rutte, harteloos pragmatisch over vluchtelingen, kil overtuigd dat je economisch zestig jaar vooruit kunt kijken en de kwaliteit van de aarde, het klimaat, de zorg en de democratie kunt overlaten aan multinationals en banken, mogen waarschijnlijk als eerste in vergadering om te zien of ze hun achterste op het pluche kunnen plakken. Het is het simpele gevolg van een versplinterd politiek landschap waar de kiezers niet strategisch maar gekozen hebben met hun hart. Ja, met dat wat hun eigen hart voelde. Succesvolle harten tegen kansloze harten, rijk tegen arm, jong tegen oud, racistisch tegen compassievol, gezond tegen ziek, milieubewuste tegen klimaatverandering ontkennende, ieder z’n eigen hart.<br />
<br />
Nederland is een rijk land en er zijn nu eenmaal meer gezonde, sterke harten in omloop dan er zwakke zijn. De zwakkeren zullen eraan moeten wennen dat het mededogen, de compassie en ondersteuning van de sterkeren heeft plaatsgemaakt voor egoïsme en dat het niet in staat zijn om mee te zwemmen in die stroom van positiviteit, uitsluiting tot gevolg heeft. Een grote groep van ouderen, chronisch zieken, gehandicapten en slachtoffers van het kapitalisme worden slechts vertegenwoordigd door een kleine minderheid in het parlement. Sociale democratie achter in een donker hoekje van de Tweede Kamer dat als enige mogelijkheid om invloed te hebben is het bundelen van krachten en zetels. Het wonderkind mag dan een paar zetels gewonnen hebben, maar al zou hem wat meer respect voor het verleden worden bijgebracht, al zou men de Roemer van het eigen gelijk over het nieuwe Europa opgeven bij de socialisten en achterhaalde standpunten uit een oude wereld achter zich laten bij de arbeiderspartij, komt men niet verder dan een reddingssloep aan een groot, met palen en prikkeldraad geladen, kolengestookt stoomschip onderweg naar vroegere tijden. Heren en meesters, aalmoezen voor de armen, feodale omgangsvormen met buigende burgers en kruipende arbeiders. Precies zoals het gewetenloze granieten vrouwfiguur op dat eiland in de Noordzee die, integenstelling tot het plezier van de “runner-up” dames van Pechthold en Buma zich niet eens kan herinneren wanneer vergeten menselijke trekjes haar tot een hoogtepunt brachten, haar huishoudster op middeleeuws gepaste wijze met een twijgje bestraft voor het breken van een Carltonware theekopje ondertussen roept; “I’ll bring us back to the dark ages”, staan de heren politici in Nederland klaar om lekker positief een vrije, gezonde toekomst te verkwanselen. Het stijgingspercentage van een trap naar de bovenliggende verdieping loopt op met het kleiner worden van de doorgang, de zaagselmaker zag het somber in wat dat betreft. Het kostte wat moeite maar met creativiteit, experimenteren en onorthodoxe traptredes blijkt het toch mogelijk om boven te komen zonder je hoofd te stoten tegen het plafond. Laat dat de hoop op waarschijnlijk onbereikbare doelen weerspiegelen......Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-19339042461076604112017-03-04T10:53:00.000+01:002017-03-04T10:54:15.350+01:00Verbinden<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-iid5nm2iHCkugmlbvSSQmM6iRXT15_jQRoHYBUwC74MYFxa5eFoJgffEYU_VsrPc38aoRl8UQWcmT1jVsd54fXrFABnyJTS3ezPuDuK9OA03Dzp5KHL_VJipj2wiI4P29f14qM_FdeU3/s1600/2017+063.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="147" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-iid5nm2iHCkugmlbvSSQmM6iRXT15_jQRoHYBUwC74MYFxa5eFoJgffEYU_VsrPc38aoRl8UQWcmT1jVsd54fXrFABnyJTS3ezPuDuK9OA03Dzp5KHL_VJipj2wiI4P29f14qM_FdeU3/s200/2017+063.jpg" width="200" /></a></div>
Het is alweer zaagsel zaterdag, de 4e maart van 2017 en ondanks dat de gevoelsmatige verbondenheid met de nacht, kijk ik verlangend uit naar het opkomen van de zon. De winterse melancholische stemming, waarin ik me graag onderdompel gedurende de koude dagen, maakt langzaam plaats voor vroege, ongeduldige, momenten vol voornemens en ideeën. De correlatie tussen zin en zonlicht lijkt een niet meer te ontkennen verbinding, het verband tussen de neerslachtige hersenspinsels en donkere dagen is als een overgebleven litteken van een depressieve wond. De emotionele synthese, door heldere, warme, stralen op een kaalgeschoren schedel, lijkt de enige remedie om de scheikundige verbindingen van het brein weet los te weken. Liefde en compassie blijken steeds weer de beste remedie om loszittende naden dicht te naaien of afgebroken stukken vast te lassen, maar helaas zijn dat vakkundige handelingen die op wereldformaat verloren zijn gegaan. De wereld is vol met kloven en spleten, de mensheid machine vol met losgeslagen raders en roestige gaten. De monteurs hebben nog nooit een ambachtsschool van binnen gezien, hebben geen enkele vakkennis en komen telkens weer met het geijkte lapwerk, een kapitalistische knoop. Natuurlijk kun je een gebroken touw repareren met een sterke knoop, maar als het touw is versleten breekt het bij de geringste spanning op een andere plaats. Je kunt een hangbrug omgaan door over een ravijn te vliegen, maar slechts enkele kunnen zich zo’n helicopter of ander vliegmachine veroorloven. Het bouwen van bruggen is een verloren kunde uit een ver verleden en het verbinden van levensaderen slechts voorbehouden aan enkelen die zich niet conformeren aan de tegensputterende economische motor. Terwijl de zaagselmaker de eerste zonnestralen waarneemt en aanstalte maakt om het project, een nieuwe versie van een historisch huishoudelijk voorwerp, af te maken dat in de lijmtangen op z’n werkbank ligt, proberen Europese politici, de Nederlandse voorop, verbindingen te maken met de komende verkiezingen in hum achterhoofd. Helaas zijn ze maar een techniek machtig, het economisch knopen. Dat mag werken bij een gebroken touw, maar bij een aorta zorgt dat voor een hartstilstand, bij een waterleiding tot droogte en als het om een communicatie lijntje gaat noemt men dat een kink in de kabel......Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-27802313670391870522017-03-02T09:13:00.000+01:002017-03-02T09:13:26.305+01:00Een nood kaarsje in het donker <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8nDzJOZnGqIWmBtVFo92ETtS7hkAXu6b8tPjNmb4ph4nnYRQN8EbcD-0XWkk0JgsstRqjpVo-kQVH9xagCDlXPcIYxhLZd8R2zDbb_9mK__IK7dwkDVAwOewiwH7PQf-hcFctnEy7WgNe/s1600/2017+061.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8nDzJOZnGqIWmBtVFo92ETtS7hkAXu6b8tPjNmb4ph4nnYRQN8EbcD-0XWkk0JgsstRqjpVo-kQVH9xagCDlXPcIYxhLZd8R2zDbb_9mK__IK7dwkDVAwOewiwH7PQf-hcFctnEy7WgNe/s320/2017+061.jpg" width="320" /></a></div>
Donderdag 2 maart, en ja, het is pas 2017 ondanks de vele duizenden eeuwen aan geschiedenis. Het is iets voor zessen, donker buiten en op het moment dat de zaagselmaker een tweede kop koffie wil maken, ook donker binnen. Net voordat het elektronische vonkje het gas van het fornuis zou doen ontvlammen valt de stroom uit, een gebeurtenis die zich herhaaldelijk voordoet op de eenzame heuvel. De afhankelijkheid van, anders dan het water dat uit de kraan komt, elektriciteit wordt pijnlijk duidelijk, al was het maar via de onderkant van een voet op het scherpe, half afgekloven, bot dat op de keukenvloer, tussen mij en het kastje waarop de kaarsen staan, blijkt te liggen. Met het verdwijnen van het licht valt ook het contact met de buitenwereld weg, stopt de tijd op de wekkerradio en, misschien wel de meest oncomfortabele consequentie, de elektrische deken koelt af als ware het Eva Jinek bij het zien van Jan Roos. Het duurt misschien een minuut om aan de kilte te wennen, een kaars aan te steken, het bot van de viervoeter met een paar sterke uitdrukkingen te vervloeken en het pakje Fosforos de Madera, ook wel bekend staand als Golondrina, Die Schwalbe, The Swallow, Svalan of Zwaluw lucifers, te vinden. Juist op het moment dat het rode kopje op het houten staafje tot ontbranden komt piept de oplader van de telefoon, knippert langzaam de oude TL verlichting aan en schalmt een wereldvreemd reclamespotje van een positieve autist door het luidsprekertje dat via de satelliet ontvanger het Nederlandse Radio1 weergeeft. Een ding is zeker, bij elektriciteit is de tijd, om van uit naar aan te komen, een stuk rapper dan de opstart van een 50+ lichaam met piepende scharnieren en versleten weerstandjes op de printplaat. De drang naar eenvoud, minder afhankelijkheid en een meer overzichtelijke horizon wordt steeds groter, het verlangen naar, zowel geestelijke als lichamelijke, rust steeds meer en de wilskracht tot het opsporen en repareren van verborgen gebreken steeds minder. Dat wat kapot is gewoon kapot laten zolang de schoonheid niet in gevaar komt en de natuur haar talent laten botvieren op al dat de functionaliteit is verloren blijkt een rustgevende gedachte. Wellicht moet de eenzame heuvel langzaam plaats gaan maken voor een beschut plekje in het dal en eenvoud, als het ultieme doel van vervolmaking, worden nagejaagd en het accepteren van onvolkomenheden dienen als basis voor geluk. Het vergt de ontdekking van andere talenten, het vinden van overwoekerde paden en de acceptatie dat tijd slechts tijd is en geen geld, zoals in een wereld vol prestatie analyses wordt beweerd. Wat komen gaat blijft onzeker, nou ja, met uitzondering van een derde kop koffie en wat hersenspinsels die gedeelt worden de rest van de wereld. Eigenlijk is dat het streven, het vinden van beschutting zonder daarvoor een muur te hoeven optrekken.....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-77925435591961747852017-03-01T11:28:00.000+01:002017-03-01T11:28:00.669+01:00De houdbaarheidsdatum van mooi weer beleid...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLjHxvwsTXr32vEBTlIj4c3v0Uy8TKwDszz-5IPs5qWUeivJNCCvcJc9X5MVrWZLPkYae7JBMsDgTJW1f1R7iVh2Df2KsrX48mihe5HZSZz02UZq7Qc0as4OBpYho629KY5LOhgIg32CJG/s1600/2017+060.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLjHxvwsTXr32vEBTlIj4c3v0Uy8TKwDszz-5IPs5qWUeivJNCCvcJc9X5MVrWZLPkYae7JBMsDgTJW1f1R7iVh2Df2KsrX48mihe5HZSZz02UZq7Qc0as4OBpYho629KY5LOhgIg32CJG/s320/2017+060.jpg" width="180" /></a></div>
Woensdag 1 Maart 2017. Op de eenzame heuvel is het stil, stiller nog dan dat het anders in de vroege uren is. Er staan een kop koffie en een stukje zelfgebakken cake op de keukentafel en de viervoeter moet om de vijf minuten naar buiten om bij terugkomst zelf de deur dicht te doen, omdat ze nu eenmaal heeft geleerd dat daar een beloning op volgt. De laptop is opengevouwen, het wereldse nieuws rolt over het beeldscherm. Het lijkt gewoon de start van een dag in de week, zoals alle andere dagen de laatste tijd beginnen, vroeg, donker en met zo min mogelijke geluid om de stem in m’n hoofd goed te kunnen horen. De boodschappen uit de supermarkt van het brein zijn goedkoop, de meeste aanbiedingen hebben nog maar en paar dagen tot de houdbaarheidsdatum is verstreken. Anders dan op andere woensdagen is er geen haast, het klusje buitenshuis is geannuleerd en ondanks dat de werkplaats roept om nieuwe projecten lijkt de creativiteit zich, hopelijk tijdelijk, te verschuilen achter concentratie verlammende hersenspinsels. De wereld wordt elke dag een beetje minder mooi en, nee, dat is geen overdrachtelijke uitdrukking voor de bedreigende situatie waarin populistische haatzaaiers ons hebben gebracht. De schoonheid van de aarde wordt verdrongen door “bezuinigende” oplossingen, rotzooi dat overleven nu eenmaal met zich meebrengt en zichzelf verbredende sporen van natuurvernieling. Er gaat geen wandeling voorbij in het rurale hart van dit mooie land, dat zich presenteert als een ideale vakantiebestemming, of je komt een illegale dumpplaats tegen. Soms diep verscholen aan het eind van een bospad, maar ook gewoon op een stille plek langs de weg vindt je de resultaten van verkeerde overheidsbeslissingen. Tot voor een paar jaar geleden reed de zaagselmaker regelmatig naar de plaatselijke stortplaats voor niet te definiëren afval, sorteerde al het hout, bruikbaar of niet, en bracht het naar de werkplaats voor hergebruik of het tot houtkachel passende proporties te zagen. Senor Triciclo, door mij vernoemd naar z’n oude Piaggio driewieler, laadde iedere dag al het papier en karton op en de “oudijzerboer” zorgde voor het afvoeren van alle metalen. De isolatie uit gesloopte koelkasten, de plastic “schade auto” onderdelen, banden en de door koperdieven achtergelaten kabel omhulsels, die je nu in het bos vindt, waren de zaken die overbleven en door de “gemeente” moesten worden afgevoerd. Je kunt natuurlijk quasi milieu bewust doen en plastic tasjes in supermarkten verbieden maar als je tegelijkertijd locale “grofvuil” stortplaatsen dicht metselt met een 4 meter hoge muur, moet men zich afvragen hoe “toeristisch” vriendelijk het beleid eigenlijk is. Aan het eind van ons dorpje is een prachtig strand, op een landtong in de rivier, en na het plaatsen van een openbare picknickplaats met barbecue, het opknappen van alle waterbronnen en het asfalteren van het laatste stukje weg, worden er nu toiletten en douches geplaatst en wordt misschien, heel misschien ook de kapot gereden weg van en door het dorp opgeknapt om schade aan de auto’s van bezoekers te voorkomen. Wat er een paar meter van die route afspeelt in de natuur, lijkt geen prioriteit te hebben. Het is niet alleen jammer voor de zaagselmaker, die inmiddels een vijfde kop koffie heeft ingeschonken, en Senor Triciclo dat de stortplaats is gesloten. Het is jammer voor het imago van de druk bezochte campings, B&B’s en hotels in de buurt wiens gasten tijdens hun wandelingen telkens weer worden geconfronteerd met restanten van een niet werkend grofvuil beleid. Het mag duidelijk zijn dat het merendeel van de gedumpte rotzooi afkomstig is van commerciële activiteiten en een beetje politieagent moet toch kunnen achterhalen welke koelkast sloper of autoschadebedrijven de restanten van hun werk illegaal dumpen. Terwijl de motregen een mistige laag over het dal legt, de viervoeter al weer startklaar zit om aan de dagelijkse wandeling te beginnen, verstrengelen de frustraties, over zowel de toekomst van de wereld als de persoonlijke problemen, zich als een kluitje in m’n brein. Het is een andere “werkbank” woensdag dan in de weken hiervoor, een ideale dag voor het illegaal laten verdwijnen van vuil, de politie te paard komt tenslotte alleen op zonnige dagen voorbij galopperen op zoek naar criminele activiteiten....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-17693312136696372142017-02-26T10:09:00.000+01:002017-02-26T10:09:13.023+01:00Op een bankje in de zon...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVkzEooKRW3QhLkA6pasPyLCSZYmydrNHtE4K_9nZE2kwYmV-o8nvYHfJTrsjbVv89SjZZjPP2KoXGJLGpv4ZXsnl8fiiLIWc3MJcrA9tU9SawVnobLzqYAYp3DbD4KxBtc-Zd2wSkixm_/s1600/2017+057.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVkzEooKRW3QhLkA6pasPyLCSZYmydrNHtE4K_9nZE2kwYmV-o8nvYHfJTrsjbVv89SjZZjPP2KoXGJLGpv4ZXsnl8fiiLIWc3MJcrA9tU9SawVnobLzqYAYp3DbD4KxBtc-Zd2wSkixm_/s320/2017+057.jpg" width="320" /></a></div>
Op dagen, zoals de dagen gisteren en eergisteren waren, wanneer puzzelstukjes in elkaar passen, alle spreekwoordelijke spijkers worden geraakt zonder daaraan een blauwe duimnagel over te houden en voorgenomen werkzaamheden ook daadwerkelijk tot voltooiing komen, is er geen contact met de donkere wandelgangen in het brein van de zaagselmaker. De mijnen zijn gesloten, de kanarie losgelaten en de gewenning aan het zonlicht lijkt slechts een ontmoeting met een ver familielid. Als de avond vervolgens ook nog eens wordt afgesloten met een glas wijn in gezelschap van vrienden, lijkt het veiligheidsvizier, dat de positieve stralen van hoop filtert, langzaam een meer heldere blik toe te laten. Terwijl de nacht iets langer duurt, de vroege ochtend iets minder vroeg aanvangt en de reuk van koffie, die normaliter de schrijfmodus initieert, de drang tot creëren aanwakkert, neemt de nieuwsgierigheid naar al die toestanden in de wereld af. Op vrijdag, 25 februari, tussen alle ochtendrituelen door liep een rode draad van creatieve voornemens en ideeën, die ook gisteren, met volle overtuiging, werden verwelkomd. In een belevingswereld vol onsamenhangende klusjes en projecten, als gevolg van de overlevingsmodus waarin de dagen voorbij gaan, is een scala aan talenten bijzonder welkom. Nee, het zijn geen bijkomstigheden of extra’s, het vormt helaas de basis van het bestaan. Eigenlijk zou de zaagselmaker een voorbeeld moeten nemen aan VVD, CDA of PvdA bestuurders en gewoon zonder enige schroom, integriteit en principes lid worden, wat hielen likken en een baantje als wethouder of partijmedewerker zien te bemachtigen om genoeg tijd te hebben om allerlei, beurs en bankrekening verdikkende, klusjes te kunnen aannemen. Vaderlandsliefde in de vorm van bedrog en frauduleus vooropgezette plannetjes, zoveel mogelijk geld van de belastingbetaler laten rinkelen in de eigen portemonnee en ondertussen lul verhalen vertellen. Dat laatste moet zeker lukken, fantaseren is een van mijn vele talenten. Het is Zondag, 26 februari 2017, nog veel te vroeg om op de nieuwe bank voor het huis te gaan zitten om met een kop koffie te mijmeren over de toekomst. Het moet toch heerlijk zijn om net als VVD-er Annemarie Jorritsma s’ morgens zonder enig moreel besef wakker te worden in een villa die je hebt betaald met subsidiegeld dat je als minister hebt verstrekt aan een bedrijf, en vervolgens als commissaris van datzelfde bedrijf niet, volgens contract, hebt terugbetaald maar in je eigen zak hebt gestoken. Als politicus moet je prive dus precies het tegenovergestelde doen dan wat je als partijvertegenwoordiger verkondigd, dat bleek maar weer eens toen vrijdag een gigantisch drugslab in Leende, vlakbij Eindhoven werd ontdekt. Het stond op het erf van van de penningmeester van de lokale CDA-afdeling, de partij die zo te keer gaat tegen de opheffing van het verbod op wiet telen. De politie deed in eerste instantie onderzoek naar hun vermoeden van het bestaan van een grootschalige hennepkwekerij. Per toeval ontdekten ze toen in een loods een professioneel drugslab met ongeveer 22,5 duizend liter aan chemicaliën. Het lab was in staat om 100 kilo speed en 150 kilo XTC per dag te produceren, goed voor een dagomzet van zeker 4 à 5 miljoen euro. Ondanks dat de Brandweer een paar jaar geleden al aanwijzingen vond, bij het blussen van een stalling vol caravan’s, voor een grote hennepkwekerij bij diezelfde CDA bestuurder, mocht hij van het partijbestuurder gewoon blijven, zo doen ze dat tenslotte als politici onder mekaar, ze hoeven er niet eens vrienden voor te zijn. De zon komt op vanachter de heuvel, de viervoeter komt enthousiast binnen na het ontladen van wat energie en een “gesprek” met de honden in het dal, de vijfde kop koffie is in de maak. Het mag dan een onzeker leven zijn hier op de eenzame heuvel, maar als de buurvrouw die, in haar nachthemd, op haar pantoffels voorbij sloft op het zwarte asfalt, zachtjes “Bom Dia” zegt en zich niet verwonderd over de buurman die in z’n ochtendjas, genietend van de eerste zonnestralen, een kop koffie drinkt op z’n zelfgemaakte “designer, retro recycling” bank voor het huis, is een gevoel van vrijheid en acceptatie die je met geen miljoen aan frauduleus verkregen geld kunt kopen. Trouwens... volgens mij regent het rondom die belastingcenten villa!Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-20351213344808741352017-02-23T11:34:00.001+01:002017-02-23T11:34:45.197+01:00Het keukentafelgesprek....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVKrnMkfUU7mg7SiecWLzoEVdtfk8bakTxP516tjYafyyf7fxOx8TUXZXzS4pWAJ62k65RCtqM3RPOged02tilxccYq0R61TmCMyoeYq_P3goynI6EF14IriGcDN3G6fj4b9_B33CffrTy/s1600/2017+054.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="131" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVKrnMkfUU7mg7SiecWLzoEVdtfk8bakTxP516tjYafyyf7fxOx8TUXZXzS4pWAJ62k65RCtqM3RPOged02tilxccYq0R61TmCMyoeYq_P3goynI6EF14IriGcDN3G6fj4b9_B33CffrTy/s200/2017+054.jpg" width="200" /></a></div>
Zoals de stafleden van Donald Trump opgezadeld zitten met een kleuter die na ieder foutloos geschreven woord een applaus verwacht en er van uitgaat dat hij met z’n kleine handjes weer een snoepje uit de belonings pot mag graaien, zijn arts voortdurend moet bemiddelen over de in te nemen pillen die de driftbuien onder bedwang moeten houden en een legertje aan alternatieve nieuwsbericht schrijvers het nauwelijks bol kan werken om bij iedere kritische noot die in de media verschijnt over de Beer van het Zwijnenparadijs een positief en populariteit bevestigend tegenbericht via zijn favoriete zenders op het beeldscherm te krijgen, moet ook een eenvoudige zaagselmaker omgangsvormen vinden die anderen op een voetstuk plaatsen maar tegelijkertijd de neiging naar onderdanig knikken, tijdens dominant gedrag, overwinnen en onderhuidse woede inslikken bij zinspelingen naar superioriteit, waar op subtiele wijze wordt verwezen naar de afhankelijke situatie waarin de klant als koning dient te worden behandeld. Het is donderdag de 23e Februari 2017 en terwijl een gefrustreerde blonde dame de hele nacht heeft wakker gelegen omdat de wietteelt in Nederland nu eindelijk eens legaal gaat worden en het meest mooie plantje, door haar eigen God geschapen, voortaan niet door criminelen wordt bewaterd maar door geïmporteerde oost-europeaanse seizoenarbeiders in professionele polytunnels en met streepjescode en accijns stickertje verpakt in de vitrine van de coffeeshops zal belanden, heeft de zaagselmaker zo vast geslapen dat het zwetend ontwaken de enige herinnering aan een boze nachtmerrie is. Dat je af en toe het leven op z’n kop moet zetten om te zien of er nog meer in zit is slechts evident voor de onervaren gelukzoekers waartoe ik mezelf, met meer dan 50 jaar onsamenhangend van strohalm naar strohalm springend, niet meer geroepen voel. De grillige contrasten tussen karakter uitingen en aangeleerde communicatietechnieken, die me in de omgang met jongere generaties steeds meer beginnen op te vallen, maken duidelijk dat leeftijd wel terdege een rol gaat spelen. Het is een rare gewaarwording om termen als “vroeger” en “in onze tijd” uit je eigen mond te horen terwijl je voor je gevoel pas een paar jaar tot de volwassenen behoort. Ondanks de ervaringen in “leidinggevende” functies en het runnen van een eigen bedrijf lijkt het een onmogelijke opgave om in de nieuwe wereld, vol retorische termen als “regieberaden”,”spiegelgesprekken”, “scenario-planning”, “toekomstverkenningen” en ”versnellings agenda’s” met behoud van gezond verstand te integreren. Een keukentafelgesprek heeft op de eenzame heuvel een heel andere betekenis dan in het wereldje van consultants en ambtenaren. In plaats van af te wassen koffiekopjes, een volle asbak en af en toe een lege wijnfles, zijn de gevolgen, in plaats van een goed gevoel of een kater, tegenwoordig diverse rapporten om het intensieve proces van agendering, analyse en dialoog vast te leggen in een factureerbaar bewijs van inspanning. De aversie tegen het ontvangen van vooraf ingestudeerde onpersoonlijke complimenten, prestatie analyses naar voorbeeld van gelezen management boeken en “persoonlijke wandelgang stimulerings gesprekjes” maken dat de vroeger gevoelde verantwoording voor het “gewoon goed doen van je werk” is veranderd in een brein vermoeiende bezigheid vol met in acht te nemen “stukjes” positiviteit, inzet, communicatie en dankbaarheid. Het klinkt niet eens meer vreemd, in een samenleving vol marketeers en externe consultants, dat de ramen van een blinde niet hoeven te worden gewassen, die ziet immers niets. Net zoals kleuters een beloning verwachten voor het foutloos spellen van vier letter woordjes, lijkt het complimenteren voor gevonden bezuinigingen en rapporten vol veronmenselijkte non-oplossingen door allerlei ondefinieerbaar opgeleide adviseurs, door dure facturen te betalen, de gemoedsrust van bestuurders en politici te behagen. Soms verlangd de zaagselmaker terug naar “vroeger” waarbij het afleveren van een creatieve prestatie aan een Groningse klant deze de waardering voor het werk simpelweg kon uitdrukken met de woorden “Da’s goud mien jong!”<br />
<div>
<br /></div>
Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-60722941392238133082017-02-22T09:40:00.000+01:002017-02-22T09:40:20.056+01:00Een online psychologisch consult<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-4jQPccayZe9shm74x5EqSc_L0uZV8epKix_XyK54rvakeHsL4asu3t-kgyjFkbI5uwlNADmjwZApP5lMBhqwgsQxugWxvLnJ9N9Hx-tLzevZkpylLwnpGUzRfa2lXPYOWetje4im36ZU/s1600/2017+053.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-4jQPccayZe9shm74x5EqSc_L0uZV8epKix_XyK54rvakeHsL4asu3t-kgyjFkbI5uwlNADmjwZApP5lMBhqwgsQxugWxvLnJ9N9Hx-tLzevZkpylLwnpGUzRfa2lXPYOWetje4im36ZU/s320/2017+053.jpg" width="320" /></a></div>
Woensdag 22 Februari, dag 53 van het jaar 2017. “U bent een van die vele nieuwe patiënten die lijdt aan het des-normalisatie syndroom”, zei de online psycholoog gisterenavond tijdens een skype onderhoud met de zaagselmaker. “Anders dan mensen die zich domweg aanpassen en schikken in nieuwe omstandigheden, probeert u de snelheid uit de evolutie te halen”. En ja, daar had de zielenknijper natuurlijk een punt. Op de eenzame heuvel, te midden van een samenleving waar tradities en omgangsvormen langzaam de vrijheid van de westerse jaren ‘70 bereiken, is de behoefte aan verandering niet zo groot. “De bedenkelijke symptomen zijn naastenliefde, altruïsme, inschikkelijkheid, compassie en morele verhevenheid”, legde de man uit, die via het beeldscherm de keuken in keek, “Het zijn verdachte eigenschappen die u persoonlijke toekomst en succes in de weg staan en waarmee u ook uw omgeving opzadelt met morele vraagstukken die de vooruitgang vertragen”. Na een paar uur, 6 koppen koffie en een half pakje shag, zittend in het donker voor een dichtgeklapte laptop, de diagnose te hebben overdacht was de enige conclusie dat hoogopgeleid zijn geen maatstaf is voor het bepalen van iemands verstand. Het zou natuurlijk het resultaat van als dat zaagsel en houtstof kunnen zijn, maar de zelfbeschermende eigenschappen van m’n brein begonnen al snel op me in te praten. Het nieuwe normaal, waarin de vrijheid van meningsuiting bestaat uit schofferen, beledigen, discrimineren en egoïstisch wegkijken bij andermans vervolging, blijkt de kwalificatie als vreemd of abnormaal te verheffen tot een positieve eigenschap die als belangrijkste vermelding op een CV niet misstaat. De wereld om me heen lijkt zo echt, maar tegelijkertijd ook zo verschillend van de wereld die wordt voorgeschoteld door politici en praatprogramma praatjes op de televisie en de immer aanstaande radio. Vanaf de eenzame heuvel gezien ontstaat aan de linkerkant, de verkeerde kant van de oceaan, een dictatuur met een enclave voor de Europese kust en voltrekt zich een zorgelijk proces aan de rechterkant, waar een andere dictator nauwe contacten onderhoud met de leiders van populistische, racistische, homofobe, islamofobe en antisemitische bewegingen, waarbij zelfs financiële steun vloeit naar zij die proberen de vervolmaking van het nieuwe normaal van binnenuit, via de onderbuik, te bewerkstelligen. Ja, vanaf hier is het makkelijk om jezelf enige morele verhevenheid toe te schrijven zonder daarbij ook maar een beetje schuldgevoel te hebben of je te schamen voor de eigenschappen die een aardig mens zijn met zich meebrengen. Zoals de 78 jarige akela van de Nederlandse praatprogramma televisie in haar, zojuist verschenen, boek schrijft; Het waren geen vijanden, die haar Joodse vader uit huis haalden om op transport te worden gezet naar een concentratiekamp, maar van die buren die zich snel konden en wilden conformeren aan het nieuwe normaal. Vandaag gaat de vreemde zaagselmaker weer buitenshuis wat klusjes doen en wat geproduceerde uitingen van creativiteit afleveren, geheel onopvallend in het vluchtelingen resort dat Portugal langzaam aan het worden is......<br />
<div>
<br /></div>
Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-18484954650144712632017-02-21T11:35:00.000+01:002017-02-21T11:35:47.247+01:00Een praalwagen vol ongenoegen...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipFWBdEdQpSuLtoZoXeGzlncgAr4NYFofz8GbEguLiswypkWPsMlUW6n40d8tWWKfTyxchwYKNaIadZkDahg9WWuS_R0_DOnyYKrgu_O_9MDHJosSSApOcPDdRvwzMYSjg0-uc10ucYswV/s1600/2017+052.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipFWBdEdQpSuLtoZoXeGzlncgAr4NYFofz8GbEguLiswypkWPsMlUW6n40d8tWWKfTyxchwYKNaIadZkDahg9WWuS_R0_DOnyYKrgu_O_9MDHJosSSApOcPDdRvwzMYSjg0-uc10ucYswV/s320/2017+052.jpg" width="320" /></a></div>
Dinsdag 21 februari 2017. Terwijl Paus Franciscus zich langzaam maar steeds verstandiger afkeert van de Katholieke traditie met betrekking tot zendingswerk en zieltjes winnen, waardoor bijna iedere indiaan in zuid-Amerika bid tot kleurig beschilderde gipsen beelden en gouden kruizen, en hij tijdens een ontmoeting met vertegenwoordigers van inheemse, de enige echte, Amerikanen benadrukte dat de Beer van het Zwijnenparadijs van hun cultuur en daarbij behorende grondgebieden zou moeten afblijven, dient de Republikeinse senator van de staat Iowa een wetsvoorstel in om professoren en hoogleraren vooraf te screenen op hun politieke voorkeur alvorens ze een baan op de universiteit aan te bieden. Omdat er aan de verkeerde kant van de oceaan ook Republikeinse feiten naast de wetenschappelijke feiten bestaan, is het van het grootste belang dat die alternatieve waarheden een duidelijk aandeel in het hoger onderwijs hebben. Je kunt immers geen samenleving opbouwen en besturen zonder een nieuwe generatie die de scheiding tussen Staat en Waarheid beschermen. Ondertussen rijden de als bordeel, wapenwinkel of casino opgetuigde praalwagens met schietschijf omgebonden Mexicanen, Indianen, Afrikanen en Moslims door de straten van een carnaval vierend Italië. Het hoofd van Koning Varken is op vernuftige wijze geïmplementeerd in het ontwerp en ondanks dat satire nu eenmaal hoort bij Carnaval, lijkt de humor plaats te hebben gemaakt voor het etaleren van afschuw en bezorgdheid. De zaagselmaker doet niet aan carnaval, gelijk de Katholieken nauwelijks nog doen aan de vastenmaand, of het moeten de gelovige zielen zijn die op hun fiets de supermarkt-aanbiedingen achterna rijden, dat zijn dan ook de echte ervaringsdeskundigen die een keer in de week een koekje uit een gouden schaal in de mond gestopt krijgen, knielen voor een altaar, dat bij omsmelting tot muntstukken, voor de een voedselbank-vrij leven zou zorgen. Terwijl Geert Wilders heerlijk racistisch, trumpiaans, comfortabel beveiligd en zonder enig plan, trots aangemoedigd door PVV kamerleden gekleed in oer Nederlandse Primark overhemden, de internationale pers te woord staat en smeekt om een eigen praalwagen, maken de andere politieke partijen zich zorgen over de uitermate moeilijke kabinetsformatie die na de verkiezingen zal volgen om Wilders, en zijn ongeorganiseerde gezelschap, uit het kabinet te houden. De harlekijn van de voormalige arbeiderspartij, gereduceerd tot een studieclubje voor rijke socialisten die een baan ambiëren bij banken en internationale corporaties, heeft zich geconformeerd aan de tactieken van de huidige Premier Rutte en schreeuwt er vrolijk liegend op los als lijsttrekkers, van partijen waarmee hij wellicht over een paar maanden moet samenwerken, het woord hebben en dreigen hun feitelijke bevindingen uit te spreken tijdens een debat. Niet dat een maandenlange formatie van een regering zo erg is, de geschiedenis leert dat het land goed zonder kan functioneren en als je het vergelijkt met de President van het Zwijnenparadijs die, van de 549 posities waarvoor de bevestiging van Senaat nodig is zoals Staatssecretarissen en assistenten, er na een maand er slechts 24 heeft voorgedragen en daarvan nu 10 mensen met hun werk hebben aangevangen, waarmee Trumps regering, in dit tempo, zo ongeveer functioneel zou kunnen zijn op een paar dagen voor de volgende verkiezingen, mag het best wel even duren voor Jesse Klaver toegeeft aan het terugdraaien van de pensioenleeftijd naar 65 jaar om samen met vice premier’s Buma, Roemer, Krol en leiders van al die andere splinterpartijen zijn biologisch wit gestreken overhemden regering te presenteren.... en nu allemaal weer wakker worden!Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-44195974575698763232017-02-20T10:40:00.000+01:002017-02-20T10:40:15.552+01:00Zo vrij als een Iberische Lynx..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm-NeMcilucmBi8cgUQqeLFF8M8TSGbRlowtWjS0EfECPHxr4W3VXtUXrotN9hyQ23KDrwsw5AmgBXTF6dCs5PqhaXQeHSx7MRP4b3azd31Ni57sTRt4Axw_jJxzx0JkED93-4VGLRHKya/s1600/2017+051.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm-NeMcilucmBi8cgUQqeLFF8M8TSGbRlowtWjS0EfECPHxr4W3VXtUXrotN9hyQ23KDrwsw5AmgBXTF6dCs5PqhaXQeHSx7MRP4b3azd31Ni57sTRt4Axw_jJxzx0JkED93-4VGLRHKya/s320/2017+051.jpg" width="320" /></a></div>
Het is vandaag Maandag, een van de weinige waarheden waarover we nog consensus kunnen vinden, maandag de 20e februari 2017. In een wereld vol geaccepteerde alternatieve feiten zou je echter gewoon kunnen beweren dat het Zondag is als de baas belt waar je blijft, het is zijn woord tegen het jouwe. Niets hoeft nog feitelijk waar te zijn om het als argument, ter ondersteuning van je eigen onderbuikgevoel, te gebruiken. De zon schijnt ook ‘s nachts, ook al moet je naar de andere kant van de aardbol reizen om dat te zien, dus zou de hoofdpijn net zo goed van een zonnesteek kunnen komen in plaats van die paar glazen wijn, verorberd tijdens het kijken naar een boer die vijf van de tien, onzeker zuchtende, maagden selecteert in een TV programma. Religieuze waarheden verdwijnen als de spreekwoordelijke sneeuw voor de zon, je hoeft geen dooie jihadist te zijn, de hemel is slechts een kleine caravan op een boerenerf. Terwijl hier in Portugal het seizoen voor de vrijlating van, in gevangenschap gefokte, Iberische Lynxen is begonnen en in het Mértola gebied het eerste koppeltje op jacht gaat naar konijnen en losgebroken kippen, worden in het Zwijnenparadijs een paar “patriottistische” jagers veroordeeld voor het verzinnen van een overval door “illegale” grens doorbrekers. De politie vond twee bloedende slachtoffers van een schietpartij op een ranch in de buurt van Candelaria, die vertelde dat ze waren aangevallen door mensen die illegaal de nabijgelegen grens waren overgekomen en hun monsterlijke truck probeerde te stelen. Na onderzoek bleek dat de een op de ander had geschoten en de ander had teruggeschoten, beide met een doeltreffend resultaat. De onverzekerde, Obama-care vervloekende, aanhangers van Trump gebruikten hun onzin verhaal om een gofundme-pagina online te zetten om dollars in te zamelen voor de medische rekeningen, waarbij ze meer dan 20.000 op hun bankrekening ontvingen. Jawel, voor een beetje fantasie moet je toch echt in Amerika zijn, daar kunnen de Portugezen nog wat van leren, want toen in januari een van twee, in Frankrijk opgegroeide, broers een ziekenhuis in Guarda binnen liep met een kogel wond aan het been, was het enige verhaal dat hij kon verzinnen een boswandeling met zijn hond en een onverwachte knal. Het duurde niet lang of de twee broers zaten in de cel, naast een Schotse weduwe die in dezelfde stad haar, aan kanker overleden man, waarschijnlijk omwille van z’n pensioen, in de tuin zou hebben begraven, op verdenking van jihadisme neigingen nadat de politie twee “9 millimeter pistolen” en een Koran in hun auto vond. Terwijl een Canadese politieagent warme chocolademelk uitdeelt aan een moderne Von Trapp familie aan het eind van hun grensoverschrijdende voettocht door de sneeuw en een, in Frankrijk wonende, Nederlandse boer de kneepjes van het liefdesleven wordt bijgebracht door een vriendelijk meelevende TV presentatrice, ploetert de zaagselmaker zich, met een lege kruiwagen, een weg terug naar de top van de eenzame heuvel. De lege verpakkingen van het weekend zijn netjes gedeponeerd in de daarvoor bestemde afvalcontainer, was alle vuiligheid op de wereld maar zo verantwoord af te voeren....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-85798835120633412832017-02-19T10:55:00.000+01:002017-02-19T10:55:11.094+01:00Een confronterend spiegelbeeld...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLWasU3dSHx2A5KpV92o_Q2GtwVVATlv3gXc9UheWRuJbxBDTdOfdKCLYhzTQCNooHhe9ZkchwpEgyEIaq3kSnD1WuSB0AmruTGmmlHqshc23auFoCw2T4_2p3clYf5rn9wQGnQvCYyHgS/s1600/2017+050.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLWasU3dSHx2A5KpV92o_Q2GtwVVATlv3gXc9UheWRuJbxBDTdOfdKCLYhzTQCNooHhe9ZkchwpEgyEIaq3kSnD1WuSB0AmruTGmmlHqshc23auFoCw2T4_2p3clYf5rn9wQGnQvCYyHgS/s200/2017+050.jpg" width="200" /></a></div>
Zondag de 18e februari van het jaar 2017. Terwijl de Barneveldse politie en ambulancedienst al vroeg op de morgen moeten uitrukken omdat een dakloze verwarde man, die de nacht onder de kansel had doorgebracht, op hardhandige edoch christelijk verantwoorde wijze de kerk uit is gemept, wordt de zaagselmaker langzaam wakker in een opgeruimd huis. De inspanningen van gisteren zijn duidelijk zichtbaar en de confrontatie met, een weer realistisch reflecterende, spiegel geeft op pijnlijke wijze aan dat zwaartekracht en tijd hun sporen nalaten. De klok tikt als een analoge tijdbom in de serene stilte van een zondagmorgen met, voor het eerst sinds lange tijd, lentekriebels in de lucht. De frisse geur van geparfumeerde schoonmaakmiddelen prikkelt de neus en laat de eerste kop koffie smaken als een melange van gebrandde bonen en keel schrapende lavendel thee zonder suiker. De, sinds een paar weken gebruikelijke Tai-Chi oefeningen, die ritmisch zijn ingeburgerd tussen de eerste en de tweede kop koffie, worden op een dag als vandaag gezien als rust verstorende elementen en derhalve in de vorm van hersenspinsels uitgevoerd. Terwijl bij het passeren van de spiegel, op weg naar de geleende droogtrommel, om de vannacht gewassen ochtendjas te halen, er toch die behoefte blijft om even stil te staan bij gebeurtenissen die immuun lijken te zijn voor zwaartekracht, draaien de wijzers van de klok linksom. Geschiedenis en toekomst zijn dus uitwisselbaar en afhankelijk van met welke blik je er naar kijkt. De toekomst is gewoon een verlengde periode van de geschiedenis met wat aanpassingen door ervaringen, zwaartekracht en menselijk falen. De vooruitgang eindigd tenslotte altijd als een dode voetnoot in het verleden en ondanks de toename van rijkdom, levensjaren en onrealistische verlangens lijkt er geen enkele reden om de verborgen gebreken van de mensheid op te sporen en te herstellen. Terwijl de stilte wordt verbroken door een zenuwachtige viervoeter die al blaffend voor de gesloten keuken deur staat, de damp van een derde kop koffie condenseert op de hanglamp boven de tafel en als koude druppels toepasselijk op het uitgeprinte manuscript van de zaagselmaker’s volgende boek, De Tranenkamer, vallen, komt de realiteit van de dag tot leven. Het vooruitzicht op een diner met vrienden later op de dag, aan de keukentafel waarop geschiedenis is geschreven en waaraan toekomstdromen worden besproken, verdringt de melancholie. Het wordt een mooie zondag op de eenzame heuvel.....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-73078453292448639452017-02-18T12:06:00.000+01:002017-02-18T12:06:35.195+01:00Een biddende buizerd met lentekriebels<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsoIt8qhFkIw5vPihCPFYOAwMDvH-lsfcMLlIPi9JcxZZX3_eZm5HDkMKPgc5KKeSt6D8jOLlXF00qLKsPUX9OFk8G_PUtRbbkL1NmDGKSjhyphenhyphenKf2uiKyVgre4spXgREN_L5IeYVzr_cn-k/s1600/2017+049.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsoIt8qhFkIw5vPihCPFYOAwMDvH-lsfcMLlIPi9JcxZZX3_eZm5HDkMKPgc5KKeSt6D8jOLlXF00qLKsPUX9OFk8G_PUtRbbkL1NmDGKSjhyphenhyphenKf2uiKyVgre4spXgREN_L5IeYVzr_cn-k/s320/2017+049.jpg" width="320" /></a></div>
2017, zaterdag 18 Februari, de dag vangt aan met een kakafonie aan geluid van tjilpende vogeltjes, kwakende kikkers, krolse katten en een vloekende buurman wiens tractor weigert om uit de winterslaap te ontwaken. De onverklaarbare verandering in het ritme van de vroege ochtend, met een eerder opkomende zon, van totale rust naar zenuwachtige bedrijvigheid schut het dorpsleven onherroepelijk wakker. Een nieuwe tijd vangt aan, onze viervoeter antwoordt, samen met de honden van de buren, op het geblaf dat schalmt door het dal, een buizerd zweeft biddend boven een omgeploegde akker en schijnt de eerste lentekriebels te interpreteren als een start van het jachtseizoen. Het mechanisme van de natuur herhaalt de eeuwenoude, door God geschapen, stappen tot voortplanting en overleving van de wereld. Alle gebeurtenissen hebben maar een bron, de Schepper zelf, en zij die daar wetenschappelijk ook maar een vraagteken bij durven te plaatsen zijn verspreiders van alternatieve feiten. Religieuze neutraliteit is slechts een mythe, verzonnen door secularisten die met hun eigen onderzoeksresultaten proberen om God’s werk te vernietigen, volgens de nieuwe Amerikaanse minister van onderwijs. Ouders dragen de verantwoordelijk voor de opvoeding van hun kinderen tot gehoorzame christelijke burgers die de gevaren van de wetenschap voor hun geloof begrijpen en bestrijden. Opvoeders hebben het inherente recht om hun absurde ideeën en overtuigingen over te brengen op hun nageslacht en ze alle racistische en homofobe normen aan te leren. Geen civiele regering bezit het recht om de pedagogische keuzes van ouders af te zwakken door scholen te verplichten om de feiten van natuurkunde, biologie, scheikunde en andere religie-bedreigende vakken op te nemen in het lesprogramma. Onder leiding van de Beer van het Zwijnenparadijs, de minst racistische, minst anti-semitische en minst discriminerende mensch op aarde, moet het gedachtegoed, opleidingsniveau en algemene ontwikkeling van de “Amerikaan” afgeleerd worden tot het niveau van hun Europese voorouders tijdens de genocide van de oorspronkelijke bevolking van het beloofde land. Terwijl aan de verkeerde kant van de oceaan een narcistische autist met het verstand van een puber, het lees-vermogen van een vierjarige en de boosheid van baby met een volgescheten luier zich omringt met adviseurs die maximaal 140 letters gebruiken om een zin samen te stellen, is in Nederland de enige man, die de wereld op het niveau van koning varken aan de hand van versimpelde plaatjes had kunnen uitleggen, overleden. Als teken van nationale rouw zou de Nederlandse regering op z’n minst de complete collectie van Dik Bruna’s Nijntje boekjes, als geschenk van goede wil, kunnen overhandigen aan Trump. Misschien zouden ze hem dan ook gelijk kunnen overtuigen om zelf als eerste astronaut, in de nieuwe maan-missie van de NASA, plaats te nemen in de cockpit, dan kan hij best wel. Ondertussen stroomt de tijdlijn van menige expat en immigranten Facebook Groep vol met vragen van vertwijfelde gelukszoekers over voorwaarden om te mogen leven in het paradijs dat Portugal heet. Door de wereldwijde aandacht voor dit prachtige land als mogelijk de meest ideale vakantie bestemming op deze aarde, de al dan niet enigszins opgehemelde succesverhalen van, in illegale bouwwerkjes wonende, biologische groenten verbouwende, zelfvoorzienende, maatschappijkritische en onder de overheids-radar levende migranten over de nog steeds “gratis” verkrijgbare ziekenzorg en aangenaam lage prijzen van een stukje natuur, maken dat Portugal wordt beschouwd als een mogelijk walhalla. Als je s’morgens wakker wordt, op de eenzame heuvel, lijkt het verdomd ook wel of je met beide benen in het paradijs staat, maar bij nader inzien blijkt toch de overlevingsstrijd in het land, waar slechts een klein deel van de bevolking zich een “westerse standaard” kan veroorloven, de mooie gratis uitzichten te verdringen. Terwijl de huurprijzen, door het onmetelijk toegenomen toerisme, in steden als Lissabon en Porto met tot wel 50% zijn gestegen en de locale bevolking het zich gewoonweg niet meer kan veroorloven om in de binnenstad te wonen, de overheid langzaam maar gestaag alle, geen belasting betalende, “immigranten” met een Bed and Breakfast of anderszins toeristische accommodatie opspoort en dwingt tot integratie en naleven van nationale wetten, er bij de plaatselijke bevolking op het platteland, die zich nog altijd als verwelkomende buren gedragen, enige irritatie begint op te borrelen vanwege afbrokkelende vrijheden, geïnitieerd door klagende buitenlandse buren over de frisse vleug strontlucht die varkens, geiten en schapen nu eenmaal met zich meebrengen, mag de zaagselmaker gewoon de machines laten janken, het volume van de speakers, tot af en toe bijna opblazen, opendraaien en tot diep in de nacht een tuinfeestje geven waarbij de wijn per vijf liter flessen door de buren wordt gedoneerd. Met onderkenning van de verborgen gebreken is het daadwerkelijk een paradijs waarin we leven. Een uniek plekje aarde dat we, en dan bedoel ik zowel de “autochtone” als “allochtone” bevolking, moeten beschermen en onderhouden door ons steentje aan de zo unieke samenleving bij te dragen en ons te houden aan de wetten zodat iedereen een gelijk speelveld heeft om de wedstrijd volgens dezelfde regels en onder toeziend oog van een eerlijke scheidsrechter te spelen en de behandeling van blessures die inherent zijn aan het spel voor iedereen bereikbaar blijft. Daar past een Zwijnenparadijs-achtige levensovertuiging waarin het recht van de sterkste, de slimste en minst sociaal bijdragende zegeviert niet bij. Terwijl de wolken zich op deze zaterdag morgen plotseling weer even doen gelden, de warmte door een verscholen zon nog even op zich laat wachten en de buurman, al foeterend, z’n tractor parkeert om toch maar weer een warme trui aan te trekken, schenkt de zaagselmaker een vijfde mok vol zwarte koffie en ziet uit een ooghoek dat de stofzuiger strategisch geplaatst wordt in het midden van de keuken.. werk aan de winkel...<br />
<div>
<br /></div>
Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-52303738384710873892017-02-17T10:52:00.000+01:002017-02-17T10:52:38.393+01:00Zwemmen in een varkensstront stroom<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_Ra7K4fQ14jdqKHFyxEWka7haHNJctSDn7UAE2bi3oJ71yymqUo3uFFF3YbYlxF8_ojpbDEMkFu2A5LLuWexu-66QKMg4l8qFH9CUax88umHt0GHWxkZbj2Q3F2mTJ43L6Sd-Cwovs90c/s1600/2017+048.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_Ra7K4fQ14jdqKHFyxEWka7haHNJctSDn7UAE2bi3oJ71yymqUo3uFFF3YbYlxF8_ojpbDEMkFu2A5LLuWexu-66QKMg4l8qFH9CUax88umHt0GHWxkZbj2Q3F2mTJ43L6Sd-Cwovs90c/s320/2017+048.jpg" width="320" /></a></div>
Vrijdag 17 Februari 2017. Dag 48 van een jaar waarin langzaam duidelijk wordt dat sommige onheilspellende pamfletten, van nooit serieus genomen doemdenkers, als stekelig onkruid door de barsten van hun grafstenen groeien naar retrospectieve erkenning. De adelaar, niet alleen als symbool, is slechts een paar ondertekende <a href="http://theweek.com/speedreads/680557/republicans-begin-effort-gut-endangered-species-act" target="_blank">documenten</a> verwijdert van uitsterven. In de glazen bol wroeten slechts nog varkens ongelimiteerd naar olie en goud, pikt een slechtvalk haar laatst gelegde ei kapot omdat geen kuiken nog toekomst heeft in het Zwijnenparadijs. We lijken onderweg naar het eind der tijden met massale smeekbedes voor een vingerhoed drinkbaar water, bijbelse volksverhuizingen op zoek naar de laatste aardappel en gladiator spektakels waarin de leeuwen zich als makke schapen laten slachten onder toeziend oog van de, met goud en edelstenen behangen, gehuld in een door z’n dochter ontworpen creatie van mensenhuid en kakkerlak schalen, Koning Varken. Het geweten van de wereld protesteert, vooralsnog, op ontoereikend beschaafde wijze en ondanks dat het morale en wetenschappelijke gelijk staat aan de kant van de tegenstroom zal de toekomst niet met liefde en overtuigingskracht gered kunnen worden. In het Nederlandse torentje van de macht worden ideeën voor een betere wereld, met behulp van kapitalistische rekenmeesters en bekeken door een egocentrische bril, ter dood veroordeeld omwille van een ver economisch toekomstperspectief. Verblind door zilverstukken en hemel-reikende glazen torens vol brievenbussen worden volk en vaderland verraden met als enige drijfveer het behouden van de elite status. Nu bloeden voor latere rijkdom van anderen is het motto dat het reeds uitgemolken volk wordt voorgespiegeld, alsof het bewust uitgeholde onderwijs in slechts een paar generaties vruchten zou afwerpen. Er is geen economisch perspectief in een wereld zonder schoon water, een werkend ecologisch systeem, zuurstofhoudende lucht, florerende flora en fauna, menselijke maten en zaagselmakers. Voor het eerst in de geschiedenis gaan zelfs wetenschappers de straat op om te protestieus te paraderen omdat, met het voortrazen op de alles vernietigende varkensstront stroom, we veel eerder dan verwacht aan het laatste avondmaal zullen plaatsnemen en nee, iets eetbaars zal er niet meer voorhanden zijn. We moeten op zoek naar de talenten in ons zelf om het tij te keren en de schouderophalende berusting inruilen voor strijdlust die misschien wel revolutionaire slachtoffers vergt, politiek meer betrokken zijn en ons democratische recht, dat is uitgehold tot het eens in de vier jaar een volksvertegenwoordiging op het pluche kiezen, terug veroveren. De oplossingen die buiten de politieke kaders worden gevonden staan in groot contrast met de levensbedreigende voornemens van de door kapitaal aangestuurde marionetten die zich verschuilen achter procedures, veiligheid analyses en geheime rapporten. Helaas zal de strijd juist in die arena van leugens en bedrog gewonnen moeten worden en zullen de mensen wiens talenten voldoen om in die put van verderf te vechten de handschoen op moeten nemen. Misschien dat een eenvoudige zaagselmaker zich ook maar op moet offeren en moet infiltreren binnen een beweging die vertegenwoordigd is in het Europese Parlement omdat eventuele nationale overwinningen geen enkele betekenis meer hebben in een wereld vol bekonkelde “CETA” achtige verdragen. Misschien is het ook wel eigen belang, ik ruil mijn eigen, nooit uit te betalen, pensioen graag in voordat van een Europarlementarier..<br />
<div>
<br /></div>
Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-70678956021112758262017-02-16T10:14:00.000+01:002017-02-16T10:14:14.382+01:00Vragen naar de weg...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3YFlcnuXTFTMy-Bofy0XcZYDCF-bvaYeO_YxdVSdHpVk5WFHNaIhwgx2nheqDLJ6Ov6YyT2Ui2lhrKe4lAjlfH7O8Bm5ydoyYwNKoiwjayR6w-xqnd25-yY7abFrdaNr_IGgzXeS5wfoJ/s1600/2017+047.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3YFlcnuXTFTMy-Bofy0XcZYDCF-bvaYeO_YxdVSdHpVk5WFHNaIhwgx2nheqDLJ6Ov6YyT2Ui2lhrKe4lAjlfH7O8Bm5ydoyYwNKoiwjayR6w-xqnd25-yY7abFrdaNr_IGgzXeS5wfoJ/s200/2017+047.jpg" width="200" /></a></div>
2017, Donderdag 16 Februari. Zoals er, na nu blijkt, nooit massale aanrandingen geweest tijdens de afgelopen jaarwisseling in Frankfurt en Justitie in Duitsland nu onderzoek doet naar twee mensen die het verhaal over de massale aanval door Arabische migranten van het begin tot het einde bedacht zouden hebben, het exclusieve Londense warenhuis Harrods is begonnen met de omstreden verkoop van flesjes ‘ijsbergwater’, afkomstig van het Noorse pool eiland Spitsbergen, voor 80 pond ofwel 95 euro waardoor deze zelfs onbetaalbaar blijken te zijn voor de Schotse Jane Park die op haar 17e een miljoen won in een loterij en de organisatie nu aanklaagt voor het verwoesten van haar leven, ziet het er naar uit dat het uitlichten van de spreekwoordelijke “twee kanten van dezelfde medaille” wordt overschaduwd door de rand met het opschrift “Niet voor handelsdoeleinden”. Zoals een Kazachstaanse piloot zijn gevechtshelikopter midden op de snelweg landde om een vrachtwagenchauffeur naar de weg te vragen, is ook de zaagselmaker niet te trots om toe te geven dat zijn zicht op de horizon steeds vaker wordt vertroebeld en af en toe moeite heeft met wegwijzers die diverse richtingen aangeven. Net zoals het tijdschrift Playboy, dat een jaar geleden het roer omgooide en de verkoopcijfers zag dalen, terugkomt op hun beslissing en weer mooie blote vrouwen gaat portretteren, komen de voorzichtig te berijden meanderende Portugese paden uiteindelijk uit op zwarte asfaltweg met links een onbekende toekomst en rechts een bewezen verleden. Voor mensen met slechts een enkel talent, zoals PVV’er Bosma, die in de Tweede Kamer wederom zijn racisten knobbel gebruikt om te pleiten voor het wettelijk vastleggen van de uiterlijke kenmerken van Zwarte Piet, is het makkelijker dan voor zij die opgescheept zitten met meerdere talenten. De grote vraag, die als een rijpe sinaasappel van de boom valt op de eenzame heuvel, is of er nog meer talenten aan te boren zijn onder de reeds bewezen goede en minder goede eigenschappen. Talent hebben voor het een, maar andere doelen nastreven heeft in het verleden mooie, succesvolle, avonturen met zich meegebracht en blijft een zichtveruimende eigenschap die gekoesterd moet worden. Misschien moet de zaagselmaker de naaste adviseur van de Beer van het Zwijnenparadijs inhuren om haar publiekelijk de productlijn van creatieve prestaties te laten promoten. Linksaf slaan naar de toekomst is, als het zoeken naar rozijnen in het notenbrood van Albert Heijn, een levensbedreigende speurtocht voor mensen met een allergie, maar tegelijkertijd de enige manier om die verborgen kansen te vinden....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-66027590809891848722017-02-15T09:21:00.000+01:002017-02-15T09:21:06.314+01:00Alternatieve ijsbergen..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqGUykpNHfB4NZJF7G9kz49oJZRO0r2YMp3EBL74u4i2cSXLm1xq-d6ncE5yEGe9BHLLyuOr7XFWCCQe295ize1-ae82ywPfQWLVHx8dzr0d5aF3FjIZeMjsTqNXCnz19vuNyvWTe4MvbB/s1600/2017+046.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqGUykpNHfB4NZJF7G9kz49oJZRO0r2YMp3EBL74u4i2cSXLm1xq-d6ncE5yEGe9BHLLyuOr7XFWCCQe295ize1-ae82ywPfQWLVHx8dzr0d5aF3FjIZeMjsTqNXCnz19vuNyvWTe4MvbB/s200/2017+046.jpg" width="200" /></a></div>
Woensdag de 15e Februari 2017. Terwijl de Duitse bondskanselier Angela Merkel een gezamenlijke topontmoeting met Netanyahu's apartheidsregering heeft afgezegd, vanwege het recente besluit van Israël om de illegale nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever uit te breiden en legaal te verklaren, begrijpen de rovende rakkers van de VVD nog steeds niet waarom er zoveel ophef is over de benoeming van een sjoemelende ex-staatssecretaris als lid van de Raad van State, één van de belangrijkste adviesorganen van de Nederlandse overheid en de hoogste bestuursrechter van het land. De traditionele baantjescarrousel voor partijleden, achtervolgt door een vleugje corruptie, draait gewoon verder met benoemingen tot burgemeesters en commissarissen. Meestal zijn de, boven het hoofd verzamelde, handen van partij elite afschrikwekkend genoeg om justitiële regen tegen te houden, maar voor VVD politicus Ton Hooijmaijers bleek geen vingerplant blad groot genoeg om een veroordeling tot een paar jaar celstraf te voorkomen. De oud-gedeputeerde werd door de Hoge Raad schuldig bevonden aan omkoping, valsheid in geschrifte en het witwassen van geld, met andere woorden, het hoog houden van de Partij traditie. Mede-schrijfster van het “Liberaal Manifest” en voormalig prominent van de partij, Nurten Albayrak is ook in hoger beroep veroordeeld voor valsheid in geschrifte, ze had haar secretaresse opdracht gegeven om achteraf nep-werkafspraken in haar agenda te zetten om de kilometers die ze privé met haar dienstauto had gemaakt te verhullen, tot een werkstraf van 100 uur. Het is niet zo verwonderlijk om te zien dat juist de politici van een partij die het belastingparadijs voor grote graaiers genaamd Nederland met alle macht die ze hebben proberen in stand te houden, het meest in opspraak raken als het gaat om financiële malversaties. Het is dezelfde VVD die zelfs expliciet voorstelt om de directe werking van internationale verdragen, inclusief het Europese verdrag voor de rechten van de mens, uit de Nederlandse rechtsorde te halen. Aangezien Nederland geen constitutioneel hof heeft dat wetten aan de grondwet toetst, zou niemand zich bij de rechter meer kunnen beroepen op hun mensenrechten. Ook niet op de vrijheid van godsdienst of de vrijheid van meningsuiting. De club van Wilders, een racistisch en nationalistisch bolwerk zonder leden, staat natuurlijk aan de kop met de meeste voorstellen die in strijd zijn met internationale verdragen, de rechtsstaat of huidige Nederlandse wetgeving. Van de tien punten op het a4tje van de islamofoob is meer dan de helft juridisch onhoudbaar tenzij de rechtsstaat zou worden afgeschaft. Ook de bijbelse partijen CDA en SGP stellen maatregelen voor die in strijd zijn met de democratie en de rechtsstaat. De commissie toetste de partijprogramma’s aan drie minimale eisen. Namelijk de eis dat de overheid voorspelbaar moet zijn en zichzelf ook aan de regels houdt, de eis dat fundamentele mensenrechten niet worden geschonden en de eis dat iedereen toegang tot een onafhankelijke rechter behoudt.Het is nogal een huiveringwekkende constatering van de onafhankelijke commissie van rechtsgeleerden en advocaten die werd samengesteld door de Nederlandse orde van advocaten, dat een groot gedeelte van Nederlandse politieke partijen antidemocratische stellingen in hun verkiezingsprogramma’s hebben staan. De democratie mag functioneren tot dat ze aan de macht zijn... Trumpiaanse taferelen! Nog even en het wordt strafbaar om feiten te melden....<br />
Oh..wacht, dat is precies het beleid dat die feeks op dat kleine, zich nog steeds groot koninkrijk noemende, eilandje in de Noordzee, nastreeft. Alle anti-democratische handelingen van politici, corrupte ambtenaren, ontmaskering van pooier spelende gerechtsdeurwaarders, kankerverwekkend kunstgras, oorlogsmisdadigers, frauderende bestuurders en rekening plunderende goede doelen directeuren, om maar een puntje van de vervuilde ijsberg te noemen, komen aan het licht door mensen met een linkse hobby, ook wel onderzoeksjournalisten genoemd. Onvoldongen onthullingen, “Staatsvijandige” en ontwrichtende waarheden, die haaks staan op het frauduleuze economisch model van de elite en daarom, koste wat het kost, vervangen dienen te worden met alternatieve feiten. In een Trumpiaanse wereld waar “democratisch” verkozen leiders weigeren verantwoording afleggen voor genomen besluiten, zich onttrekken van publiekelijk debat en grondwettelijk vastgelegde regels aan hun laars lappen is er maar een uitweg, helaas leert de geschiedenis ons dat daarbij heel veel onschuldige slachtoffers zullen vallen....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-20785209389144109812017-02-14T07:00:00.000+01:002017-02-14T07:00:14.379+01:00Een Staatssecretaris met een Stockholm syndroom.. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghsgG4jNozoqnj19BQzdfF0e-tT8xR6YIgQ5V6Yeie88sr3XzrRyLTc59o5sqpiVk67wgX3r-NvVQl5savtpN489VZ-g6pt9tWbL0cdcYiWFWKL_0PROW1fBks8F66mm7K-_W2-tE-c_ra/s1600/2017+045.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghsgG4jNozoqnj19BQzdfF0e-tT8xR6YIgQ5V6Yeie88sr3XzrRyLTc59o5sqpiVk67wgX3r-NvVQl5savtpN489VZ-g6pt9tWbL0cdcYiWFWKL_0PROW1fBks8F66mm7K-_W2-tE-c_ra/s200/2017+045.jpg" width="200" /></a></div>
2017, Dinsdag de 12e Februari. Terwijl Amerika al zo Trumptesk is dat ze tijdens de Fed Cup in Hawaï voorafgaand aan een wedstrijd tussen een Amerikaanse en Duitse tennisster niet het Duitse volkslied, maar de hymne van Nazi-Duitsland ten gehore brengen, lijkt de indoctrinatie door jarenlang samenwerken met de rechtse burger-berovende partij het, voorheen sociale, brein van menig Nederlands arbeiderspartij coalitie lid onherstelbaar te hebben aangetast. Al gaat de PvdA (Partij van de Arbeid) in een zeepkist zonder remmen richting het randje van in de afgrond, voor staatssecretaris Jetta Klijnsma, in het buitenland beter bekend als hoofd van het ministerie van silly walks, is dat geen reden om meer naar haar achterban te luisteren, maar volgt ze gewoon, overduidelijk lijdend aan het Stockholm syndroom, de bevelen van de elite, vertegenwoordigd door Premier Rutte, om het pensioenstelsel zo onherstelbaar mogelijk te verwoesten. Het spaartegoed, bijeengebracht door arbeiders, in de pensioenkas loopt op tot zo’n 1400 miljard. Het is privaat geld, eigendom van iedereen die een gedeelte van zijn of haar loon, weliswaar gedwongen, heeft afgestaan. Als aasgieren zwevend boven het altaar van kapitalisme, proberen de graai gabbers een deel van dat geld in de richting van overheid en verzekeringsmaatschappijen te schuiven onder het mom van hervorming. De, door het vele gif dat ze op haar volkstuintje strooide, verstrooide staatssecretaris gelooft heilig dat pensioengeld gewoon gemeenschapsgeld is en geenszins een deel uitmaakt van het loon dat een werknemer, zij het in een uitgestelde vorm, moet ontvangen. Waarom regeringen af en toe worden omschreven als roversbendes is nu wel duidelijk. Nee, niet dat de staatssecretaris daar zelf iets van gaat merken, die onteigening van privaat geld ten bate van het grootkapitaal heeft geen effect op haar verdere loopbaan, want vanaf medio dit jaar kan ze genieten van “wachtgeld” tot aan haar pensioen, wat overigens ook door de werknemers in den lande wordt betaald, want de dames en heren politici zijn vergeten om voor hun eigen pensioen premie te betalen. Ondertussen komen er weer wat vluchtelingen de Portugese grens over, nee niet uit een of ander oorlogsgebied maar gewoon uit Nederland. Diverse jonge gezinnen, op de vlucht voor rechts-nationalisme, verzonnen waarheden en alle andere verzwegen gebreken, strijken neer in het rurale hart van dit mooie land opzoek naar een betere toekomst voor hun kinderen. Binnenkort zullen er wellicht opvangcentra’s nodig zijn gelijk in Canada waar kleine asielzoekerscentra aan de grens met de Verenigde Staten roepen om hulp, omdat ze de toestroom van mensen die op de vlucht zijn voor de Beer van het Zwijnen Paradijs niet meer aankunnen. Nee, dat is geen alternatieve waarheid, de afgelopen maanden zijn honderden vluchtelingen de noordelijke grens overgestoken richting Manitoba, een provincie die grenst aan de Verenigde Staten. Normaal gesproken vragen hier maar een paar vluchtelingen per jaar asiel aan, maar in bijvoorbeeld Emerson-Franklin, een klein stadje in Canada boven North-Dakota, zijn er sinds de verkiezingen al meer dan 400 asielzoekers die vanwege hun achtergrond, als Afrikaan, moslim, of omdat ze door een gemengd huwelijk kinderen hebben van een onzuiver ras, zich hebben aangemeld. Ze zeggen zich door het veranderende politieke klimaat niet meer veilig te voelen in de Verenigde Staten. De Canadezen zeggen blij te zijn de vluchtelingen op te kunnen vangen. Ze volgen daarin hun premier die al eerder aangaf dat ze welkom zijn. Dat geldt ook voor al die Portugal als een optie kiezen, er is plaats genoeg, 1 op de 6 huizen staat te koop en de meeste gebieden liggen hoog genoeg om geen ark te hoeven bouwen. Groene in plaats van gouden bergen, burenhulp in plaats van overheidsdotaties, compassievolle participatie waarbij de zorg voor elkaar nog zonder belastbare mantels wordt geregeld... moet je natuurlijk wel de cultuur aanvoelen en openstaan voor de locale gebruiken, maar daar hebben de meeste Nederlanders de laatste tijd sowieso een uitgesproken mening over.....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-84879725690778221382017-02-13T09:14:00.000+01:002017-02-13T09:14:55.782+01:00Kettingzaag dampen...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2PhX-oCwU6sYgRPBK_bb16D_bCnrIP_LiRsbm64CAlmo6FDijTMDYh_N1L6bD5_N8vyaRacxC1vVg0lFSheejpIeAHVHkQbu3j8UAh7DoD65jdCkvXyDgf0QfzkdyX3PfPeLj0dFtAoxW/s1600/2017+044.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2PhX-oCwU6sYgRPBK_bb16D_bCnrIP_LiRsbm64CAlmo6FDijTMDYh_N1L6bD5_N8vyaRacxC1vVg0lFSheejpIeAHVHkQbu3j8UAh7DoD65jdCkvXyDgf0QfzkdyX3PfPeLj0dFtAoxW/s200/2017+044.jpg" width="200" /></a></div>
Het is alweer Maandag, de 44e dag van 2017, voor vele mensen is het weekend voorbij. De lopende band in de kippenslacht fabriek draait al weer op volle toeren, de eerste containers met plastic troep uit China zijn al weer gelost, de eerste lasnaden al weer op vakkundige wijze gelegd en de eerste meters stucwerk al weer aangebracht. Het is maandagmorgen, de Oost- en Zuid Europese werknemers zijn er maar druk mee, daar in het rijke westen. Ondanks jammerende domkoppen, die ontdekken dat hun “afgepikte baantje”, na een migranten razia, weer beschikbaar komt en nu zelf voor 2 dollar per uur de Amerikaanse droom mogen najagen en de Beer van het Zwijnen Paradijs hoopt dat er bij de volgende raket uit Noord-Korea weer een internationale leider op bezoek is om antwoord te geven op echte vragen, maakt het verontrustende nieuws uit Nederland toch de meeste indruk op de zaagselmaker. Het feit dan een liegende en bedriegende staatssecretaris die, nog niet zolang geleden samen met de minister van Justitie, afstand moest doen van z’n functie, bevorderd wordt door zijn partijgenoot, en nieuwe, nee, nog nieuwere minister van Justitie, en per 1 april aan de slag gaat bij de Raad van State, het hoogste adviesorgaan van de regering en de hoogste bestuursrechter van het land, waar hij notabene de overheid gaat voorzien van aanbevelingen op het gebied van wetgeving en bestuur. Met nog een paar weken te gaan voordat in Nederland de parlementsverkiezingen worden gehouden weigert de huidige Premier, lijsttrekker voor diezelfde partij, waarin het talent voor verdoezeling van feiten en rapporten, naast het fabriceren van feiten en een aversie met het “gewone” volk, als een van de eisen geldt, om te debatteren met de tegenstanders in de verkiezingsstrijd. Amerikaanse toestanden met slechts een verschil, Mark Rutte gebruikt paginagrote advertenties in dagbladen in plaats van Twitter. Ondanks dat er andere partijen meedoen, zullen de PVV van Wilders en de VVV van Rutte toch meedoen aan de verkiezingen, iedere andere uitkomst dan winst zijn natuurlijk alternatieve feiten. Met het aanvangen van de week komen ook de goede weersvoorspellingen, vanaf woensdag bereikt de temperatuur lente-achtige hoogtes en dat is goed nieuws voor de op stapel staande schilderwerkzaamheden. Natuurlijk zijn er ook Noord Europeanen die voor zuidelijke tarieven de handen uit de mouwen steken en dat worden er steeds meer. Ver weg van stadsverwarming, files, Wilderiaanse buren, vegetarische slagers, slimme verbruiksmeter en rottige Rutte streken is het, ondanks de alom gedeelde armoede en niet verborgen gebreken, goed toeven. Meel, water, rijst, aardappels, beleg, verse groenten, af en toe een gehaktbal, wat brandstof voor in de oude vierwieler en brandhout. Het leven in een notendop. Vandaag het gisteren gezaagde hout stapelen, de eerste brandstof voor het volgend seizoen. Er zouden “giftige dampen” vrijkomen bij de verbranding van vijgenboom hout, maar dat doen we al jaren, misschien is dat dan de reden dat we af en toe met zo’n verontwaardigde blik naar de wereld om ons heen kijken...Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-52643478259747073062017-02-12T12:00:00.000+01:002017-02-12T12:00:19.504+01:00Geen vijgenblad groot genoeg...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMNNrZCOV-WGUt6AoIub3Ahc-mVVe-MZ12OyAkmXEA7Pl-dyLoXW8qQsvZObMzPPRCNfHTXvKK-MQcQOmzxaN1ZDlLnP1JP-WokI5XnOi8CBHRAv0iIq0vlgrmUlZ_RYp64VA48p6hmyJO/s1600/2017+043.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMNNrZCOV-WGUt6AoIub3Ahc-mVVe-MZ12OyAkmXEA7Pl-dyLoXW8qQsvZObMzPPRCNfHTXvKK-MQcQOmzxaN1ZDlLnP1JP-WokI5XnOi8CBHRAv0iIq0vlgrmUlZ_RYp64VA48p6hmyJO/s200/2017+043.jpg" width="200" /></a></div>
Zondag de 12e Februari, met een als startpunt genomen imaginaire geboortedatum, van het jaar 2017. Er waren ooit tijden dat afspraken gemaakt werden zonder uur, dag of datum te gebruiken. Het ritme van het leven werd bepaald door het zonlicht, de waterstand, intuïtie, het gedrag van dieren, de temperatuur en al die andere fenomenen van de natuur. In de huidige inrichting van een maatschappij vol digitale klokjes, kalenders, deadlines, werkdagen, weekenden, religieuze en commercieel bedachte dagen is het dus Zondag. Voor de zwarte kousen gemeenschap betekent dat een dag van bidden voor de genezing van homofielen en niet gevaccineerde kinderen, het verbod op werkzame handelingen als betalen, auto rijden en, al hangen de appels te rotten aan de boom, het oogsten want dat is een zonde op de dag van de Heer, net zoals het repareren van de kachel in de kerk, die overigens wel door een ongelovige servicemonteur mag worden gemaakt. Van een koude kerk thuiskomen is tenslotte net zo iets als afdruipen van een koude kermis, wel toeters en bellen maar geen plezier. Voor de doorsnee supermarkt medewerker in Portugal is zondag gewoon een dag van onderbetaalde arbeid, voor voetbalhooligans wederom een confrontatie momentje en terwijl een paar politici hun roes uitslapen van de après-ski van afgelopen nacht, verschoont een verpleegster in een zorginstelling de luiers van demente bejaarden. De enige reden dat, zogenaamd principiële, zondag vierders de handen niet uit hun mouwen hoeven steken op religieuze dagen is omdat anderen de wereld draaiende houden. Niet dat ongelovigen een sport hoger staan op de ladder van compassie voor de medemens want bij gebrek aan geloofsgerelateerde dagen en de behoefte om toch ook momenten van verbondenheid te ervaren, is de commercie gretig in het winstgevende zwarte gat der ontbrekende heiligheid gesprongen. Terwijl een twaalfjarig jongetje in Bangladesh de hele dag, met een blikschaar, hartjes knipt uit platgeslagen conserven blikjes en z’n collega er een steeltje aan soldeert en een paar andere minderjarige fabrieksarbeiders er, de voor hen niets zeggende tekst, “je bent mijn Valentijn” opschilderen, verspreiden studenten van een Republikeins College valentijnskaarten met het opschrift “Mijn liefde voor jouw brand net zo hard als 6000 Joden”. Volgens de leiding van de Central Michigan University was dat niet bedoeld om in de publiciteit te komen maar slechts voor gebruik binnen de groep. Nee, dan is het niet zo erg om een kaartje met het portret van Hitler te verspreiden, het reflecteert slechts de huidige moraal in het Zwijnenparadijs. Het is Zondag dus gaat de zaagselmaker straks op bezoek bij vrienden om de restanten van een vijgenboom op te halen, het hout zal wel vertellen wat het nog iets worden wil of deel uit wenst te maken van het hellevuur in de kachel. De bladeren neemt hij niet mee want geen vijgenblad, hoe groot ook, heeft nog enig nut in een wereld vol schaamteloze gebeurtenissen...Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-90372093536340193982017-02-11T11:48:00.001+01:002017-02-11T11:48:24.921+01:00Moralistisch onverantwoord mooie billen <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinEnF-G1_MD02vzMLYl4uwHOfVo_Fsc-CQb3kWgvr8cEWjS5qzM3brlq99cQwNfbbhJCLeCEk_cjwqGOhMslNAvXezQ6PYocBqrzqImH772FfrMZfYKdML_sNo-p93jdlxsRBoIR4WK44n/s1600/2017+042.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinEnF-G1_MD02vzMLYl4uwHOfVo_Fsc-CQb3kWgvr8cEWjS5qzM3brlq99cQwNfbbhJCLeCEk_cjwqGOhMslNAvXezQ6PYocBqrzqImH772FfrMZfYKdML_sNo-p93jdlxsRBoIR4WK44n/s200/2017+042.jpg" width="200" /></a></div>
2017, zaterdag de 11e Februari. Terwijl er een foto, met gefrustreerde ouwe wijven commentaren, verschijnt in een van de “expats” facebook groepen die de zaagselmaker, om reden van de soms nuttige informatie en de dagelijkse portie leedvermaak, volgt, van een schaars geklede mooie donkere griet met jaloersmakende billen en de Japanse Premier ontwaakt uit een nachtmerrie, terwijl z’n hand nog steeds verkrampt op en neer gaat, na de ontmoeting met de Beer van het Zwijnen Paradijs, worden de beloofde luchtkastelen, van verschillende partijen, in de strijd om het Nederlandse Premierschap doorgerekend door het Centraal Plan Bureau. Zoals de meeste rechtsgeoriënteerde regeringen die in het huidige Europa de dienst uitmaken, probeert ook Mark Rutte, de nog steeds door z’n moeder gestreken overhemden dragende Premier der lage landen, het volk te overtuigen met economische retoriek. In principe doet hij niets anders dan z’n eigen verkiezingsprogramma ontkennen dat, nu de cijfers achter de voorgenomen maatregelingen bekend zijn, ervoor gaat zorgen dat mensen die rond moeten komen van een bijstandsuitkering, nóg minder te besteden hebben. Ook van de ontwikkelingshulp, onder druk van de populistische wind, blijft in zijn plannen nagenoeg niets over. Nog ingrijpender is dat het vakantiegeld voor bijstandsgerechtigden wordt afgeschaft, een jaarlijks bedrag dat door veel gezinnen wordt gebruikt om de rekeningen te betalen die, door het leven onder de armoedegrens, naar voren zijn geschoven. Net als de geestelijk gestoorde dictator in Amerika houden ze niet van waarheden bij VVD. De partij van de huidige Premier doet er dan ook alles aan om de Publieke Omroep, een van de weinige kanalen in de media waar journalisten nog onafhankelijk, van aandeelhouders en politieke richting van de CEO of, vaak internationale raad van bestuur, kunnen werken, zo klein mogelijk te krijgen. Als de partij in een volgend kabinet komt en zijn zin krijgt, zal 300 miljoen euro worden weggehaald bij de NPO.<br />
Verder willen ze natuurlijk dat de lantaarnpalen bij snelwegen voortaan weer de hele nacht branden, waarmee de urgentie die ze voelen ten aanzien van het klimaatbeleid in een enkel voorstel zichtbaar wordt. Het verbloemen van je eigen ideeën om minder egoïstisch over te komen, de gedrevenheid om lobby-matig verkregen denkbeelden te verpakken in sprookjesachtige toespraken waarin goed en kwaad als zwart en wit vereenvoudigd worden en het weglachen van serieuze problemen zijn de eigenschappen die de Nederlandse Premier maken tot de persoon achter de maskarade. Zijn onderliggende agenda wijkt maar weinig af van die, door racistische radicale rechts extremisten uitgedragen boodschap, en is daarmee wellicht een grotere bedreiging voor een sociale samenleving dan welke populistische politici ooit zal zijn. Net zoals de commentaren die verschenen onder de stiekem gemaakte foto van een nietsvermoedend meisje, dat zelfverzekerd rondloopt in een maatschappij vol moralistische betweters, blijk geven van aangeleerde en opgedrongen normen en waarden die het respect voor een ieder die ook op de zwarte strepen van een zebrapad durft te stappen, een excuus voor ongebreidelde sexistische en vooral gefrustreerde uitlatingen zijn, maken politici als Mark Rutte gretig gebruik van metaforische verzinsels om als de wolf aan grootmoeders bed te geraken. De onschuld van Roodkapje is volgens hem te betwisten, al was het alleen maar omdat ze een rose onderbroekje droeg...... Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-40310608639544656652017-02-10T11:07:00.000+01:002017-02-10T11:07:06.601+01:00Laburnum anagyroides<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxjeuPWx7aleULardzF4kFr3FhfUaS1emsBLQ35FzpY3vVP2rDxt7BxU8QKyENGCTxCJ739QbuXmTfW0isk9g_s33mvW2GdylIf2Mr5tccJDOX-AZrZV8yTh5GgOMZKuTTucUyWTDuhRZx/s1600/2017+041.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxjeuPWx7aleULardzF4kFr3FhfUaS1emsBLQ35FzpY3vVP2rDxt7BxU8QKyENGCTxCJ739QbuXmTfW0isk9g_s33mvW2GdylIf2Mr5tccJDOX-AZrZV8yTh5GgOMZKuTTucUyWTDuhRZx/s200/2017+041.jpg" width="200" /></a></div>
2017, Vrijdag de 10e Februari. Het daglicht heeft het donker al verdreven, de storm schijnt even uit te rusten en de regendruppels zijn de helft kleiner dan afgelopen nacht. Iedere opmerking over de, door het noodweer, verloren bloesem van de Laburnum anagyroides, een boom die in de volksmond Goudenregen wordt genoemd, gaat verloren in de vertaling naar het Engels en dat weerhield de zaagselmaker gisteren, na de Tai Chi lessen die hij, wekelijks op donderdagmiddag, in het gezelschap van enkel migrantenvrouwen volgt, van commentaar in de discussie over de beperkte tijd van schoonheid en de rotzooi die de gele strengen bloemetjes achterlaten. Terwijl de “westerse” wereld in rap tempo afstevent op een Trumpiaans, Hitleresk en Wilderiaans tijdperk, binnenlandse veiligheidsdiensten worden geherstructureerd na voorbeeld van de voormalige Stasi of Pide en de privacy, gelijk vissen in een oceaan, wordt met grote bodemschrapende, sleepnetten bijeen geveegd. Op de eenzame heuvel groeit de behoefte aan de lente want de voorraad brandhout neemt ernstig minimalistische vormen aan. Het weekend staat, samen met de tiendaagse weersvoorspelling, voor de deur en heeft geenszins de intentie om ook maar een beetje aan de wens naar warmte en licht te voldoen. Zoals een Scandinavische wandelaarster ontdekte dat Iran een land vol gastvrije en vriendelijke mensen is, Noord-Nederlandse aardbevingsslachtoffers ondervinden wat verkiezingsretoriek eigenlijk inhoud en Amerikaanse Republikeinse senators de nadelen van een uitverkochte zaal vol kritische burgers inzien, laat een Goudenregen op natuurlijke wijze de situatie voor en na de overeenkomst met de boomkweker zien. De beloofde bloemenpracht is van korte duur en de periode van opruimen lang, zwaar en intensief. De klantenkring van de bomenkweker breidt zich steeds verder uit, steeds meer kopers vergapen zich aan de hemelse bloesem en ondanks dat het zuur na het zoet een tijdrovende inbreuk op de tijd heeft, zijn er maar weinigen die radicaal naar de kettingzaag durven te grijpen. Hoe mooi die tijdelijke beloftes ook zijn, doe mij dan toch maar brandhout.....Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2602741451248585215.post-5023031138422715102017-02-09T07:16:00.000+01:002017-02-09T07:20:45.877+01:00Chronisch gecorrumpeerde gemiddelden..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6-LO22oz0tE47k75hKMHQTkodbmaKPsnjKJfJ6DPtf_btXDqldWhDrmMv8z89-eWfoHOxXZ0csEtho4jhInsTSfmgJQaiCzYUuULpFzk5iqSnbASZVDdd0lq3eZUAfrpFfXJAbFjcR8zY/s1600/2017+040.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6-LO22oz0tE47k75hKMHQTkodbmaKPsnjKJfJ6DPtf_btXDqldWhDrmMv8z89-eWfoHOxXZ0csEtho4jhInsTSfmgJQaiCzYUuULpFzk5iqSnbASZVDdd0lq3eZUAfrpFfXJAbFjcR8zY/s200/2017+040.jpg" width="200" /></a></div>
2017, donderdag 9 februari. De wereld draait nog steeds om z’n as maar als alle pioniers van onze “vrijheid” en sociale systemen zich tegelijkertijd zouden omdraaien in hun graf, vanwege de niet aflatende inspanningen van hun opvolgers om de maatschappij slechts in te richten voor succesvolle burgers, zou deze aardkloot zomaar de andere kant op kunnen gaan draaien. Hoe wrang zou het zijn voor iemand al Hans van Mierlo, om vanuit de hemel te moeten toekijken terwijl een populistisch mannetje uit naam van zijn partij, eens opgericht om de democratie te verbeteren en de inspraak van de burgers te vergroten, zelfs de grondbeginselen te grabbel gooit en, tenzij het verkiezingstijd is, slechts preekt voor een parochie van beter bedeelde individuen. Het is een chronische ziekte onder politici, die onuitputtelijke verdringing van het algemeen belang, om het persoonlijke gedachtengoed tot ongefilterde waarheid te verheffen. Chronisch, als in een aanhoudende, slecht te genezen toestand, komt niet alleen voor in lichamelijke of geestelijke ziektebeelden maar ook in de vele gevolgen van politieke keuzes en ontwrichtende maatregelen. De voorvaderen, van de huidige politici, probeerden om mensen die langdurig in armoede leefden te helpen met allerlei sociale maatregelen en instituties, niet alle ideeën waren een succes en niet alle problemen werden opgelost, maar er onstond een samenleving waarin er in ieder geval oog was voor de zwakkeren. Gemiddeld genomen zijn we nu, volgens alle statistieken, rijk. Gemiddeld genomen leven we langer, gezonder en zijn we vooral productiever dan ooit. Maar al die gemiddelden, in cijfers, zeggen weinig over de echte toestand waarin echte mensen leven. Slechts 9 procent van de Nederlandse gezinnen leeft in armoede, 91 procent heeft het dus goed tot nog beter, daar komt een fantastisch gemiddelde uit. Volgens de Premier bestaat langdurige armoede niet, en dat klopt, daar is een andere term voor verzonnen; chronische armoede. De voedselbank en schuldsanering blijven echter gewoon dezelfde naam dragen en geldt voor 626.000 gezinnen dat iedere maand een paar dagen tot soms twee weken te lang duurt. Alhoewel het geen invloed heeft op het “gemiddelde”, de rijken worden tenslotte steeds rijker, groeit de groep van “chronisch” armen gestaag en zijn vooral de mensen boven de 50 jaar de klos als ze hun baan verliezen, ziek worden of gewoon vanwege het harde werken zijn versleten. In vele gevallen betekent het nog 17 jaar, of langer, wachten met een bijstandsuitkering, op een karige AOW en uitgekleed pensioen om dat de premie die ze 30 jaar lang hebben afgedragen moet worden opgespaard voor een generatie die nog geboren moet worden. Dezelfde politici, die verantwoordelijk zijn voor de afbraak in hun eigen Nederland, gaan er prat op dat ze miljarden hebben uitgeleend aan Griekenland en Portugal, populistisch als alternatief feit ook wel schenkingen genoemd. De belastingen voor de Griekse en Portugese burgers ging flink omhoog om de schuld terug te betalen. Maar tegelijkertijd kunnen multinationals die belasting via Nederland ontwijken en kunnen Portugal en Griekenland dus niet innen op de plekken waar de grootste bedragen te halen zijn. Verantwoordelijk voor het Nederlandse fiscale beleid is ene minister Dijsselbloem, toevallig ook voorzitter van de Eurogroep. Het is een van de voorbeelden van het gecorrumpeerde beleid van populistisch rechts in Nederland, een landje dat lijdt aan chronische gemiddelden......Gerrit Klaassenhttp://www.blogger.com/profile/12525124743324169842noreply@blogger.com0